Αποδέχομαι την… προβοκάτσια του φίλου zubizabata και μπαίνω στο ρυθμό του παιχνιδιού διαλέγοντας από το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό τη σωστή σελίδα και το σωστό ελπίζω σημείο.
Είναι από το Haunted του Chuck Palahniuk (Τσακ Πόλανικ) που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση(άθλο) του Βασίλη Μπαμπούρη από το Οξυ.
Για να μπείτε λίγο στο κλίμα η ιστορία έχει ως εξής:
18 άνθρωποι αποδέχονται την πρόσκληση ενός διοργανωτή εργαστηρίου δημιουργικής γραφής και καταλήγουν σε ένα κτίριο απόλυτα αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Εκεί σε ένα ζοφερό παρόν, γράφουν διηγήματα, για να ξορκίσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος αγνοώντας ότι το μέλλον τους θα είναι πολύ πιο εφιαλτικό, γιατι κάποιος θα αρχίσει να τους δολοφονεί έναν έναν.
Το απόσπασμα:
«Περκοντάν, Οξυκοντίν, φιαλίδια με κρακ και ηρωίνη, που μυαλό για συνεντεύξεις,γράφω 14.000 λέξεις πριν καν καθίσουμε να μιλήσουμε με τον κο Ουίλκοξ. Παρόλα αυτά, για να κρατήσω τα προσχήματα, φέρνω το κασσετοφωνάκι μου, μαζί με το σημειωματάριο και προσποιούμαι ότι κρατάω σημειώσεις με κάνα δυο ξεραμένα στυλό, φέρνω κι ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, ενισχυμένο με Βάικοντιν και Πρόζακ.»
Τη σκυτάλη δίνω στους:
Είναι από το Haunted του Chuck Palahniuk (Τσακ Πόλανικ) που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση(άθλο) του Βασίλη Μπαμπούρη από το Οξυ.
Για να μπείτε λίγο στο κλίμα η ιστορία έχει ως εξής:
18 άνθρωποι αποδέχονται την πρόσκληση ενός διοργανωτή εργαστηρίου δημιουργικής γραφής και καταλήγουν σε ένα κτίριο απόλυτα αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Εκεί σε ένα ζοφερό παρόν, γράφουν διηγήματα, για να ξορκίσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος αγνοώντας ότι το μέλλον τους θα είναι πολύ πιο εφιαλτικό, γιατι κάποιος θα αρχίσει να τους δολοφονεί έναν έναν.
Το απόσπασμα:
«Περκοντάν, Οξυκοντίν, φιαλίδια με κρακ και ηρωίνη, που μυαλό για συνεντεύξεις,γράφω 14.000 λέξεις πριν καν καθίσουμε να μιλήσουμε με τον κο Ουίλκοξ. Παρόλα αυτά, για να κρατήσω τα προσχήματα, φέρνω το κασσετοφωνάκι μου, μαζί με το σημειωματάριο και προσποιούμαι ότι κρατάω σημειώσεις με κάνα δυο ξεραμένα στυλό, φέρνω κι ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, ενισχυμένο με Βάικοντιν και Πρόζακ.»
Τη σκυτάλη δίνω στους:
5 comments:
...η συνένευξη αρχίζει με πρόσχημα τον άλλο, τον ενδιαφέροντα, πολυπράγμoνα, δημιουργικό, τον απέναντι που θα ηχογραφείται καθώς απαντά στις ναρκισιστικές μου ερωτήσεις... σπάνια δουλεύει το κασετόφωνο, απαντήσεις σ' εκείνα που ιδρώνεις να διατυπώσεις, να ξεστομήσεις, δε δίνονται "κονσέρβα" από ειδήμονα του είδους...
χωρίς λόγια είναι που ακούμε να γεμίζουν τα κενά από νόημα και ουσία, ενώ ξεμακραίνει η επιφάνεια σα χειμερινό τοπίο ταξιδιού με λεωφορείο στη χαμένη εθνική, των παιδικών χρόνων ίσως?
πόσα κόκκινα μπουκάλια χρειάστηκα για να κάνω ότι ακούω
αυτά που λέει ο άλλος...
ο πολυπράγμων, ο δημιουργικός
τώρα στέλνομαι σ'εσένα με κύμματα
απέδρασα από τον πύργο των απόψεων και των σχημάτων λόγου, ελεύθερη στον αέρα που αναπνέεις με τη σκέψη...
...θα είμαστε καλά.
Την έλαβα την πρόσκληση και ευχαρίστως για σένα να το ξαναπαίξω!
Φτάνω στην 123 μετά από βόλτες στην εξοχή, κουρασμένες Κυριακές των παρεξηγήσεων και οικογενειακά αναλόγια...
Προσπερνώ το ιερό 5 και οδηγούμαι από την Ελίζαμπεθ Χέικ στο ξεδίπλωμα της Μύησής της (σελιδοδείκτης ένα αριστερό μπεζ γάντι):
"Έμοιαζαν σα να έχουν γραφεί από ένα ηλικιωμένο άτομο με τρεμάμενο χέρι. Συνέχιζα το πείραμα κάθε μέρα και το μολύβι εξακολουθούσε να γράφει όλο και μεγαλύτερες προτάσεις. Ενόσω το μολύβι έγραφε, εγώ παρατηρούσα το μπράτσο και το χέρι μου. Από πού ερχόταν αυτή η δύναμη που κουνούσε το χέρι μου? Αν το μολύβι μπορούσε να τα γράψει όλα μόνο του, σκέφτηκα, τότε το κάθε μολύβι που υπάρχει γύρω μας μπορεί να σηκωθεί και να αρχίσει να γράφει."
Ελίζαμπεθ Χέικ "Μύηση"
εκδ. Πύρινος Κόσμος
μτφρ. Τίλντα Νέγρη
(Σοκ η σωστή προφορά του ονόματος)
ευχαριστώ για την πρόσκληση etalon. Θα παίξω σύντομα!
Post a Comment