Tuesday, November 13, 2007

Θεσσαλονίκη


Η Θεσσαλονίκη έχει μια εντελώς προσωπική ιεράρχηση στα συναισθήματα.
Μια εσωτερική πόλη, σιωπής που ταυτόχρονα καταφέρνει να στήνει , μια εντελώς έξω καρδιά και επίπλαστη ατμόσφαιρα διασκέδασης.
Είναι σα μια μικρομέγαλη περίπτωση κοινωνικού ιστού που αντέχει στην ημιμάθεια και προβάλει την ουσία, υιοθετώντας συμπεριφορά μιας άτυπης μάνας που αγαπά στη κουζίνα να μαγειρεύει το σπιτικό φαγητό ακούγοντας Ελάνη Καραινδρου και διαβάζοντας λογοτεχνική κριτική από τα blogs.

Υπάρχει μια αγάπη τόσο δυνατή στην πόλη που κονιορτοποιεί οποιαδήποτε δήθεν πρόθεση, που επίσης την περιέχει υπό την σκέπη της, αλλά αφήνοντας την σε δημόσια έκθεση, ουσιαστικά την οδηγεί στον μαρασμό.

Φεύγω κουρασμένος και γεμάτος από πράγματα που με έκαναν να νιώσω βαθιά την απόλαυση της ζώνης.
Έχω μαζί μου
τα νέα ποιήματα της Κικής Δημουλα « Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως»,
τις νέες μικρές ιστορίες του Θεόδωρου Γρηγοριάδη «Χάρτες»,
τα 2 τσουρέκια από τον Τερκενλή
την εξαιρετική σωματική ερμηνεία του Γιάννη Παρασκευόπουλου στην άνιση κι ελαφρά παιδική κατά τα αλλά παράσταση του ΚΘΒΕ «Ιουλιανός ο Παραβάτης»
μια σοκολατένια καρδιά από τον Χατζηφωτίου
τα πιο κουνημένα μυαλά της πόλης να χτυπιουνται και να φλερτάρουν με τους πιο πρωτοτύπους τρόπους, ως τις 7 το πρωί στο Residents, καταργώντας τα όποια φυλετικά όρια, μετατρέποντας την Σαββατιάτικη έξοδο σε βακχική γιορτή.
Το συγκλονιστικό Βυζαντινό Μουσείο, με το απλό και διακριτικό κυρίως όμως απόλυτα πολιτισμένο χώρο του café του.
Την γεύση στο βάθος του ουρανίσκου, από το φαγητό στο κλασσικό πια εστιατόριο Διαγώνιος
την ποιητική ηλεκτρονική μουσική του Γιώργου, ένας από τους δυο των Your Hand of mine, στο De Facto το βράδυ της Κυριακής

τα μάτια του Παναγιώτη
τα κλειστά τουριστικά café της λεωφόρου Νίκης
τις καρό γόβες της Μαρίας
την αλα Manara αφίσα του Μάκη Παπαδημητράτου για τους «Κλέφτες» του στους δρόμους
την ζεστή αγκαλιά της Σωτηρίας απόγευμα Κυριακής στη Μητροπόλεως
την άσπρη κουβέρτα στο σπίτι της Μαρίνας
ένα φευγαλέο βλέμμα πρασινογάλαζο στην Αγίου Δημητρίου
ένα σιωπηλό φιλί στην Αλ.Σβωλου, αναπάντεχα
το πρόγραμμα του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου που ξεκινά …

ακούω nonstop το σάουντρακ του Once το νο 2 εχει πια λιώσει...
Φεύγω μα θα ξαναρθώ…


21 comments:

basik-ly said...

Πάλι φεύγεις; Ακόμη δεν πήγες. Για να περάσω καμιά βόλτα να δω τι γίνεται...

etalon said...

μονο λόγια εισαι...κι απειλές.
( μα απορω τι στο καλο εχει αυτο το...Βερολίνο) -))

basik-ly said...

Έλα ντε; Για φαντάσου να έρθω και να μη σε βρω!

etalon said...

@basik
βρε έλα εσυ και ...θα με βρεις!!!
(Αλλωστε πάντα ησουν δαιμόνιος ντετεκτιβ!)
Ειδες το once? Στην αρχη νομιζα οτι ειχες γραψει εσυ το σενάριο...

amvro said...

πολύ όμορφα!

basik-ly said...

Αν δεις τον Θ.Μ. (και εφόσον μιλήσετε) πες του σε παρακαλώ να μου φέρει το βιβλίο του Θ.Γ. όταν έρθει. Εκτός κι αν εσύ έρθεις νωρίτερα, οπότε... :)

Wrong Guy said...

pou einai ayti i thesaloniki kai giati den tin vlepo na provalete???

eimai sigouros oti yparxei se megalo vathmo!!!

phoinix said...

αυτή η θεσσαλονίκη είναι υπαρκτή!
φτάνει να ξέρεις που να την βρεις.

δυστιχώς όμως φαίνονται και πολλά άλλα σ'αυτή την πόλη.
έχουν αγριέψει τα βλέμματα.

Aντώνης said...

