Για μένα αυτό το τραγούδι είναι ένα βράδυ Σαββάτου κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 80.
Είμαι παιδάκι γλαρωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ακούγεται ήσυχα από το ραδιόφωνο... είμαι ξαπλωμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπω μόνο σταγόνες στα τζάμια και τις λάμπες στο δρόμο.
Ακόμα και σήμερα έχει βαθιά κλεισμένη την αίσθηση ότι κάποια μέρα θα ξεκλειδώσει απόλυτα την τρυφερότητα του.
Αγαπώ τους γονείς του (και τους 3) κι ελπίζω να συνεχίσουν να είναι καλά για πολλά πολλά χρόνια.
3 comments:
Για μένα αυτό το τραγούδι είναι ένα βράδυ Σαββάτου κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 80.
Είμαι παιδάκι γλαρωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ακούγεται ήσυχα από το ραδιόφωνο... είμαι ξαπλωμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπω μόνο σταγόνες στα τζάμια και τις λάμπες στο δρόμο.
Ακόμα και σήμερα έχει βαθιά κλεισμένη την αίσθηση ότι κάποια μέρα θα ξεκλειδώσει απόλυτα την τρυφερότητα του.
Αγαπώ τους γονείς του (και τους 3) κι ελπίζω να συνεχίσουν να είναι καλά για πολλά πολλά χρόνια.
thanx etalon για το ταξίδι...
Πανέμορφο τραγούδι....
σίγουρα θα θυμηθεί.
Καλό βράδυ
Δεν ξέρω σε ποιόν αναφέρεσε με την προστακτική, σίγουρα όμως εμένα μου θύμισες όμορφες στιγμές.
Υ.Γ. ελπίζω η Αρλέτα να νικήσει και αυτή την φορά και να γυρίσει πάλι σύντομα κοντά μας.
Post a Comment