Friday, September 21, 2007

Φθινόπωρο.Κατι φθίνει.Τι?


Υπάρχει κατι οδυνηρο στη διαπιστωση οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι. Απο μονη της η φραση κρυβει μια αγωνια. Μια αμηχανια για τους πιο ψυχραιμους.

Αλλοι αρκουνται απλα στο ταξιδι.Αλλοι βολευονται να οριοθετουν. Αλλοι γεννιούνται με ενα όραμα πορείας.Σ αλλους μοιαζουν προδιαγεγραμενα ολα. Αλλοι απλα παρατηρουν.Αλλοι γοητευονται απλα απο την πορεια. Αλλοι λατρευουν τον "ελεγχο". Αλλοι ερωτευονται ξεφρενα την εξουσια. Κια αλλοι απλα πέφτουν.
Σα μια παρεα μεσημερι καλοκαιριου σε μια ακτη. Μαζι αλλα και διαφορετικοι. Ειναι χρησιμες αυτες οι αναπνοες της, "μη ζωης". Γιατι η παρατηρηση δεν ειναι ζωη. Μπορει να ειναι σοφια, αλλα με τιποτε δεν ειναι ζωη. Σε ποια σχολεία, σε πια ακριβα κολλέγια, σε ποιο τόπο διδασκουν τον τρόπο να εισαι "σε ζωη" και ταυτόχρονα να μπορεις να το αναλύσεις κιόλας? Η μήπως αυτο ειναι η ωρίμανση? Τα γεράματα? Η μήπως αυτο απο μόνο του ειναι η διαδικασία ζωής? Μόλις αρχίσεις να ψιλιάζεσαι το νόημα να αρχίζειςκαι την προετοιμασία για την διαδικασία της πτωσης?
Κι αλήθεια ειναι ο θάνατος προσγείωση η μήπως απογείωση?
Γιατι κανεις δεν εχει απαντήσεις? Ποιος μας κρυβει την γνωση του μετα?

9 comments:

ΠΑΥΛΟΣ said...

Όμορφα μελαγχολικό σαν τον καιρό σήμερα

celsius33 said...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου όπως πάντα, αλλά αξίζουν από μόνες τους σαν ερωτήματα, απαντήσεις δεν υπάρχουν ακόμα. Οι φωτογραφίες είναι υπέροχες, σαν 3 Ροβινσώνες σε απόκρημνα βράχια σε ένα νέο αυτάρκη κόσμο. Πολύ ζήλεψα μ αυτές τις φωτογραφίες !Και τα ψηλά ανόθευτα από ανθρώπους βράχια...

kat. said...

εγώ κρύβω την γνώση.. να σου την μεταφέρω;

είναι ωραία να πέφτεις*!

(*το έχω πει ξανά άλλωστε! και εγώ και ο καλλιτέχνης)

Μεγαλοκοπέλα said...

Μακάρι μαζί με τας οπώρας να έφθιναν και τα αμφιβόλου ποιότητος φρούτα του κοινωνικού βίου.

Αλλά πού τέτοια χαρά!

NY ANNA said...

Κι ετοιμάζεται να βρέξει...
Δεν πειράζει.
Καλύτερα.
Θα ξεπλύνει.
(Μακάρι)
Τα πάντα.
Φιλί

λόγια του αέρα said...

etalon,
λεπτομέρειες: πού είναι αυτό το φοβερό μέρος;

Αλεξάνδρα said...

Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου.
Οδυνηρό όμως θα ήταν να είμασταν όλοι όμοιοι, και βαρετό επίσης.
Για σκέψου. Τίποτα δεν θα υπήρχε να μοιραστείς κι ούτε αγάπη. Μόνο μονοτονία.
Το καλοκαίρι παίρνει αξία από τον χειμώνα. Και το καλό δεν θα ήταν τίποτα χωρίς το κακό. Και η ζωή από τον θάνατο αξιώνεται...

Ζωή είναι τα πάντα. Και η παρατήρηση και η ανάσα και όλα!

Η ζωή μας βρίσκει μ΄ένα άγραφο πρόσωπο. Αυτό που ζήσαμε θα δούμε στον καθρέπτη στα γεράματα. Το μετά ποιός να ξέρει...

Γλυκιά γεύση μου άφησε η μελαγχολία σου. Μπορείς και νιώθεις και σκέπτεσαι και γεμίζεις εικόνες. Αλλους βρίσκεις, άλλους χάνεις. Αλλοι σε σημαδεύουν, αλλοι περνούν αδιάφοροι απ΄την ζωή σου. Μα αν αγαπάς ότι κάνεις βάζεις την ομορφιά στη καρδιά σου. Αν όχι την πίκρα.

Καλό Σαβατοκύριακο

phoinix said...

έλα μου ντε, τι φθίνει στο φθινόπωρο?! πολύ καλό ερώτημα!!
γεμίζουμε τα blog μας ερωτήσεις..ψάχνουμε απαντήσεις..μα υπάρχει τελικά μια μοναδική απάντηση σε ένα ερώτημα?
1+1 κάνουν 2. απο κει και πέρα δε ξέρω και πολλά!

Aντώνης said...

Αυτός που κρατάει τις απαντήσεις και για το πριν και το κατά τη διάρκεια; Τί υπέροχα ταιριάζουν οι φώτο στους συλλογισμούς σου!