Tuesday, October 7, 2008

Ευχαριστω κι Αντίο

ολους σας ευχαριστω για το ενδιαφερον
για τα mail και την συμπαρασταση σας
δυστυχως μετα απο 2 επεμβασεις
δεν διορθωθηκαν πολλα
πιστευω πως ολα συντομα
θα τελειώσουν
σας οφειλω ενα μεγαλο  παρτυ
αν κι οταν γινω καλυτερα
το σιγουρο ειναι 
οτι εγω δεν θα ξαναχορεψω
δεν πειραζει
καποιος λογος σιγουρα
θα υπάρχει 
για να εχει συμβει σε μενα
αυτο
ευχαριστω κι αντιο
φιλοι μου

Tuesday, September 9, 2008

MERCI


tha lipo (gia ligo elpizo)
efharisto olous ki oles gia tin sintrofia

Sunday, September 7, 2008

δυσκολη νυχτα

δυσκολη νυχτα
δυσκολη νυχτα
δυσκολη νυχτα
δυσκολη νυχτα
δυσκολη νυχτα
δυσκολη νυχτα

Saturday, September 6, 2008

Je t'aime moi non plus


Je t'aime je t'aime (σ' αγαπώ σ' αγαπώ)
Oh oui je t'aime! (ω, ναι, σ' αγαπώ)
-Moi non plus. (ούτε εγώ)
-Oh mon amour…(ω, αγάπη μου)
-Comme la vague irresolute (όπως το αναποφάσιστο κύμα)
Je vais et je viens ( πηγαίνω κι έρχομαι)
Entre tes reins (εκεί, ανάμεσα στα νεφρά σου)
Et je Me re-Tiens (και κρατιέμαι από σένα...)
Je t'aime je t'aime (σ' αγαπώ σ' αγαπώ)
-Oh oui je t'aime! (ω, ναι, σ' αγαπώ)
-Moi non plus.(ούτε εγώ)
-Oh mon amour…(ω, αγάπη μου)
Tu es la vague, moi l'ile nue (εσύ είσαι το κύμα, εγώ το γυμνό νησί)
Tu vas tu vas et tu viens (πηγαίνεις κι έρχεσαι)
Entre mes reins (ανάμεσα στα νεφρά μου)
Tu vas et tu viens (πηγαίνεις κι έρχεσαι)
Entre mes reins (ανάμεσα στα νεφρά μου)
Et je Te re-Joins (και σε συναντώ...)
Je t'aime je t'aime (σ' αγαπώ σ' αγαπώ)
Oh oui je t'aime! (ω, ναι, σ' αγαπώ)
-Moi non plus. (ούτε εγώ)
Oh mon amour… (ω, αγάπη μου)
-Comme la vague irresolute (όπως το αναποφάσιστο κύμα)
Je vais et je viens ( πηγαίνω κι έρχομαι)
Entre tes reins (εκεί, ανάμεσα στα νεφρά σου)
Et je Me re- Tiens (και κρατιέμαι από σένα...)
Tu vas et tu viens (πηγαίνεις κι έρχεσαι)
Entre mes reins (ανάμεσα στα νεφρά μου)
Et je Te re-Joins (και σε συναντώ...)
-je t'aime je t'aime (σ' αγαπώ, σ' αγαπώ)
-Oh oui je t'aime! ( ω, ναι, σ' αγαπώ)
-Moi non plus. (εγώ όχι)
-Oh mon amour… (ω, αγάπη μου)
L'amour physique est sans issue (η ερωτική πράξη δεν έχει διέξοδο)
Je vais je vais et je viens ( πηγαίνω, πηγαίνω κι έρχομαι)
Entre tes reins ( ανάμεσα στα νεφρά σου)
Je vais et je viens ( πηγαίνω κι έρχομαι)
Entre tes reins (ανάμεσα στα νεφρά σου)
Je me retiens (κρατιέμαι)
-Non! Main-Tenant Viens! ( Οχι! Τώρα έλα).

Friday, September 5, 2008

Με e-mail...

"...εκείνη παίρνει μαζί της τη μυρωδιά μου
κι εγώ κρατώ για πάντα τη ζεστασιά της!.."


(τόσο παλιά φωτογραφία)

μουσικη απο μακρια
καποια γελια
η νυχτα προχωράει
αργα

τα σωματα
κουραζονται
στη μοναξια
ξεμαθανε να αναπνέουν
αισθηματα


στην οθόνη της Δεξαμενης
ουρλιαχτα ηδονης

(ποσο καιρο εχω ν΄ακουσω
αληθινά ουρλιαχτά ηδονής...)

φτανουν στο παραθυρο μου
ετσι για να με ξαγρυπνανε...


Ποσο σιωπηλα γινονται ολα πια
στο περιθωριο των ζωων μας

κι ειναι εξαιρεση
οι τολμηροι
που διεκδικουν
με ευγενεια
τη θεση τους
στην αγαπη

ποσο φοβομαστε
την απόρριψη

ποσο...


και παλι ξερω
πως ενα κλικ
του μυαλου
αρκει

μια τολμη
μια απερισκεψια
μια νυχτα
που τα ουρλιαχτα ηδονης
θα ακουγονται πιο δυνατα
απο τον ...φοβο...



Tuesday, September 2, 2008

Οι 3 Ευχες με αφορμη την Γητεύτρια

Μετά την τιμητική πρόσκληση της Γητεύτριας συμμετέχω κι εγώ στο φθινοπωρινό παιχνίδι:

Τρεις ευχές:

Μία για μένα,
Μία για κάποιον άλλον
και
μία για τον εχθρό μου.

Για μένα : ΝΑ ΤΟΛΜΩ
Γιά κάποιον άλλο : ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ
Γιά τον εχθρό μου: ΝΑ ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ ΠΙΑ

Εμιλυ Ντίκινσον

1338

Κι όμως ο Χρόνος συνεχίζεται-
Το λέω χαρούμενη σ' όσους πονάνε τώρα-
Θα ζήσουν
Υπάρχει Ήλιος-
Δεν το πιστεύουν τώρα-


("44 ποιήματα
&
3 γράμματα",
μετάφραση : ερρίκος σοφράς.
εκδόσεις : ροδακιό,
δεύτερη έκδοση)

Sunday, August 31, 2008

σεπτεμβρης


νερο
στη σιωπη
στα πλακακια
μια εποχη
που σταματησε βιαια
σα ξυπνημα
κατι εχασα
αυτη η αισθηση
μονιμη πια
τελευταια
κατι χανω
διαρκως
μονιμως

εξω
μια κοπελα
με ροζ ομπρελα
περπατα

ενας γατος
την κοιταζει
ανατριχιάζοντας
νερο
νερο

σε μια ανυδρη πολη
σε ενα ανυδρο κοσμο

μια γουλια καλοκαιριου
ακομη
με παγακια
και μωβ καλαμακι
ζητησα

και βγηκα
στην πλατεια....

