Στην οδό Τοσίτσα
εκει
στο κεντρο της πολης
μεσοτοιχια με το "ηρωικό" Πολυτεχνείο
(ποσο παλιοι ακουγονται οι λόγοι της εξέγερσης
των τοτε φοιτητων
και Δαμανακη κι Ανδρουλάκης κι αλλοι πολλοί,
τωρα απυρόβλητοι
και να θελουν ,δεν εχουν κτιριο να μαζευτουν
για να φωναξουν, οπως τοτε ,για ψωμί, ουσία, θεραπεία ...
μια που" ψωμι παιδεία ελευθερια "
ολοι πολυ καλα καταλάβαμε πια τι ακριβως σημαίνει)
Μεγαλή Παρασκευή
μαζεύονται οι Εσταυρωμένοι...
οι διαβατες προσπερνουν αδιάφοροι,
τρεχουν να προλάβουν τον επιτάφιο της Αιόλου
η πιο ψηλά στον Αγιο Διονύση
(και μετα νηστισιμο καφε στο Φίλιον)
οι Εσταυρωμενοι Μεγαλη Παρασκευη
αναμενουν, παζαρευουν, κλέβουν , παρακαλουν
για τη καθημερινη τους Σταύρωση
στην οδο Τοσίτσα
διπλα στο Αρχαιολογικό Μουσειο
να ερχονται οι τουρίστες
να βλέπουν τα αγαλματα
τα εργα των Ελληνων του παρελθόντος
και μετα
τους Ελληνες του σημερα
και του κοινωνικου κράτους
του δήμαρχου μιας πόλης
που εξαφανίστηκε
(κι οχι δεν τον κατηγορώ
που δεν εθεσε υπο την αιγιδα του
το pride του Ιουνίου
τον κατηγορω(;) που δεν δειχνει
να νοιάζεται για αυτους τους Εσταυρωμενους
και θελω να πω
ενα φρικτο κλισε
τωρα πριν την Ανασταση
με τα αρνια και τα κατσικια και τα αλλα
τα πατροπαραδοτα
πως κανενας εκλεγμενος
δεν επιβιωσε και δεν δικαιώθηκε απο τον χρόνο οσο αγνόησε το περιθώριο του αστικου ιστου που τον ανέδειξε στα αξιωματα του)
Μεγαλη Παρασκευη
βραδιαζει κι αλλο
μαζευονται οι Εσταυρωμενοι
παραπατώντας
οι πιο τυχεροι μετα απο ωρων χαρμανα
παραδίνονται στα παγκακια
πεφτουν...
...δινονται
με μπυρα στο χερι
κι ενα τσιγαρο
που τους καιει το δερμα
ξυπνουν για λιγο
και ξανα
ολομοναχοι
αβοηθητοι
ημιαναισθητοι
ευτυχεις
για λιγη ωρα
πανω στο σταυρο του δικου τους μαρτυριου
αισθανονται σπουδαιοι κι ευτυχεις
...αδειαζει η πολη απο τα αυτοκινητα της
(μια πολη μονο με αυτοκινητα
μια πολη χωρις πολιτες)
και γω θελω
αυτη τη σταυρωση
της οδου Τοσιτσα
(αλλος ενας που εδωσε δωρεα να γινει κατι σ αυτον τον τοπο και ξεχαστηκε κανονικα)
να ακυρώσω σήμερα
εστω σημερα
αυτο το αναστασιμο βραδυ
ενας Εσταυρωμένος
εν μεσω των -εκλεκτων -κλεφτων της πολης
να σωθει.
Τι τραγικη ειρωνεία
τελικα
ο Γολγοθας της σύγχρονης πατρίδας
βρίσκεται ανάμεσα
στο Αρχαιολογικό Μουσείο και το Πολυτεχνείο
εκει που οι μνήμες του "παν μετρον αριστον"
και του "εδω πολυτεχνειο"
ακυρώνονται σημειολογικά
με μια βόλτα-ποιος τολμάει τελικα;-στον πρωτο
πεζοδρομημενο δρόμο της πολης
την οδο Τοσίτσα
στο κεντρο
της πολης
ερημην
της ανθρωπιας μας!
Καλή Ανάσταση!
6 comments:
Στον πεζόδρομο της Τοσίτσα, Μ. Πέμπτη μεσημέρι, ένα μηχανάκι παρέσυρε και σκότωσε μια κυρία που πήγαινε στον Πειραιά να πάρει το καράβι να βρει τους δικούς της για την Ανάσταση. Το μηχανάκι πέρασε τις μπάρες του πεζόδρομου και κανείς αστυνομικός που φυλάει το Υπουργείο στη Μπουμπουλίνας δεν έκανε τον κόπο να τον σταματήσει.
Δεν πειράζει αγάπη μου, φτάνει που το "Άγιο Φως" έρχεται με ειδική πτήση από τον "Πανάγιο Τάφο".
Δηλαδή εσείς πιστεύετε πως με τέτοια καμώματα και με έναν λαό να τα δέχεται ως απολύτως φυσιολογικά, θα γίνει κάτι προς την κατεύθυνση που εσείς ευαισθητοποιήστε;
Κούνια που σας κούναγε. Άλλο ένα κοκορέτσι στο τέσσερα.
Φέτος έχω θλίψη.
κι αυτό το κείμενο το ίδιο.
Κάθομαι κοντά του να του κάνω παρέα.
Ουφ!
[ανέστη τελικά; εδώ δεν έφτασαν τα νέα]
Apropo... Ανέστη!Ωστόσο πάντα κάπου μια Σταύρωση συνεχίζεται...
πόσο οξύμωρο οι μόνοι που μοιάζουν ζωντανοί να είναι οι Εσταυρωμένοι σου,ξεχωρίζουν στο πλήθος που συρρεέι καθημερινά αδιάφορο στις αληθινές γιορτές της ζωής...
ζωντανοί ακόμη επί ξύλου,
μαραμένοι επί ξύλου,
στο μεσοδιάστημα της ανάστασης κι όμως οι μόνοι που όταν πεις "ανάγκη" γυρνούν
γιατί γνωρίζουν...
συρρέουμε λοιπόν στις άγιες των ημερών τράπεζες να φάμε
ό,τι μας λείπει,
εκτός απ' τη συμπόνοια
-έπαψε, λέει, να καλλιεργείται...
όλοι οι προλαλήσαντες αποδυκνείουν μια ευαισθησία και πάνω απ'όλα εσύ Έταλον με τέτοια υπέροχα θραύσματα αισθημάτων. Σου εύχομαι ολόψυχα το καλύτερο, δε σ'έχω γνωρίσει αλλά μέσα από δω το αξίζεις !! Καλή ανάσταση.
Post a Comment