Sunday, November 4, 2007

Αγάπη είναι...

ο κόμης Χ απο το Μουσικο Θεσσαλονίκης πηρε το βραβειο στο Φεστιβαλ τραγουδιου. Προς στιγμη, τα πολλα μπουζουκια , κατι ροκιες και τα "εντεχνα" με φοβισαν, αλλα τελικα ευτυχως το βραβειο πηγε καπου καλα.
Φυσικα η ηλεκτρονικη ειναι σαν να μην υπάρχει σ αυτη τη χωρα αλλα οκ μη τα θελουμε ολα δικα μας.
Μετα ,με τον Αλκιβιάδη. που ειχα μηνες να δω ,πηγαμε στο νεο Φαργκανη σε μια μεταμεσονύκτια προβολη του Εξώστη. Η ταινία must αλλα πιο must απο ολα ηταν ο κοσμος που 1 το πρωι ειχε μαζευτει για το Taxidermia,πολλοι μοναχικοι αλλα πολυ προσεγμενοι σε εμφανιση, μαλλον πριν το ξενύχτι του Σαββατου, οι ωραιοτερες φατσες της πολης, (και γω που πιστευα οτι συνήθως στην Ελλάδα, οι σινεφιλ ειναι τερατα με γυαλια και λιπαρα μαλλια), και μεσα σ αυτες κι η ωραιότερη, καθοταν χωρις παρεα, ειχε μεγαλα γαλανα ματια, κουρεμα army πολυ κοντο, και... στο τελος φυγαμε μαζι.
Λεω να κατσω εδω, μαλλον με θελουν ακριβως αυτοι που θελω κι εγω. Δε λέω μεγαλα λόγια. Θα δειξει...
Μαζι πηγαμε στο πιο cool μπαρ της πολης μετα, μεχρι τις 6 το πρωι( δε λεω ονομα επίτηδες) και μετα στο σπιτι καπου στην Ανω Πολη.
Κοιμηθηκαμε μαζι. Πρωτη φορα που γραφω τοσες λεπτομερειες εδω. Αλλα ειναι η πρωτη φορα που κανω κατι τοσο γρηγορα, σε τοσο απροοπτες συνθηκες και με τοσο σπανιο ατομο.
Βρε λες?

17 comments:

Unknown said...

η αγάπη είν' αλήθεια κι η αλήθεια είν' ανάγκη...

βρε λες;

καλησπέρα.
πες όσο μεγαλύτερα λόγια μπορείς...

Good As You said...

Αχχχ ρε συ μπράβο.. αυτά ειναι τέλεια. .σου ευχομαι να ερωτευτείς τρελα... ενιγουέι ζήστο όπως έιναι.. κ πες μας τι έγινε...χχχ

phoinix said...

μια χαρά! θεσσαλονίκη η ερωτική πόλη?
βρε λες? κάνει κρύο ε? σήμερα παγώνω!

Σμέμνιος Ναΐτης said...

Είναι πολύ ωραίο να έχεις ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και αγαπάς.(μαλλον με θελουν ακριβως αυτοι που θελω κι εγω) Αυτό είναι σπάνιο αν διακρίνεις ότι πραγματικά ισχύει εκατέρωθεν είσαι πολύ τυχερός. Πάντως το σημαντικό είναι να ισχύει από την μεριά σου. Αυτό είναι που μας κάνει χαρούμενους. Το ότι πληγωνόμαστε αν δεν υπάρχει η ανταπόκριση που περιμένουνε η ο τρόπος που την περιμένουμε είναι προβληματικό. Φιλιά! Και να περνάς καλά.
Όντως έπιασε κρύο στην Θεσσαλονίκη. Κρύο, καιρός για δύο.

Anonymous said...

λέω. ειδικά όταν κάτι έρχεται την στιγμή που καριβώς το χρειάζεσαι περισσότερο

hotel iris said...

ναι λέω!
γι αυτό ζούμε, γι αυτές τις στιγμές κι όχι για τι σκέψεις που θα ρθουν αργότερα.
οk?

Roadartist said...

Μπράβο!! Τι πιο όμορφο έτσι?..!!!!
Ωραία που έβαλες το τραγούδι γιατί δεν το είχα ακούσει!..

neutrino said...

η ενταση της ταινιας και το ανακατεμενο στομαχι καταπραυνεται μονο με ποτακι και καινουργιες γνωριμιες στο resi..
ζηλευω που δεν ειχα την τυχη σου (οχι ακριβως τουλαχιστον).
[επιβαλλεται να επαναληφθει νομιζω]

Anonymous said...