Για λόγους μάλλον πολύ προσωπικούς για να εκτεθούν σε ένα ποστ η Θεσσαλονίκη πάντα με γέμιζε με αυτή την αίσθηση νοσταλγίας κάπως σαν την αχλή πάνω από τη θάλασσα τέτοια ώρα καθώς κατεβαίνεις μαζί με την ημέρα τη Ναυαρίνου ή την Αριστοτέλους ή στρίβεις και περπατάς κάθετα την Τσιμισκή και παίρνεις να γευτείς και το τσουρέκι σου από τον Τερκενλή και το τρίγωνο από τον Ελλενίδη, καθώς στέκεσαι στα μαγαζάκια με τα παιδικά παιχνίδια στατικό - εκστατικός και μάλλον απολογούμενος στους αμπιγιέ ντυμένα συμπεραστικούς ή συμπερασματικούς σου διαβάτες.

etalon said...

@αντώνης
"στους αμπιγιέ ντυμένα συμπεραστικούς ή συμπερασματικούς σου διαβάτες"
έξοχο έξοχο πως με καταλαβαίνεις...

DREAM ON FUCKERS said...

Κική Δημουλα
Κική Δημουλα
Κική Δημουλα
Κική Δημουλα
Κική Δημουλα
Κική Δημουλα


.........

Μεγαλοκοπέλα said...

Εμένα πάλι η Θεσ/νίκη μου φέρνει στο νου μαϊμού - νεόπλουτη (ούτε καν νεόπλουτη μαϊμού)!

Έχω την εντύπωση πως αν ντύσεις τους πολίτες της με ρούχα του '60 (ξεβάφοντας παράλληλα και όλες τις νεόξανθες), θα δένουν καλύτερα με το οπισθοδρομικό πλαίσιο, θα αναδεικνύεται πιο αβίαστα η φοβική νοοτροπία τους.

Roadartist said...

πειράζει που ζήλεψα λίγο? :(...

enteka said...

(η Θ. είναι ό,τι διαλέγεις να δεις - και να ζήσεις απ' αυτήν. κι εσύ τα λές πολύ καλά αλλά κι η μεγαλοκοπέλα έχει κάποιο δίκιο...)

ωραίο ποστ!

anyone said...

μια μυστική συνομωσία πλανάται γύρω μου.....μα όλοι??????


μόνο μία φορά στην ζωή μου γνώρισα αυτή την πόλη αλλά την λάτρεψα...

etalon said...

@!{shush}

όμορφα αλλα και παραξενα....


@Mr. Wrong Guy
δεν εχει... μπατζετ για να δειχτει μαλλον... προτιμαει να διασκεδαζει!



@phoinix
για τα βλεμματα δεν εχεις αδικο, απλα δεν τα προσεχω αυτου του ειδους, τα διαγραφω απλα...

ΠΑΥΛΟΣ said...

Ζηλεύωωωωωωωωωωωωωω!!!!
Λατρεύω Σαλόνικα!!!

celsius33 said...

Η Θεσσαλονίκη της καρδιάς μας με άλλα λόγια, υπέροχα τα γράφεις και υποψιάζομαι ότι καλύτερα που δεν μένεις μόνιμα εκεί , γιατί ίσως να μην τα έγραφες, έχεις τόσο δίκιο..σπούδασα σαλονίκη,μακάρι να μπορούσα ν ανέβαινα 3 μερούλες στο φεστιβάλ. Πολύ νοστάλγησα με το ποστ σου,πολύ !Και τι είναι το once?

etalon said...

@Roadartist
αυτα τα πραγματα μαλλον ειναι αμοιβαια, εγω ζηλευω τα υπεροχα κειμενα σου

@r2d2therobot
"Περιττός θάνατος
δεν είναι και ο έρωτας?
Ναι, αλλά του είναι απαραίτητο να ζήσει
την αναγκαία αθανασία του ονείρου"
Κ.Δημουλά (Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως 2007 Ικαρος)

@enteka
Δεν θα ελεγα οτι διαφωνω με την μεγαλοκοπέλα, απλα κρατω τα θετικα με πιο εντονη διαθεση.
Τιμη η επισκεψις σας εδω.

@anyone
Η θεσσαλονικη παντα ηταν ΚΑΙ συνωμοτικη με τους επισκέπτες της

@PAVLOS
Πω πω το τσουρέκι δε το γλυτώνω...
@celsius33
Και να σκεφτεις οτι τα 2 free press
εχουν το ιδιο...αφιερωμα.
Οσο για το Once ειναι το καλύτερο μιούζικαλ που ειδα φετος, με τραγουδια που θα τα λατρέψεις.

Σμέμνιος Ναΐτης said...

Τι να πω μπορεί να έχετε δίκαιο για την πόλη μου. Άλλωστε είστε σε πλεονεκτικότερη θέση ένεκα της ιδιότητας του εξωτερικού παρατηρητή. Εμείς οι Θεσσαλονικείς ως εσωτερικοί παρατηρητές δεν μπορούμε να εκφέρουμε καθαρή άποψη λόγο της καθημερινής μας τριβής με τις εικόνες τους ήχους και τις εμπειρίες της πόλης μας.

Κώστας said...

Δυστυχώς δεν υφίσταται η Θεσσαλονίκη που περιγράφεις... Είναι μια ψευδαίσθηση που διαλύεται όταν ζήσεις μακροχρόνια εδώ.