Tuesday, August 26, 2008

ΣΤΑ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

μετα τα...θεατρικα μου αυτα ειναι τα κινηματογραφικά μου καλοκαιρινά ...ξεπορτίσματα
ομολογώ οτι καποιοι κινηματογραφοι με συγκινουν περισσότερο
φυσικα φετος ο αγαπημενος μου εξελίχτηκε η Ανεσις στην Κηφισίας που μοιάζει με πλοίο κι εχει εξαιρετικο μοχίτο. (κι οταν πινεις πολυ σε κερνανε ενα συγκλονιστικό σφηνάκι με ρούμι και πεπόνι για να σε αποτελειώσουν)
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν είδα στα θερινά:
(αστεράκια απο το 1 εως το 5 )
Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ *****
ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ ***
SEX & THE CITY *
THE X-FILES: Θέλω να πιστέψω *
Ο ΙΝΤΙΑΝΑ ΤΖΟΟΥΝΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ **
GET SMART **
HULK Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ *
Ι4: ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ *
ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ *****
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ *****
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ****
ΣΙΝΕΜΑ ΑΣΠΙΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΝΕΑ ***
ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕ Η ΣΑΡΑ **
ANGEL ****
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΤΕΗΒ ***
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ **
REC ****
και φυσικα απο τις λατρεμενες μου επανεκδόσεις
(γιατί ειμαι και μελο πως να το κανουμε)
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΗ ΣΚΑΛΑ *****
10,30 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΡΑΔΥ *****
ΜΠΑΝΑΝΕΣ ***
ΠΡΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ ΤΙΦΑΝΙΣ ***
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ****
ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΜΜΟΛΟΦΟΥΣ ****
ΓΥΜΝΟΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ****
ZABRISKIE POINT (χωρίς βαθμό γιατί ηταν φρικτή η κόπια)
ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΣΕ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑ *****
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΞ *****
Η ΓΚΑΣΡΣΟΝΙΕΡΑ ***
ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑ 30****
περιμένω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να δω
επιτέλους στο σινεμά τα:
ΜΑΝΧΑΤΑΝ
JE T'AIME, MOI NON PLUS
ελπίζω να αργήσουν λίγο ακόμη τα πρωτοβρόχια....
πηγαίνω συνήθως μόνος στο σινέμα
κάθομαι πίσω
μ αρεσει να βλεπω την ταινία και τους ανθρωπους που κοιτουν
χαμογελω στις τρυφερες αγκαλιες των ζευγαριών
προτιμω love story παλαιας κοπής, απο θρίλερ κι εφφε
λατρεύω τις διαδρομές απο το cine Paris
απο το Θησειον, το cine Ψυχικο, την λατρεμένη ΑΘΗΝΑΙΑ
το αναρχικό ΒΟΞ, τα κρυμμενα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ
το οικείο ΕΚΡΑΝ, τον μακρυνο ΖΕΦΥΡΟ και ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ
δεν θαθελα να κλεισουν ποτε...
κι αν καποιοι απο αυτους αποφασισουν να μεινουν ανοιχτοι
υπόσχομαι να πηγαίνω με ομπρελα τον χειμώνα...
αρκει στην οθόνη να υπάρχει ενα αγορι, ενα κορίτσι, ενα προβλημα και ωραια μουσικη....

Monday, August 25, 2008

Διονυσιου Αεροπαγίτου 17 (ή κατακαημένη αισθητική τι σου μελλε να πάθεις


Ευτυχώς που λόγω ξεναγησης καποιων φιλων απο την Ευρώπη , βρέθηκα στα ενδοτερα του Νεου Μουσείου της Ακρόπολης κι ετσι ειδα με τα μάτια μου τι εννοουν οσοι λένε για την "συνομιλία" του κτιρίου με το ευρυτερο περβάλλον. Αδυνατω να καταλάβω τι λένε μεταξυ τους το κτηριο του Νεου Μουσείου της Ακρόπολης με το κτηριου του "Ηρωικου" Συνταγματος Χωροφυλακης Μακρυγιάννη, ειτε ιστορικά, ειτε αισθητικα ειτε οτιδήποτε...
Τα κτηρια της Αεροπαγίτου 17 τους ενόχλησαν...
Τι υποκρισία....
(αλήθεια τι απέγινε τελικά; Γιατί το ένα απο τα δυο είναι ηδη ακατοίκητο...)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ( ΜΙΑ ΣΟΥΜΑ)

(μια εντελώς προσωπική σούμα από έναν θεατή που πλήρωσε 1.000 ευρώ συνολικα για να δει τι «παίζει» σημερα στην πατριδα του στον τομέα του Θεάτρου, περίμενε ώρες στις ουρές και στις waiting lists, πλήρωσε μεταμεσονύκτια ταξί απο το Σχολείον και την Πειραιώς 260, γλύτωσε παρα τρίχα ,αν και εγινε δυο φορες μαρτυρας των σκυλιών (αρμοδιοτητα του Δήμου όπως μου εξηγησαν οι σεκιουριτάδες τροχονόμοι) που δάγκωσαν δυο ανύποπτες θεατρόφιλες στον ημισκότεινο δρόμο που οδηγεί στην Πειραιώς.
Παρ όλα αυτά η προσπάθεια του Φεστιβαλ με βρίσκει συμφωνο. Την θεωρώ απαραίτητη και πολυ χρήσιμη.
Και τωρα η Βαθμολογία ( Απο 1 εως 5 αστερακια για το καλύτερο)

Theseum Ensemble Δημήτρη Δημητριάδη, Πεθαίνω σαν χώρα **
The Wooster Group Άμλετ *
Νίκος Χατζόπουλος Λούλα Αναγνωστάκη, Ο ουρανός κατακόκκινος ***
Στάθης Λιβαθινός Μιχαήλ Λέρμοντοφ, Μασκαράτα ***
Matthias Langhoff Heiner Müller, Φιλοκτήτης *
Γιάννης Χουβαρδάς Ödön von Horváth, Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης *
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου Βασίλη Αλεξάκη, Μη με λες Φωφώ *
Schaubühne Tennessee Williams, Η Λυσσασμένη Γάτα ****
Εθνικό Θέατρο Μ. Βρετανίας Debora Warner Samuel Beckett, Ευτυχισμένες μέρες *****
Schaubühne William Shakespeare Αμλετ ***
Εθνικό Θέατρο ΒΑΤΡΑ –Χ *
TR Warsawa - Κρίστοφ Βαρλικόφσκι Hanoch Levin, Krum *****
Renate Jett Heiner Müller, Κουαρτέτο **
Θωμάς Μοσχόπουλος Βάκχες *
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν Αριστοφάνη, Όρνιθες **
Έκτορας Λυγίζος Ερρίκος Ίψεν, Βρικόλακες ***
Δημήτρης Κουρτάκης, Καφενείο ****
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος Ευριπίδη, Ορέστης *
Εθνικό Θέατρο ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ *
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας - Ανατόλι Βασίλιεφ Ευριπίδη Μήδεια **
Θέατρο Δωματίου - Άντζελα ΜπρούσκουΑισχύλου, Αγαμέμνων *****