[taxidermia του Γκιοργκι Παλφι]
κεφαλαιο πρωτο: η εκπληξη. υπερφυσικες δυναμεις, ασυγκρατητη ορμη, μια φλογα που κανεις ποτε δεν ειχε ξαναδει. και ακορεστες ορεξεις: να ορμηξει σε οτιδηποτε κινειται και να το κατακτησει, να τoυ χιμηξει, να το κατακρεουργησει..
κεφαλαιο δευτερο: η επομενη γενια. το υπολειμμα του "θαυματος" ειναι ενα παραμορφωμενο ον. στην προσπαθεια του να συνυπαρξει με την υπολοιπη κοινωνια, θα κανει το μονο που ξερει να κανει καλα: θα κλειστει ερμητικα και θα αρχισει να τρωει. ψυχαναγκαστικη πολυφαγια, υπερτροφισμος και συμμετοχη σε κωμικοτραγικες προπαγανδιστικες παρατες αυτοεπιβεβαιωσης. κι αλλο φαι, κι αλλο, κι αλλο. μεχρι σκασμου, μεχρι αηδιας -μεχρι την αποκτηνωση.
κεφαλαιο τριτο: ενας απογονος αγνωριστος. "μπασταρδος". απομονωμενος, αποστεωμενος και μονηρης, ζει για να συντηρει. τον υπερτροφισμο του παρελθοντος και τα κουφαρια αλλων. το βαρυ παρελθον τον συνθλιβει, το μισει, αλλα ο προορισμος του ειναι ενας -να το συντηρει. και θα το κανει, μεχρι να φτασει στα ακρα. και σε μια τελικη εκρηξη, θα κανει το αδιανοητο: θα συντηρησει για παντα ταριχευμενη την υπερτροφικη ασχημια που τον καταδυναστευσε.

αηδια, ασχημια, δυσφορια, προκληση, πονος, διαστροφη. αηδια, αηδια.. τα ιχνη που αφησαν πολλα χρονια σε εκατομμυρια ανθρωπους, συμπυκνωμενα σε ενα διωρο που προκαλει τοση σωματικη απεχθεια και αηδια που σε κανει να θες να αποστρεψεις το βλεμμα.
η αλληγορια της ασχημιας ειναι συγκλονιστικη. αυτα που βλεπαμε (και ανεχομαστε) για χρονια, τωρα δεν μπορουμε να αντικρυσουμε ουτε για ενα διωρο.
δεν μπορω να σας ζητησω να τα κοιταξετε καταματα, αλλα αν μπορειτε, καντε το. με δικη σας ευθυνη.

etalon said...

@dimitris athinakis
τα μεγαλα λογια δε τα φοβαμαι τα μεγαλα συναισθήματα με τρομαζουν


@good as you
merci merci δεν υποσχομαι, τωρα ζω για μετα το βλεπουμε οκ?


@phoinix
ειναι απλο αν θες να...ζεσταθεις εχει προβολη και το αλλο Σαββατο στις 1. Λες να ειναι μεταδοτικο. Η Θεσσαλονικη δεν ειναι ερωτικη. Απλα οι επισκεπτες της εδω μαλλον ...εξαγριώνονται κι αρχιζει να παιζει το ματακι τους.):

@σμεμνιος ναιτης
κι οπως θα διαπιστωσεις στα σχολια αυτου του blog, στα συνορα μας και για 3 και για 4 οταν πιανει κρύο κι οταν υπάρχει διάθεση...


@ammos sta malia moy
ακολουθω τη συμβουλη σου και....

@tifoeus
ναι ναι συμφωνω, μονο που κι οι δυο το ξερουμε οτι οι σκεψεις ειναι σιγουρο οτι θα ερθουν μετα...

etalon said...

@roadartist
και σκεψου ηταν και το μοναδικο που καπως μου αρεσε κυριως λογω του στιχου

@neutrino
Επρεπε να το φανταστω οτι ησουν κι εσυ, και ναι στο Rsidents πηγαμε μετα-ησουν κι εκει?- και ναι μαθαίνω θα επαναληφθει τουλάχιστον αλλα 3 ακόμα Σαββατα. Ενα περιοδικο της πολης γιορτάζει-να ναι καλα- και φυσικα θα ξαναπαω.


@m
Θελω κι εγω να γραψω γι αυτο, αλλα οταν ζεις, σπάνια γραφεις. Συμφωνω μαζι σου. Αυτο που ειναι το πιο σοκαριστικο ειναι οτι αυτος ο σκηνοθετης ειναι πραγματικα δεξιοτεχνης.
Η ταινια νομιζω κανονικα δεν εχει παιχτει στην Ελλάδα, παρα μονο σε Φεστιβαλ και τετοια.
Αλλα ειναι μια δυσβαστακτη και θεραπευτικη εμπειρία σίγουρα.

Σαν δωρεαν επίσκεψη σε ψυχαναλητη.

Aντώνης said...

Τώρα να σου πω την αλήθεια ψιλομαλακία μου φάνηκε το φεστιβαλ, αλλά για τη συνέχεια της βραδιάς σου λέω και σου εύχομαι τα καλύτερα!

etalon said...

@αντωνης
ΑΜΗΝ!

basik-ly said...

Τι συμβαίνει; Άλλαξε τόπο και ώρα το... φεστιβάλ;

alienlover said...

λέω λέω κι εγώ ;) το τραγούδι καλό, σε αυτόν τον δυνατό στίχο μόνο η χιπ χοπ ταιριάζει !
χάρηκα που πήρε το βραβείο, πολύ μπουζούκι και κακό τα υπόλοιπα. ούτε καν οι γάτες δεν με πλησίασαν.
όσο για την προσωπική επιτυχία, συγχαρητήρια ! :))

Alex A. said...

Yes! Yess! Yesss! (Τι να κάνω, τόσες μέρες στην ξενιτιά αρχίζω να ξεχνάω τα Ελληνικά μου).

"Λες;" Μωρέ λέω και παραλέω. Φιλιά πολλά!

Stalitsa said...

αγαπη ειναι... να αγαπας καποιον ακομη κι αν δεν το αξιζει...
το blog σου γαματο συνεχισε ετσι...