7+1 =2008

7+1
πράγματα που με σημάδεψαν τη χρονιά που πέρασε
ειναι το παιχνιδι που μου ζητησε να παιξω ο γλυκος
ποιητης jirashimosu.
Το βρίσκω πολυ...σημαδιακο
που μου ζητηθηκε ειδικα φετος την πιο σημαδιακη
χρονιά της ζωης μου
να γραψω γι΄αυτα που με σημάδεψαν.
αποφασισα λοιπον να γραψω
επιγραμματικα
τα πιο σημαδιακά ...
σημάδια.

1.Η χρονιά ξεκίνησε με το 2 του Δημήτρη Παπαιωάννου, ακόμη να παίζεται στο Παλλάς και η διαπίστωση οτι η αμηχανία της κριτικής στην Ελλάδα βασίζεται στην ημιμάθεια, στην ανασφάλεια και στην υπόγεια αποδοχή της ανικανότητας να παρασύρει μεγαλες μαζες προς την Τέχνη λόγω σοβαρων προβληματων επιβίωσης.

Οταν η ιδια η κριτικη δεν πιστεύει στην επιδραστικότητα της Τέχνης τότε αυτόακυρώνεται και χανεται...

Η ιδια χωρα που θρέφει ανθρώπους σαν τον κο Παπαιωάννου, θρέφει και τους Κωλοκοτροναίους με τα αυτοκίνητα που καβαλα πανε για καμακι, καβαλα στη δουλειά καβάλα στα μπουζουκια καβαλα και για εφημεριδες στο περιπτερο.

2.Η ελλάδα ειναι μια νεκρη χωρα με νεκρους ανθρωπους νεκρο κοινωνικο ιστο νεκρους αμυντικους μηχανισμους.

Την ενοχλει το παρελθόν της. Την ενοχλει η νεότητα. Δεν θέλει να ζησει αλλα σαν βαμπιρ εξαντλειται στα ορια του χαβαλε και των κιτρινων εκπομπων βαφτιζοντας τα ζωη. Δεν βλεπω πια κανενα φως παρα μοναχα μικρες αντιστασιακες ομαδες στα "προαστια" των blogs.

3. Ειδα πως ειναι να ζεις χωρις ελπίδα. Αφορμή η Αμαλία -το απόλυτο προσωπο για το 2007-και οι φωτιες κυριως στη Ζαχαρω το καλοκαίρι. Η αισθηση της μη ελπίδας συνεχίζεται μεχρι το τελος του χρόνου με τα προσωπα της εξουσίας να κρύβονται πισω απο το δακτυλό τους με τετοιο τρόπο που μονο οικτο μπορουν να μου προξενησουν. Ειναι η πρωτη χρονιά που σκέφτηκα πολυ σοβαρα να μεταναστεύσω κι αυτο εκανα.

4. Σιγουρεύτηκα οτι οσο η Τεχνη απο παρηγοριά καταντησε να γινει περιττή αφορμη για κοινωνικες γνωριμίες, αλλο τοσο κι ο Ερωτας κατω απο το φόβο μιας μελλοντικης απόριψης η προδοσίας ειναι αποδιοπομπαιος απο το συνολο των εν ενεργεια ερωτικων ανθρώπων.

Μονο που το σεξ χωρις συναίσθημα ειναι πορνεία κι οχι απελευθέρωση κι εγω πολυ πολυ μακρια απο αυτη την πρακτική.

Ειμαι ανοικτος αλλα απολυτα απαιτητικος. Θελω ο Ερωτας να ειναι η φλογερη αφορμή μιας θεραπευτικής και ηρεμης Αγάπης, αλλιως δεν με αφορα πιά.

5. Η πρωτη βαθια ρυτιδα στο μετωπο μου επίσης με σημαδεψε το 2007. Ο χρόνος που φευγει, ο πόνος που αφήνει το σημάδι του εκτος απο το μεσα αλλα και στο εξω. Η πρωτη ουσιαστικη συνειδητοποίηση οτι η καλύτερη επένδυση ειναι στα "μεσα" κι οχι στα "εξω" . Επίπονο αλλα πολυ χρησιμο και τελικα απόλυτα απελευθερωτικό. Ειναι σημαντικο να σκοτωνεις εγκαιρα τον Ναρκισσο που εκτρέφεις,

6. Η επιστροφη μου στα πιο ερμητικα κλεισμενα συρταρια μου. Η επιστροφη μου στη μουσικη για προσωπικη ψυχοθεραπεια. Σ' αυτο βοηθησε πολυ μια καθημερινη ιντερνετικη επικοινωνια με ατομα εξαιρετικης ευαισθησίας που με χαλαρωσαν ,εν αγνοια τους, οτι δεν ειμαι το τερας της Αποκαλύψεως. Ταυτόχρονα η σχεδον πληρης απομακρυνση μου απο οτιδηποτε κοινωνικο. Ακόμα και τις επισκεψεις στο σινεμα η στο θεατρο η σε συναυλίες τις κανω πλεον ολομοναχος. Ολομόναχος πηγα και διακοπές. Ολομοναχος εκανα τα περισσότερα ταξιδια.

7. Ο θάνατος, η απώλεια στην επανάληψη τους, αν αφεθεις σε καταντούν ανάπηρο να συνεχίσεις να αισθάνεσαι. Η αποδοχή τους οσο επίπονη κι αν είναι σε βοηθούν να δεις το νομοτελιακό της υπαρξης σου με ουσιαστικότερο τρόπο. Μεγάλη σχολή να ξερεις να χανεις τους δικους σου, χωρις να χανεσαι...

Αυτο ειναι και το σημαντικότερο που έμαθα φέτος.!

+1

Εμαθα να δινω.

Χωρις ανταλλάγματα.

Χωρις δεσμεύσεις.

Χωρις εξηγήσεις.

Να δινω

και να σταματω

μονο οταν σιγουρευτω

οτι δεν με χρειαζονται πιά.

Δίνω την σκυτάλη στους :
neutrino,
candybleu,
alps,
μεγαλοκοπέλα,
ammos sta malia mou,
alienlover,
και κυρίως ο νεος φιλος le petit journaliste
να μας γραψουν κι αυτοι τα 7+1 πράγματα που τους σημάδεψαν το 2007
Καλή Χρονιά