Είναι ενδιαφέρον ότι τα περισσότερα αρνητικά σχόλια τα ακουσα στο τέλος παραστάσεων , όταν «προσκεκλημένοι» του Φεστιβάλ, αυτοί με τις καλές θέσεις κι ισως μια ιθαγενή αναγνωρισιμότητα , μιλώντας δυνατά «καφτηρίαζαν» ομότεχνους τους. Θέαμα κι ακρόαμα πολύ αρνητικό για τους ίδιους κυρίως.
Τέλος θα πρότεινα οι θέσεις των επισήμων νμα καταργηθούν εντελώς. Τίποτε δεν προσδίδει η fake αργοπορημένη προσέλευση των " ιθαγενων επισήμων" τις θέσεις τους προνομιακές το διχως αλλο, θα ηταν καλό να τις παραχωρούσαν δωρεάν σε ατομα ειδικών ικανοτήτων, παιδιά απο ιδρύματα απο όλη τη χώρα, η εκπαιδευτικούς που θα τολμούσαν μέσα στο καλοκαιρί να φέρουν τους μαθητές τους για να δουν θέατρο.
Θεωρώ ότι υπάρχει άμεση ανάγκη δημιουργιάς νέων θεατών κι όχι μεταλαγμένων τηλεοπτικών καταναλωτών εικόνων.
(κι αυτο δυστυχώς ισχύει και για τους δημιουργούς)

Saturday, August 23, 2008

Αγαμέμνων της Αντζελας Μπρούσκου


Η τελευταία παράσταση του Φεστιβαλ Αθηνων
τελικά ήταν κι αυτή που πραγματικά είχε κατι να πει
Απο την εισοδο ακόμη του κοινου ενιωθα μια πολεμική
διαθεση, ενος κοινου απο τα πριν προκατειλημένου
για το... ανόσιο αποτελεσμα
κι ομως
παρα τις 2 η 3 αντιδρασεις ,δυστυχως όχι απο ενα απλο κοινο,
αλλα απο πολυ ιδιαίτερης παιδειας κι αγωγης "επαγγελματίες θεατες"
κι εκτος απο καποια γελακια κοριτσιων που μου θυμιζαν
τα χαζογελάκια που κανουν οι γκομενιτσες
οταν στις παρεες πεφτουν σοκιν ανεκδοτα
που τους αρεσουν μεν ,αλλα ντρεπονται κι ολας,
η παρασταση ηταν αυτη που κερδισε
με την απλότητα, την αισθητική
και κυριως για τους πρωτοτυπους κι εντελως μοντερνους
υπαινιγμους κι αναγωγες της στο σημερα.
μερικά πολυ χρησιμα μαθηματα για οσους εν τη αφελεια η εν τη φιλοδοξία τους ,
μεσα σε μια ...επαρση "δημιουργου" καταπιανονται με αυτο που λεμε αρχαιο δραμα,
δοθηκαν ασκραδαμηκτί με το ξεκινημα σχεδον .
Ο πιο καλοδουλεμενος χορός φετος ηταν αυτος του Αγαμέμνωνα
Ισως η απλοτητα στο στυλιζαρισμα της Αμαλιας Μουτούση
με μια απίστευτη σιγουριά των μεσων της ηταν επίσης ενα μαθημα
πως μπορει η σοβαροτητα να εκφερεται με χαλαρότητα και κυριως επιτέλος με ειρωνια....
απλα εξαιρετική χωρις να ειναι σοβαροφανης
Ο Κωνσταντίνος Αβαρκιώτης υπήρξε μια φιγούρα απο τα παλιά
κατι μεταξυ Θεόφιλου και Ομήρου, ενας κωλοέλληνας Σαββοπουλικός
και ταυτόχρονα ο...λεβεντομαλάκας που όλοι μας κουβαλαμε στο dna μας
έξοχος, με καταπληκτικό συγχρονισμο, εναλλαγές ερμηνείας και απολυτα
οξυδερκης στην χρήση της γλώσσας .
Σπάνια πιά συναντάμε ηθοποιούς που έχουν αντίληψη του ΤΙ λένε
σε ποιούς και ΓΙΑΤΙ.
Ο Μηνάς Χατζησάβας θα μπορούσε να ηταν το καμμενο χαρτί της παράστασης
κι όμως η σκηνική του συνάφεια με το χορό σαν σκυλάκια απέδειξε ότι είναι απο τους λίγους εν ζωή ηθοποιούς μας που τολμάνε, ρισκάρουν κι ακολουθούν την σκηνοθετική γραμμή.
Πρωτης τάξεως σαρκαστικός Αγαμέμνων, με πλήρη γνώση του τι τον περιμενει χωρις καν να το αναφέρει αλλα αντίθετα στην καλύτερη σκηνή του εργου μαζι με την Κλυταιμνήστρα εδωσαν το καλύτερο και πιο ηχηρό μάθημα αυτού που ονομάζουμε "γαμος" και την ποιότητα σχεσης που αναπτύσεται μεσα απο αυτόν.
Και μόνο γι αυτο το παιχνίδι ρόλων και υποκριτικής η παράσταση ειναι μοντερνα και πρωτοποριακή. Το κοινό στη σκηνη του απόλυτου σαρκασμου του γαμου σιωπησε. Ειτε γιατι δεν κατάλαβε τίποτε ειτε γιατί βλέποντας καταματα την αλήθεια εμεινε εμβρόντητο.
Η Κασσανδρα μια βαρβαρη μαντισα ξενη με το σημα της ειρηνης ηταν το αντιστοιχο των ανθρωπιστικων οργανωσεων χωρις συνορα, τυφλη στην ουσια φλυαρη στην διαδικασια μια σιγουρα πρωτοτυπη εκδοχη απο την Παρθενόπη Μπουζούρη.
Θα μπορούσα να γραφω συνεχως
Ας αναφερω και τον Αιγισθο του Μαξιμου Μουμούρη σαν προσωπο που αγεται ουσιαστικα μονο απο την λάμψη της εξουσίας χωρις ιχνος ηθικης και καπηλεύεται όρθιος μεσα στη καμένη ξυλινη εξεδρα του θρόνου την υβρι/καθαρση που κανει με συνταρακτικη σκηνικη δυναμη η Κλυταιμνήστρα της αντικειμενικα χαρισματικης Αμαλίας Μουτούση , πνιγμενη στο αιμα, τον καπνο και την δικαιωση, με εναν λόγο γεμάτο οργή να φτύνει την αληθεια της στα προσωπα μας, ετοιμη να αναληθφει στους ουρανους...
Σταματω εδω.
Πιστεύω ότι η παράσταση της κας Μπρούσκου είναι οριακή της συγχρονης μοντερνιτε.
Ειναι καλοδουλεμένη και εντιμη.
Εχει αισθητική, γούστο, γνώση, πειραματισμό και μας συστήνει με χαλαρότητα, ηρεμία και σιγουριά ,ενα νεοφανη τρόπο ανάγνωσης των αρχαίων κειμένων.
Σεβασμος στο κείμενο, αμεση αναγωγη στο τωρα, ηχητική αναφορα στο κοινωνικο ασυνειδητο, εικαστικη αισθητικη της "ελληνικότητας "του 20ου αιώνα.
( Ολο το δρωμενο στο πισω μερος της παραστασης απο μόνο του και εν τη σιωπή ειναι μια ξεχωριστη εξαιρετικη παρασταση)

Το φεστιβαλ τελείωσε . Εχω γράψει μόνο γι αυτα που μου αρεσαν που με εκαναν να σκεφτω που απόλαυσα , που συζήτησα με φιλους.
Γιά τα άλλα εδω είμαστε αν θελετε τα συζητάμε, μόνο που θα προτιμούσα να ξεχαστουν στη λησμονιά .





