Η καλη ειδηση της μερας ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

...και δεν θα 'ναι μονοι τους.!

RIP ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ "λείπει το όνειρο ΕΣΥ και το δοξάρι"

(Στίχοι: Φίλιππος ΓράψαςΜουσική: Μάριος Τόκας)
Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ' άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα
Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ' ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ' ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ' αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι


(κυριακη του πασχα κανεις δεν αναστηθηκε, αντιθετως...)

Σταυρωση χωρις Ανασταση

Στην οδό Τοσίτσα

εκει

στο κεντρο της πολης

μεσοτοιχια με το "ηρωικό" Πολυτεχνείο

(ποσο παλιοι ακουγονται οι λόγοι της εξέγερσης

των τοτε φοιτητων

και Δαμανακη κι Ανδρουλάκης κι αλλοι πολλοί,

τωρα απυρόβλητοι

και να θελουν ,δεν εχουν κτιριο να μαζευτουν

για να φωναξουν, οπως τοτε ,για ψωμί, ουσία, θεραπεία ...

μια που" ψωμι παιδεία ελευθερια "

ολοι πολυ καλα καταλάβαμε πια τι ακριβως σημαίνει)

Μεγαλή Παρασκευή

μαζεύονται οι Εσταυρωμένοι...

οι διαβατες προσπερνουν αδιάφοροι,

τρεχουν να προλάβουν τον επιτάφιο της Αιόλου

η πιο ψηλά στον Αγιο Διονύση

(και μετα νηστισιμο καφε στο Φίλιον)

οι Εσταυρωμενοι Μεγαλη Παρασκευη

αναμενουν, παζαρευουν, κλέβουν , παρακαλουν

για τη καθημερινη τους Σταύρωση

στην οδο Τοσίτσα

διπλα στο Αρχαιολογικό Μουσειο

να ερχονται οι τουρίστες

να βλέπουν τα αγαλματα

τα εργα των Ελληνων του παρελθόντος

και μετα

τους Ελληνες του σημερα

και του κοινωνικου κράτους

του δήμαρχου μιας πόλης

που εξαφανίστηκε

(κι οχι δεν τον κατηγορώ

που δεν εθεσε υπο την αιγιδα του

το pride του Ιουνίου

τον κατηγορω(;) που δεν δειχνει

να νοιάζεται για αυτους τους Εσταυρωμενους

και θελω να πω

ενα φρικτο κλισε

τωρα πριν την Ανασταση

με τα αρνια και τα κατσικια και τα αλλα

τα πατροπαραδοτα

πως κανενας εκλεγμενος

δεν επιβιωσε και δεν δικαιώθηκε απο τον χρόνο οσο αγνόησε το περιθώριο του αστικου ιστου που τον ανέδειξε στα αξιωματα του)

Μεγαλη Παρασκευη

βραδιαζει κι αλλο

μαζευονται οι Εσταυρωμενοι

παραπατώντας

οι πιο τυχεροι μετα απο ωρων χαρμανα

παραδίνονται στα παγκακια

πεφτουν...

...δινονται

με μπυρα στο χερι

κι ενα τσιγαρο

που τους καιει το δερμα

ξυπνουν για λιγο

και ξανα

ολομοναχοι

αβοηθητοι

ημιαναισθητοι

ευτυχεις

για λιγη ωρα

πανω στο σταυρο του δικου τους μαρτυριου

αισθανονται σπουδαιοι κι ευτυχεις

...αδειαζει η πολη απο τα αυτοκινητα της

(μια πολη μονο με αυτοκινητα

μια πολη χωρις πολιτες)

και γω θελω

αυτη τη σταυρωση

της οδου Τοσιτσα

(αλλος ενας που εδωσε δωρεα να γινει κατι σ αυτον τον τοπο και ξεχαστηκε κανονικα)

να ακυρώσω σήμερα

εστω σημερα

αυτο το αναστασιμο βραδυ

ενας Εσταυρωμένος

εν μεσω των -εκλεκτων -κλεφτων της πολης

να σωθει.

