Saturday, April 12, 2008
"-Καίει ο πάγος Κυρία."
…Καίω
τα πόδια μου στην πόλη
Περπατώ
Έχω σταματήσει να μιλάω πια
Και να κοιτάζω
Μοναχά περπατώ
Αποφάσισα
Μα μη μοιράζομαι
Ούτε τις λέξεις
Κάτι φτηνό
Περισσεύει από παντού
Όταν του δίνω όνομα
Το κάνω
…Τίποτα
Όταν μιλώ γι αυτό
Δεν απαντά κανείς
Άρα δεν υπάρχει
Η
Υπάρχει μόνο για μένα
Αυτό κρατώ
Και περπατώ στην πόλη
Που καίει από αδιαφορία…
(Ο τίτλος απο τις "Κρυστάλλινες Νύχτες "της Τώνιας Μαρκετάκη σε σενάριο Μαλβίνας Κάραλη)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Με φοβίζει η δύναμη που αποκτά αυτό το τραγούδι χρόνο με το χρόνο.
Τι έχουμε πάθει όλοι πια;
Καλη σου μέρα etalon
Nομιζω οτι σε αυτο το ποστ δεν χωρανε σχολια.
*το ονομα της Μαλβινας λεει πολλα*
Etalon τα λόγια είναι περιττά...
ακίνητη η κάψα αυτής της πόλης
στοιχειωμένη
μόνο με το νου δροσίζεσαι
γιατί τα βήματα
επί τόπου τρεμμάμενα
με το νου
γαντζώνεσαι στην κλίμακα
του ονείρου
που αναπνέει σταθερά
σε κάθε πλήκτρο
την αύρα του "έφυγα..."
Post a Comment