Wednesday, August 20, 2008

Saturday, August 16, 2008

voyage au bout de la nuit (Louis Ferdinard Celine)



περιμενοντας την πανσεληνο
διαβαζω το βιβλιο
το κρατουσα για τις μερες αυτες
των απανωτων θαυματων
και της ατελειωτης σκεψης

εδω στην ηρεμια
με τους Γαλλους φιλους των βραχων
το απομεσημερο
ιδρωμενοι και ηρεμοι
συζηταμε


κι ειναι κι αυτο το βιβλιο
πρωτη φορα στα Ελληνικα
ενα βιβλιο
απο τον πρωτο παγκοσμιο πολεμο
τοσο αυριανο

ωστοσο

τοσο αιρετικο κι υπεροχο
κουβεντες

κουβεντες

και πισω απο τις λεξεις μας
με εξυπναδα
κοινωνικη

αντιλαμβανομαι
το μεγεθος αυτου του συγγραφεα
ταυτοχρονα με το μεγεθος της καταστροφης
που υποδεχτηκαμε
απο βαρεμαρα
εξυπναδα
η ακαθοριστη υπεροψια

τοσο μακρια μας
να αφηνουμε
την ζωη να συνεχιζει
ενω αναλωνουμε πλήκτρα και μελάνια
σε αισθηματα περι ερωτος
περι πατριδος
περι αξιων

τοσο αστειοι
ολοι μας
κι ο Σελίν απο κει
πισω απο την Τελενδο
να χαμογελα παρεα με τον Μπαροουζ και τον Οργουελ
σα να μου λεει

-Στα 'λεγα κοκοβιέ, που είχες το μυαλο σου ;

ελα ντε που τοχα?

Α ναι
στα θαυματα που περιμενω
σαν μωρη παρθενα
ανικανη να ονοματισω
την φρικη
απλα νομιζοντας με περισση αφελεια
οτι ετσι θα αλλαξουν τα σκατα που μας πουλανε για ονειρα
οι απο δω κι απο κει
με νηστεια και προσευχη
και τηρωντας τους κανονες

τι αφελης...


Σημερα τελειωνω το "Ταξιδι στην ακρη της νυχτας"
και νιωθω ενα περιεργο φως τριγυρω
οχι δεν ειναι απ το φεγγαρι
ειναι ενα φως που αγνοουσα οτι ενυπαρχει
σε καθε ανθρωπινη υπαρξη

ναι
δεν το ηξερα
δεν το ειχε κανεις διαφημισει
αντιθετα τονοι "ενημερωσης" μου το ειχαν παραχωσει
στα σκουπίδια του παρωχημενου

"ταξιδι ειναι η ζωη μας
στη νυχτα του χειμωνα
φυρευουμε το διαβα μας
στον αναστρο λειμώνα"


αρχισανε το τραγουδι οι ελβετοι φρουροί
κι ειναι παλιο τραγουδι
απο την εποχη της πρωτης παγκόσμιας πανωλεθρίας
κι ακόμα πιο παλιά ...
το φεγγαρι ολογιομο γλυφει τα νερα
κι εγω αναφωνω


ca a debute comme ca





(για τον Ηφαιστίωνα που δεν καταλαβε, αλλα θα καταλάβει...)


κι ενω όλοι μας ξερουμε πως θα πεθανουμε
κανεις μας δεν το πιστευει καθημερινα
γιατι ποση απελπισία να αντεξει το σαρκιο
ε?

κι ετσι ξεχναμε τι σημαινει
να ζουμε με αξιοπρέπεια ,πιστευωκαι ιδεες
ηδη νεκροι
μουχλιασμενοι αλλα τρεντυ και προχω αλιμονο...

Thursday, August 14, 2008

Ημουν κι εγω ΕΚΕΙ!!!












τωρα
στα κυματα
και στη σιωπη της αορατης παρεας μου
ενα χρονο μετα
εδω
ανακαλω
μια εμπειρια

και θελω να την καταγραψω
εστω και με ηχο κακο
εστω
ετσι
για μενα...

εδω

φως γη ανθρωπος αντοχη πεισμα καλοκαιρι ζωη





πιανεις στη χουφτα σου την Τελενδο
και σφιγγεις να γινει χωμα
απο την αρχη
μηδενιζεις
κι αναπνεεις
με ανασες βαθιες
χωρις τσιγαρο
μονο
το mac απο την πολη
ουτε τηλεφωνο
ουτε καρτα μνημης
μονο η αμνησια των διακοπων

Saturday, August 9, 2008

Ολυμπιακοι Αγωνες ( το αλλο με τον τοτο το ξερεις?)


να παταμε στη γη
με μετρο τον ανθρωπο
αυτος υπηρξε ο ελληνικος πολιτισμος
και σημερα
ειτε τον συνεχιζουμε
ειτε τον αγνοούμε
ειτε τον διαδιδουμε
ειτε τον γνωριζουμε
(μετα απο τοση πλυση lifestyle)
ειτε στην τελικη μας αρεσει η οχι
αυτο ειναι οτι μπορουμε
να ονομαζουμε
"ελληνικον"
μεγαλη η χαρα μου λοιπον
που ενας ακομα αρχαιος πολιτισμος
αυτος της Κινας
δανειστηκε απο μας
οτι εχει να κανει με το μετρον
τα αλλα...


