Ξαφνικά όλη η πόλη μύρισε Θεσσαλονίκη
Στο μετρό ακούω το όνομα μου...
το κινητο μου κτυπάει συνεχώς
Στο key bar μολις νυχτωσει
φίλοι από παλιά
Μαζεύονται
Χωρίς sms στα κινητά
Τους οδηγεί η μουσική
Ξαναβρισκόμαστε
Με αφορμή ένα φεστιβάλ
Η επέλαση των βορείων
Των καλυτέρων παιδιών
Καπέλωσε τις ορδές των
Ποδοσφαιρόφιλων ιθαγενών
Έδωσε χρώμα και κέφι
Στην ερημιά της Κολοκοτρώνη
Στα στενά του Κεραμικού
Και στο Κ44 ως τα χαράματα
διαδηλώνοντας στο δρόμο
με τον ιδρωτα να σταζει απο παντου
Ξεφάντωνε
Χαρίζοντας
Ενέργεια θετική στην πόλη
Των μαύρων γυαλιών
Της πόζας
Και του «ξέρεις ποιος είμαι γω»
Γιατί εκεί στα βόρεια
Όλοι γνωριζόμαστε
Μιλάμε δυνατά
Φιλιόμαστε όταν βρισκόμαστε
Γελάμε
Φλερτάρουμε
Και ξέρουμε να… ανακατευόμαστε
Σε σωστές δόσεις
Ώστε το κέφι να είναι
…Εκρηκτικό
Κι τα events….αξέχαστα
(Σήμερα μετά το πρωινό
Στις 17.30μμ ακριβώς
Θα αφήσουμε για μια φορά ακόμη
Να μαγευτούμε
Και να επιστρέψουμε στην παιδική μας ηλικία
Στο live των your hand in mine…)
Sunday, June 15, 2008
γιατί είναι Σαββατο βραδυ Σαββατο βραδυ Σαββατο βραδυ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
πέστα μεγάλε. πέστα! (και ας μην είμαι εκεί αλλά i get your point)
Ζηλεύω!!!!!!!!!
our hands in yours love!
Post a Comment