Τι τραγικη ειρωνεία

τελικα

ο Γολγοθας της σύγχρονης πατρίδας

βρίσκεται ανάμεσα

στο Αρχαιολογικό Μουσείο και το Πολυτεχνείο

εκει που οι μνήμες του "παν μετρον αριστον"

και του "εδω πολυτεχνειο"

ακυρώνονται σημειολογικά

με μια βόλτα-ποιος τολμάει τελικα;-στον πρωτο

πεζοδρομημενο δρόμο της πολης

την οδο Τοσίτσα

στο κεντρο

της πολης

ερημην

της ανθρωπιας μας!

Καλή Ανάσταση!

Duffy - Distant Dreamer (Live at Oxford Academy)

Μακαρι να ηταν ένα απλο τραγουδι και να μην ειχε στοιχειωσει τις νυχτες της βδομαδας αυτης…

…αφιερωμενο σε ολους τους επισκεπτες αυτου του ιστολογιου με ευχες για συναρπαστικες αναστασεις κάθε τυπου…

…εγω παω στη θαλασσα να ξεπλυνω τις σταχτες από τις αποτεφρωσεις του μηνα...


και να ονειρευτω!

Εαρινες ερωτοτροπίες

Αιόλου Μεγαλη Τεταρτη απόγευμα.

Κι ασε τους ανθρωπους να αναζητουν το Θειο Πάθος & την Ανάσταση.

Οταν η Ανοιξη ...χτυπά, τα ενστικτα εχουν τον πρωτο λόγο.

Οι σεμνότυφοι ας κλείνουν τα μάτια στη ζωή...

ρητορικές ερωτήσεις, ταλαντούχες απαντήσεις...

Αφιερωμενο εξαιρετικα...

L'un part l'autre reste by Charlotte Gainsbourg

Ont-ils oublié leurs promesses
Au moindre rire, au moindre geste
Les grands amours n´ont plus d´adresse
Quand l´un s´en va, l´autre reste
N´est-il pêché que de jeunesse
N´est-il passé que rien ne laisse
Les grands amours sont en détresse
Lorsque l´un part, et l´autre reste

Reste chez toi
Vieillis sans moi
Ne m´appelle plus
Efface moi
Déchire mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu reviendras

Gestes d´amour et de tendresse
Tels deux oiseaux en mal d´ivresse
Les grands amours n´ont plus d´adresse
Quand l´un s´en va et l´autre reste
Sont-ils chagrins dès qu´ils vous blessent
Au lendemain de maldresses
Les grands amours sont en détresse
Lorsque l´un part et l´autre reste

De tristes adieux
Quelle illusion
Si c´est un jeu
Ce sera non!
Rends moi mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu comprendras

De tristes adieux
Quelle illusion
Si c´est un jeu
Ce sera non!
Rends moi mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu comprendras

Ils n´oublieront pas leurs promesses
Ils s´écriront aux mêmes adresses
Les grands anmours se reconnaissent
Lorsque l´un part et l´autre reste.

"-Καίει ο πάγος Κυρία."

…Καίω
τα πόδια μου στην πόλη
Περπατώ
Έχω σταματήσει να μιλάω πια
Και να κοιτάζω
Μοναχά περπατώ
Αποφάσισα
Μα μη μοιράζομαι

Ούτε τις λέξεις

Κάτι φτηνό
Περισσεύει από παντού

Όταν του δίνω όνομα
Το κάνω
…Τίποτα

Όταν μιλώ γι αυτό
Δεν απαντά κανείς

Άρα δεν υπάρχει
Η
Υπάρχει μόνο για μένα

Αυτό κρατώ
Και περπατώ στην πόλη

Που καίει από αδιαφορία…




(Ο τίτλος απο τις "Κρυστάλλινες Νύχτες "της Τώνιας Μαρκετάκη σε σενάριο Μαλβίνας Κάραλη)