με την συνδρομη των μικροαστων νεόπλουτων της ΔΟΕ
ειναι αυτο που ολοι γινομαστε σιγα σιγα
λιγη πασγιετα, πολυ εικόνα νοημα μηδεν
μονο εντυπωσιασμοι
οι τελοιοι συγχρονισμοι στο ται-τσι
εμπεριεχουν ολοκληρωτισμο
το διχως αλλο
ολοι το αντιλαμβανομαστε




η αποσιωπηση της πολιτιστικης επαναστασης
οι φοιτητες στη πλατεια του Πεκινου με τα τανκς
το ρυζι της μανας της περλ μπακ
το Θιβετ
οι φυλακισμενοι
τα κλειστα εργοστασια και οι εκατομυρια ανεργοι
για χαρη ...της νεας τεχνολογίας
αυτο που ειναι η κινα
για τον μεσο δυτικο νεο
αποσιωπηθηκε κατω απο
τις χιλιαδες πατημασιες
της αμηχανης περγαμηνης



κρατω το ντουετο των δυο εραστων
στο ακρογιαλι
απο τους ολυμπιακους της αθηνας
ΑΥΤΟ

κανενας αλλος πολιτισμος,
πολιτικος μηχανισμος
η εξουσια
δεν εχει δυνατοτητα να το προβαλει
μονο αυτη η ψωροκωσταινα
κι ο Δημητρης Παπαιωαννου
(αραγε συγκινηθηκε κανεις για τα δανεια του καταξιωμενου Ζαν Γιμου απο την εμνπνευση του δικου μας?)




ο ανθρωπος
το μετρο
η γη


και το πατημα του
σ αυτην
ειναι απο μονα τους
η πιο μεγαλη νικη
γιατι το ξεχνάμε λοιπον?


(οι φωτογραφιες απο τους ετησιους αγωνες παλης στη Μαυροθαλασσα Σερρων και στα Θρακιωτικα χωριά των πομάκων απο το http://www.flickr.com/photos/jimmav)

Wednesday, August 6, 2008

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ( η μηπως τωρα αρχιζει)


(χωρις κανενα σχολιο. σε καποιους ειναι αφιερωμενο απο καρδιας. αυτοι ξερουν...)

εκτελούνται έργα - προσοχή αποκόληση




κι ενω περπατας αμεριμνος στον δρόμο

ξαφνικα

ενα κομματι σου αντιλαμβανεσαι

να λειπει...


εχεις βαδισει αρκετα

περασες δρόμους

καφενεια

χαιρετησες

φιλους


σε βιβλιοπωλεία αφεθηκες

να ταξιδεψεις

στους τιτλους

των αγαπημενων σου


και στις προθηκες

των κινηματογραφων

ζηλεψες

αυτη την ομορφια

του Ντελον

που δειχνε μικρος

πως θα γινοταν αλλος...


...και τωρα

λιγο πριν ξανακρυφτεις στο σπιτι

ενα κομματι σου

ξεχαστηκε

στην πολη


να περιφερεται

αναπηρο

για να σε συναντησει


εσυ κι ενα κομενο κομματι σου

στην αδεια πολη


αραγε

τι πιθανοτητες

υπαρχουν

να βρεθειτε...
(...μετα απο αιωνες
στις ανασκαφες
ενος βαρετου Αυγούστου
εν ειδη εξεταστικης τεταρτου ετους
ο κορμος κι ενα χερι
διπλα διπλα
μαρμαρωμενα
κειτονται
στα ψιλα της ιστοριας
και κανεις δεν νιαζεται
γιατι ολοι στις αδειες τους
μερακλωνουν
την υποταγη του χειμωνα
και στη θαλασσα
πνιγουν
ναχαθουν στην αμμο της
τις υποχωρησεις τους
η ζωη συνεχιζεται...)

Tuesday, July 29, 2008

επανήλθα


...ειπε
σκυβοντας πανω στο πιανο της

τα γυαλινα της ματια
αναμεσα στους προβολεις
με κοιταζαν
ζητωντας μου
να μη κλαψω
να μη παρασυρθω
στην ευκολια της συγκινησης

μια τζοκοντα σαμάνα ιερεια
αρχαιων μυστικων
που αφεθηκε ελευθερη
να πει μετα απο χρόνια
το δικο της πιστευω,
στη λογοκριμένη Υπεραγορά
κι αλλα
κι αλλα...

ποτε

τοσα πολλα
δακρυσμενα προσωπα
δεν εχουν χτυπησει ρυθμικα
τα χερια
φωναζωντας
ειμαι ευτυχισμενη
κι αυτη
να φτυνει καταμουτρα
την ελειψη
να ξορκιζει
τις απουσιες της ζωης
με το
ειμαι ευτυχισμενη
και δωστου χειροκροτηματα
δωστου τα δακρυα
βρυσες
χωρις σταματημο
και μετα
σιωπη



επανηλθα



ειπε

περισσοτερο σαν απειλη
στην αφασια μας
λιγοτερη σαν υποσχεση
γιατι οσοι ειμασταν σημερα

εκει

πηγαμε για να της πουμε
ποσο την εχουμε αγαπησει
σα δικο μας ανθρωπο
συντροφο της μοναξιας μας
αποκουμπι της σιωπης μας
παρηγορια των απουσιων μας

κοριτσια με κωδικα ονοματα
Ληδα, Βιργινία, Δομνα, Γεωργια
μαναδες πια
θυμηθηκαν...

κι αγορια
Γιωργος, Λευτερης, Βαγγελης, Σταθης
απο ολη την Ελλάδα
κατεφθασαν
σαν ενα μυστικο σινιαλο
να τους μαζεψε
στα μαραμενα χρονια τους
φορο τιμης
να αποτισουν...

στο φευγιο
σιωπη
καποια κοπελα επιανε τη καρδια της
στην Αεροπαγείτου
να παψει να χτυπα
τοσο δυνατα...
ειδα απο μακρια τα ματια σου
πισω απο τα γιαλια
και δεν σε γνωρισα...
μια καληνυχτα
βιαστικη
και μετα...

επανηλθα ειπα

κα Λενα Πλατωνος σημερα
καταλαβα πως το ταλεντο
ποτε δεν χανεται
οτι κι αν γινει

και η αληθεια,
...το καλο
στο τελος
καλυπτουν
με προστατευτικη μεμβρανη
οσους με αθωότητα
πορευονται
φωναζοντας
ειμαι ευτυχισμενη
στην πιο μοναχική τους στιγμή.

(για το ιδιο γεγονός ενα υπεροχο κείμενο εδω)
(Η φωτογραφία δανεισμένη απο εδω )










Monday, July 28, 2008

...στο Ηρώδειο!!!

Άχρωμο.
Άοσμο.
Άγευστο.
Πλένει-πλένει-πλένει
...καθαρό
σε διατηρεί
σε δροσίζει
σε ομορφαίνει
ζήτω το νερό!
Η εταιρεία μας προσφέρει
-δωρεάν παρακαλώ-
σ΄ όλους σας
τον ουρανόμε τ΄ αστέρια
εγγυημένα
εκατό τοις εκατό.
το βραδυ στο Ηρωδειο μια εμφανισις

Sunday, July 27, 2008

Αναζητώντας ένα φιλί τα Μεσάνυχτα, 21 μαχαιριές μια μουσική που ηρθε για να μας εκδικηθει για την σιωπή μας κι ενα Φεστιβαλ που θαθελε να είναι ...

Από το «Κοπερτί»

Έως το « Σ ΄Αγάπησα»


Αύριο το βράδυ στο Ηρώδειο
Θα μετρήσουμε τη …σούμα και θα ξεχάσουμε την πραγματικότητα για λίγο
Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι η Τέχνη παρά μόνο μια υπενθύμιση της πιο ανομολόγητης απελπισίας μας και μια φυγή από τον αυστηρά προσωπικό μας ναρκισσισμό?

Όπως καταλαβαίνετε θέτω την αρχή για μια συζήτηση που αφορά το Ελληνικό Φεστιβάλ αλλά αυτό θα γίνει μετά κι από τον Αγαμέμνονα της Άντζελας Μπρούσκου στην Επίδαυρο.

Έχω δει πολλές παραστάσεις. Έχω πλήξει, έχω αναρωτηθεί άραγε πόσο και γιατί άραγε η τηλεόραση έχει επηρεάσει «δημιουργούς» τη στιγμή που ήδη από τα ιστολόγια που παρακολουθώ διαπιστώνω μια τάση φυγής από την αφασία της τηλεοπτικής πραγματικότητας.

Κι όσο για όσους από χθες ηρέμησαν για την ανεύρεση του δολοφόνου της χώρας, ένα έχω να πω.
Όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που καταφεύγουν, συντηρούν και αποκρύπτουν μέσα από αυτές τις διαδικασίες την φύση τους, από φόβο, για το τι θα πει κόσμος, για να συντηρηθούν επαγγελματικά, τότε όλοι είμαστε δολοφόνοι.

Το χθεσινό βράδυ είδα την πιο ειλικρινή, αστεία και ρομαντική ταινία για τις σχέσεις και την ανάγκη μας να είμαστε «μαζί». Το «Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα» όσοι κι όσες πιστεύετε ακόμη στη δύναμη του υπολογιστή , μη τη χάσετε…

Tuesday, July 22, 2008

Φεστιβαλ Αθηνων 2 μέρες μόνο για την ανακάλυψη της πυρίτιδας

Tο τελευταίο διήμερο παρακολούθησα στο Ηρώδειο "Όρνιθες" Αριστοφανη-Ρωτα-Κουν-Χατζηδακι-Τσαρουχη-Νικολουδη μια παράσταση εθνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που πέρα από την συγκίνηση που μπορει να προκαλεί η ιστορική της αναβίωση είναι κι ένα μέτρο πολιτισμού το ανέβασμα της.
Και στην Πειραιώς 260 "Πληγή" όπερα σε 7 γεύματα της Τζοζεφιν Χαρτ- Χαράλαμπου Γωγιού- Γιάννη Φίλια-Μαριάννας Καλμπαρη- Κωνσταντίνου Ζαμάνη-Βάλιας Παπαχρήστου μια παράσταση συγκλονιστική που φανέρωσε μια ολόκληρη ταλαντούχα γενιά που παρέμενε ερμητικά κρυφή στο μεγάλο κοινό.
Οι δυο αυτές παραστάσεις η μια μετά την άλλη, με έκαναν να σκεφτώ ότι η δημιουργία, η πραγματική δημιουργία εννοώ, δεν είναι κι ούτε πρέπει να είναι εξετάσεις σε μια αόρατη επιτροπή κρίσης, αλλά αντίθετα παιχνίδι, ένα παιχνίδι που ξεκινά από το κέφι των δημιουργών να επικοινωνήσουν με το κοινό τους, όλα αυτά που ξέρουν, που θέλουν και τους καίνε.
Κι ο Κουν στις Όρνιθες κι ο Γωγιός στην Πληγή έχουν την ίδια αφετηρία και τελικά εισπράττουν το ίδιο ευεργετικό χειροκρότημα στην τελική υπόκλιση, αφού καταφέρνουν, με μέσα λιτά, με τα τελείως χρειώδη σκηνικά τεχνάσματα, να αποδώσουν τα όνειρα τους πάνω σε κείμενα που προϋποθέτουν θεατρικά εκπαιδευμένους δέκτες και ανοιχτά μυαλά.
Και το κέρδος του Γωγιού είναι νομίζω μεγαλύτερο γιατί δεν έχει την 50ετη σχεδόν μυθολογία της παράστασης των Ορνίθων, κι όχι μόνο, αλλά επιμένει σε μια φόρμα οπερετική, δηλαδή με κυρίαρχο συναισθηματικό οδηγό την μουσική και δευτερευόντως τον λόγο.
Αργά το βραδύ γυρίζοντας με τα πόδια στο άδειο κέντρο της Αθήνας που αγαπώ να μισώ και μισώ που αγαπώ τόσο πολύ, έβλεπα στους φωτεινούς σηματοδότες τη φράση κλειδί από την "Πληγή"
" Αυτοί που έχουν πληγωθεί είναι επικίνδυνοι"
αυτό ξορκίζει με τον τρόπο του ο Γωγιός κι οι συνεργάτες του.
Με διάθεση παιχνιδιάρικη, αγνοώντας επιδεικτικά τα σοβαροφανή πρότυπα, σχολιάζει την υπόθεση με τους φωτισμούς και τους ήχους από το συνθεσάιζερ, σε μια κατά τα αλλά οπερετική παράσταση. Σαν η αύρα του παιχνιδιού του Χατζιδάκι και των υπολοίπων να ευλόγησαν αυτή την ομάδα από το πουθενά, να επικεντρωθούν σε μια πρωτόγνωρη ουσία που σοκάρει ίσως τους μουσικόφιλους αλλά προσδίδει νιόφερτο ήθος στην παράσταση.
Κάποιοι έσπευσαν να πόυν ότι συνετελέσθη η αναβίωση της όπερας. Διαφωνώ. Η όπερα δεν έχει πεθάνει. Ο τρόπος που επιτρέπουμε να νιώσουμε μελό έχει τελειώσει. Όχι η όπερα. Και φυσικά η ευκολία των τρίλεπτου συναισθήματος που μας έχει επιβληθεί, εν αγνοία μας, εν είδη τραγουδιού.
Τα συναισθήματα θέλουν τον χρόνο τους.
Δεν είναι όλα copy paste. Χρειάζεται και λίγο αίμα. Μόνο που όσοι πονούν ξέρουν να παίξουν καλύτερα το παιχνίδι. Όχι μόνο φόρμα και πόζα και συνθήματα.
Τα πάντα είναι θέμα χρόνου λοιπόν.
Το τελευταίο διήμερο καταφεραν αυτές οι δυο παραστάσεις να μου επαναπροδιορίσουν την ανάγκη μου για τον ποιοτικό προσωπικό χρόνο μου χρειάζομαι. Κατάφεραν επίσης να με κάνουν να νιώσω αισιόδοξος για την δική μου γενιά. Τέλος κατάφεραν να μου χαρίσουν ακριβές στιγμές, μοναδικές μιας ποιότητας που το συμπαν εχει συνωμοτήσει να εξαφανίσει απο την καθημερινότητα μου.
κι όπως λέει κάπου το λιμπρέτο
"Πρέπει να ξαναπάρω τον εαυτό μου από σένα!"
Τους ευχαριστω!