Loren Driscoll

Ένα χειροκροτημα
Μια αγκαλιά
Ένα φιλι

Κι ένα τραγουδι για τον Loren

Το τελευταιο

Ενας εκλεκτος ανθρωπος
Ενας σπανιος χαρακτηρας
Ενας ακεραιος καλλιτεχνης
Ενας σπουδαίος δασκαλος
Ενας ομορφος αντρας
Ενας σοφος συντροφος
Ενας ηρεμος συνομιλητης
Ενας διακριτικος φιλος
Ενας μεγαλος ερμηνευτης
Ενας γοητευτικος εραστης
Ενας αρχοντας του κοσμου
Ενας πριγκηπας

Ποτε δεν νοιαστηκε για την υστεροφημια του
Ποτε δεν επιδυκνυε τις γνωσεις του
Ποτε δεν σχολιαζε αρνητικα
Ποτε δεν κομπαζε για τις γνωριμιες του

Σε κατακτουσε αμεσα
Και για παντα ...

Οσοι τον γνωρισαν ξερουν…
Οσοι παλι δεν ειχαν αυτή τη σπανια τυχη
Ας τον ανακαλυψουν εστω κι αργα

Μου λείπει ηδη ...

τις νυχτες αργα

ακουω τη φωνη του σε μια παλια κασσετα

Μα σε καποιο επισης πολυαγαπημενο μου ατομο
ξερω

πως λειπει πιο πολύ ...

Μια αγκαλια ακομη
Ένα φιλι

Κι ένα τραγουδι χωρις λόγια

απο τον Κηθ Τζαρετ

για να το τραγουδησουμε ολοι μαζι

καθως αρχισε ηδη να πεταει μακρια...

πρεπει να κοιμηθεις για να δεις τους νεκρους σου

Στιχακι

Ενα βετο ντοπε
μια συνηθεια πασε
δυο αυγα ποσε
μια ζωη ντεκλαρε

σε μια πατριδα ντοπε
τα ονειρα μου ειναι πασε
στο σπιτακι μου ποσε
να το παιζω ντεκλαρε

Sans Paroles

31 Μαρτίου 2008 η μέρα που ο Τζούλυ ξαναβρήκε τη Μελίνα

Σε περιμένει

τη βλέπεις?

Ειναι εκει τόσα χρόνια και σε περιμένει

της λείψανε τα γαλανά σου μάτια

της έλειψαν οι σιωπές σου

οι σιωπές της σπάνιας αγαπης σου

της έλειψες

μα περιμένει

κατω απο τα βαρια μαρμαρα

κατω απο τα λουλουδια

περιμενει

αυτο που πάντα της εδινες απλόχερα

την αγάπη σου

και τωρα

για πάντα μαζι

το τελος ενος τεραστιου ερωτα

η μια νεα αρχη

λιγο πιο ηρεμη

πιο σιωπηλη

πιο γαλήνια

σε περιμενει

ολοι το ξεραμε αυτο

δε θα μπορουσε παρα να σε περιμενει

θαθελε μαζι να φερεις και τα νεα τα καλα

για τα αλλα μαρμαρα

τα ξενιτεμενα

τα κλεμμένα

θαθελε

αλλα...

Εσυ κυριος πάντα

φρόντισες

ολες τις εκκρεμότητες της ξαφνικης της αναχωρησης

τα τακτοποίησες ολα

κι ετοιμος

εφυγες

διακριτικα

οπως πάντα

για παντα

στο πλευρο της να γειρεις

κουρασμενος

κι ευτυχισμενος

τζουλυ

αραγε ποσοι θα μπορεσουν

ενα μικρο κομματι να ζησουν

απο τη δικη σου ζωη

με τετοιο παθος

τετοια αληθεια

αγωνα

κι ανιδιοτέλεια...

αραγε

ποσοι θα μπορεσουν να αγαπησουν

τοσο απόλυτα οσο εσυ

αραγε πόσοι καταφεραν να μαθουν

το σιωπηλο μυστικο

της δυναμης της αγαπης

που μας διδαξες...

ηρεμησε τωρα

σε περιμενε 14 χρόνια

ηρεμησε

τωρα πια

ουτε ο θανατος

μπορει να σας χωρίσει...