Sunday, July 20, 2008

Φεστιβαλ Αθηνων-Επιδαύρου Ζέστη-Καυγαδες και Εντούρο!


Ηταν ενας ζεστός Ιούλιος

απο το παραθυρο του μικρού μου σπιτιού

ακουγα τη ζωή να κυκλοφορεί

για φαγητο,

για σινεμα,

ενα ποτό μετα

μια μικρη εκδρομη το Σαββατοκύριακο


μεσα στην νυχτα ξύπναγα

απο το μαρσαρισμα μιας εντούρο


καποια χαραματα

μια κοπέλα εκλαιγε στα σκαλιά μου

κι ενας σκύλος

της εγλειφε τις μποτες

καλοκαιριάτικα


ενα ζεστο καλοκαίρι

με μια διάθεση να δω

να φορτώσω εικόνες

παραστάσεις ακριβές

ταλαντούχες προτάσεις

μια παρηγοριά στη Τέχνη

για να αντιμετωπίσω

με εναν τρόπο

την Αθηναική μου ζωή...


Συγκρατω το ΠΡΟΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

που ηρωικά ανέβηκε στις

γραμμες του τρένου

με τις εμπορικές αμαξοστοιχίες να περνουν

ανάμεσα απο τις νότες των τραγουδιών

μιουζικάλ η χαμένη παιδική ηλικία γεμάτη ταλέντο

γνώση και πρωτοτυπία


και το Krum στην Πειραιώς για την δεξιοτεχνικά κατασκευασμένη

"χαύνωση" που σου μετεδιδε

-καποιες φορές ενοιωθα το επίτηδες της πλήξης-

για να σου φέρει κατάμουτρα

στο τέλος

το ΤΙΠΟΤΕ της ζωής

ενα " Δαμάζοντας τα κύματα" αλλά χωρίς

μεταφυσική και έρωτα

μόνο ζωή

τόσο απλή τόσο συρικνωμένη

που η ασφυξία της με διέλυσε

Ισως είναι κι η καλύτερη παράσταση που είδα το 2008.


Αντίθετα, η λατρεμένη μου Λυσσασμένη Γάτα με αφησε απ΄εξω

-ας φρόντιζα νωρις για εισητήριο-

μου μένει το σοκ απο το ανεβασμά της στο Βερολίνο

κι ο Αμλετ ηταν προβλέψιμος , πέρα απο την καταπληκτική αρχική ιδέα.

Φυσικά η προετοιμασία και η δεξιοτεχνία των ηθοποιών είναι αντισρόφως ανάλογη με την επαρχιώτικη έπαρση και την τρομακτική ανασφάλεια των ιθαγενών συναδέφων τους.


Καθόλου δεν θελω να ασχοληθω με κατι -υποτίθεται -σύγχρονα ελληνικά ανεβάσματα

ηταν σαχλά κι ημιμαθή. Απλως προτείνω να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους όλοι οι νέοι καλλιτεχνες και να αφοσιοθούν στην ουσία της ζωής τους.


Καθόλου τυχαία δεν ήταν αλλωστε η παρουσία πολυ συγκεκριμένων ανθρώπων της κουλτούρας σε παραστάσεις απο το εξωτερικό, σε αντίθεση με τους "παντογνώστες" καλλιτεχνους ταγούς μας που απουσιάζουν απαξιώνοντας το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.


Ασχετα αν συμφωνω η όχι με τα αποτελέσματα της δουλειάς τους, δεν μπορω να μην αναφέρω τις συχνές παρουσίες της Μαγιας Λυμπεροπούλου, του Νίκου Μαστοράκη, του Δημητρη Δημητριάδη, του Αντώνη Αντύπα, της Ασπασίας Παπαθανασίου(!!!), του Λευτέρη Βογιατζή και κάποιων νέων ηθοποιών που το χειμώνα θά προσπαθήσω να δω τις νέες τους δουλειές.


Τέλος μια νέα αισθητική και σύγχρονη πρόταση εξουσίας δίνει η διακριτική κι ευγενική παρουσία του κου Λούκου στις εκδηλώσεις.

Ναι ,ισως κάποιες προτάσεις του να είναι αμφισβητίσιμες ως πρός το αποτέλεσμά τους, αλλά η πρόθεση και το όνειρο αυτού του ανθρώπου είναι ότι πιό ευεργετικό έχει να δείξει αυτή η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια.

Αδυνατώ να κατανοήσω τους λόγους που σύμπασα η καλλιτεχνική κοινότητα δεν τον υποστηρίζει. Ο άνθρωπος δημιουργεί προοπτικές για την επόμενη 20ετία. Πόσο μικρόνοες μπορει να είναι και δεν αντιλαμβάνονται πέρα από την αρπαχτή της επόμενης σεζόν?


Το φεστιβάλ δεν τελείωσε. Το καλοκαίρι συνεχίζεται. Η ζέστη πυρώνει τον πεζόδρομο.

Καποιοι χωρισανε ασχημα αυτό το καλοκαίρι. Κάποιοι για πρωτη φορά δεν θα πάνε διακοπές.

Κάποιοι αναζητούν μέσα απο την Τέχνη μια αναλαμπή στη ζωή τους

ειμαι εκει για ενα ανωνυμο χαμόγελο

να δώσω και να πάρω...

...ως το τελος αυτου του καλοκαιριού!

Saturday, July 5, 2008

ενα πολυ ζεστό καλοκαίρι...


…προβλέπω ζέστη πάλι
Τι να σου κάνει
Κι η …Αλίντα Βάλι
(Μπριζίτ Μπαρντό και Αλίντα Βάλι στη ταινία 'The Night Heaven Fell' από τα μυθικα 50΄ς)

Μαθαίνω ότι στα θερινά βγαίνει το Je t’aime , moi non plus
Μας βλέπω να …αναστατωνόμαστε πολύ ,αυτό το καλοκαίρι…

Avertissement HD
Ανέβηκε απÏ� spleenfilms

Thursday, July 3, 2008

Holly & Ostermeier


…καλα που ηρθε η Holly Golithly στη γειτονιά μου, και αρχισε να μυριζει καλοκαίρι.
Και η υπεροχη επιστροφη αργα το βραδυ από την Πειραιως έχοντας δει τη Λυσσασμενη Γατα της Schaubuhne , να με φορτώνει σκεψεις και όνειρα και καποια σχεδια, πως κατι νέο ξεκιναει για μενα τωρα…

Tuesday, July 1, 2008

μετραει κανεις ;


μερες μουσικης
μερες σιωπης
και ξανα
μερες σιωπης
μερες με θεατρο και φεστιβαλ
-η αιθουσα να γεμιζει το αποτελεσμα αδιαφορο σε ολους-
και ξανα
μερες σιωπης
καποιες αναχωρησεις
που οπως παντα πονανε μερες μετα
καποιες αναπαντεχες αφιξεις
φιλων απο τα παλια
κι αλλων φιλων απο τα ξενα
και ξανα
μερες σιωπης
μερες αναμονης
ιχνος δημιουργιας
2 3 φωτιες ξεκινησαν
ευτυχως δεν προλαβαν
να καψουν πολλα
εσβησαν
σαν τις μερες
σιγα σιγα σβυνει κι η σιωπη
επιστρεφει η φωνη
τα δακτυλα πονανε λιγοτερο
η καρδια επουλωθηκε
μονο η γαζα ακομα
ενοχλει

βλεπω τον κοσμο στα ματια
πισω απο τα γιαλια τους
ενοχλουνται
σπανια χαμογελουν
σπανιοτερα
με κοιτουν κι αυτοι

κρατω το βλεμμα
της κας Ξενιας Καλογεροπουλου
στο σχολειον
βλεμμα αληθειας
που περιεχει σιωπη
ποσο καλα συνεννοθήκαμε

ξεχνα το βλεμμα του Γαλλοφερτου
διανοουμενου
βλεμμα που κρυβει
αναγκη για επιβεβαιωση
τι κριμα να υπαρχει ακομα στα γεραματα

κι αλλα βηματα
σιωπης
κι αλλες μερες αναμονης
ο μηχανισμος αντεξε
τους κραδασμους
το καλοκαιρι εισβαλει
τα νεα αρχιζουν να τρεχουν
τα γραμματα ολοκληρωνουν
τα νοηματα
οι λεξεις σε προτασεις
οι προτασεις που μεγαλωνουν
οι μερες που μεγαλωνουν
οι θερμοκρασιες που μεγαλωνουν
οι τιμες εισητηριων που μεγαλωνουν

οι αντιστασεις να μεγαλωνουν
στις καθημερινες υβρεις
ειναι το θεμα

και η σιωπη να παψει
να ειναι αλλοθι
πολιτισμενης συμπεριφορας


καλο μηνα

Sunday, June 29, 2008

ηθελα στα γενεθλια να μου φερνες μολοτωφ

- παντα ονειρευομουνα τη λαικη εξουσια

- παντα ονειρευομουνα νεκρο αστυνομικο

- παντα αναρχα ησουνα κι αγυριστο κεφαλι

- κοιτα να δεις που εμπλεξα, με μαοσταλινικο

- ηθελα στις πορειες μας να υπαρχει μια ταξη

- ηθελα στις πορειες μας να γινετααι χαμος

- καδρονια να κρατουσαμε για να περιφρουρουμε

- κουκουλες να φορουσαμε να γινει πανικος

ποσο αλλαξες ποσα αλλαξα

- τα ονειρα μου κοκκινα

- τα ονειρα μου μαυρα

ρουχα μαζι που πλυθηκαν και εγιναν μπορντω

- ηθελα στα γενεθλια να μου φερνες μολοτωφ

- ηθελα στα γενεθλια το σταλιν να υμνω

- να με γλυκονανουριζες τα βραδια με μπακουνιν

- ασε με πηγε 4 με λενιν θα τη βρω

- κοιτα καλε πού εμπλεξα με το γραφειοκρατη

- πανω που ετοιμαζομουνα μπαχαλο να σε πω

- βρε αν δεν υπηρχε κινημα θα εσπαγα βιτρινες

- εγω να δεις τι θα κανα θα ημουν στο στρατο ...

Tuesday, June 24, 2008

Η κα Αλίκη Τέλλογλου πήγε στους ουρανούς


Κρατω τα μελια σου ματια
τα λογια σου
τις συμβουλες
τη φωνη σου

κρατω ενα ξενυχτι
με ποιηματα του Καβαφη

κρατω μια αγκαλια σου
ζεστη
καταμεσης στην Τσιμισκη
κάποια πολυ κρυα Χριστούγεννα
για μενα

κρατω την αγαπη σου
και ξενυχτω
καπνιζοντας
εναν ασσο αφιλτρο
για σενα...

Wednesday, June 18, 2008

η μουσική συνεχίζεται..


...η σιωπή συνεχίζεται
η αναμονή συνεχίζεται...

Sunday, June 15, 2008

Αχ κε Μάνο



Ορφάνια γενεών επίγονοι ανάπηροι βοήθεια καμιά…

γιατί είναι Σαββατο βραδυ Σαββατο βραδυ Σαββατο βραδυ


Ξαφνικά όλη η πόλη μύρισε Θεσσαλονίκη
Στο μετρό ακούω το όνομα μου...

το κινητο μου κτυπάει συνεχώς
Στο key bar μολις νυχτωσει

φίλοι από παλιά
Μαζεύονται
Χωρίς sms στα κινητά
Τους οδηγεί η μουσική
Ξαναβρισκόμαστε
Με αφορμή ένα φεστιβάλ
Η επέλαση των βορείων
Των καλυτέρων παιδιών
Καπέλωσε τις ορδές των
Ποδοσφαιρόφιλων ιθαγενών
Έδωσε χρώμα και κέφι
Στην ερημιά της Κολοκοτρώνη
Στα στενά του Κεραμικού
Και στο Κ44 ως τα χαράματα

διαδηλώνοντας στο δρόμο
με τον ιδρωτα να σταζει απο παντου
Ξεφάντωνε
Χαρίζοντας
Ενέργεια θετική στην πόλη
Των μαύρων γυαλιών
Της πόζας
Και του «ξέρεις ποιος είμαι γω»
Γιατί εκεί στα βόρεια
Όλοι γνωριζόμαστε
Μιλάμε δυνατά
Φιλιόμαστε όταν βρισκόμαστε
Γελάμε
Φλερτάρουμε
Και ξέρουμε να… ανακατευόμαστε
Σε σωστές δόσεις
Ώστε το κέφι να είναι
…Εκρηκτικό
Κι τα events….αξέχαστα


(Σήμερα μετά το πρωινό
Στις 17.30μμ ακριβώς
Θα αφήσουμε για μια φορά ακόμη
Να μαγευτούμε
Και να επιστρέψουμε στην παιδική μας ηλικία
Στο live των your hand in mine…)

Friday, June 13, 2008

synch 2008 υποκειμενικες επιλογές

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:
Atrium (Benaki M.) 18:45 PARALLEL WORLDS - GR (live)
Auditorium 9,84 (Technopolis) 22:30 GOOD LUCK MR.GORSKY - GR (live)



ΚΥΡΙΑΚΗ
Atrium (Benaki M.)17:00 YOUR HAND IN MINE – GR (live)



Wednesday, June 11, 2008

plaid (φωτο: Γιάννης Ψαθάς 2008)





απο την μοναδικη τους εμφανιση στο liebe της Θεσσαλονίκης
στις 31.5.08.ευχαριστώ το www.littleplanet.gr. και τον αεικίνητο
Γιάννη Ψαθά.