Sunday, April 27, 2008
RIP ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ "λείπει το όνειρο ΕΣΥ και το δοξάρι"
(Στίχοι: Φίλιππος ΓράψαςΜουσική: Μάριος Τόκας)
Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ' άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα
Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ' ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ' ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ' αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
(κυριακη του πασχα κανεις δεν αναστηθηκε, αντιθετως...)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
αληθώς...
κι όμως δες μας απ' άκρη σ' άκρη τ'ουρανού
ξαπλωμένους στην αιωνιότητα
να γελάμε με τα εφήμερα έργα της άγνοιας
δες μας στον καθρέφτη (σου) αναστημένους αγκαλιά
μέσα απ' το χρόνο στο Αθάνατο!
στην υγειά σου etalon
Στους δρομους του Στρασβούργου
σε ασπρομαυρο 35αρι
μερακλωμενη
να χορευεις
και να κλαις
να χορευεις
ακινητη
σημερα
σε βλεπω
και την αποσταση εκμηδενιζω
ενα φιλι
αναστασιμο
για να σου δωσω
στην ερημια μου να σου πω
ποσο μου λειπεις
θυμησου το μοναδικο ζειμπεκικο
να μεταφραζουμε
να εξηγησουμε
να πουμε
για το κεφι πριν την λύπη
μια πατριδα
ακαρδη
που οσο κι αν χανει
ποτε της δεν μαθαινει
εκει
διπλα στον πεζοδρομο
στο ποταμι διπλα
την τελευταια φιγουρα
απ το ζειμπεκικο
χαρισε μου
αποψε...
@ευοι!
Ναι! Στην υγειά μας...
Σ'αναζητώ σε μια άλλη πόλη ξημερώματα
Πολλά ξημερώματα
Και κάποια βράδυα
Γιατί μου λείπει
η ζωή που μου δίνεις,
η ζωή που δίνεις σ'αυτά που αγαπάς,
Είναι τυχερά αυτά που αγαπάς
Κι ακόμα τυχερότεροι αυτοί που αγαπάς
Σ'αναζητώ σ' άγνωστες πόλεις ξημερώματα
Σ' αναζητώ στα σοκάκια
Στις εικόνες
και στα γέλια
αλλά, το ξέρεις, και στα δάκρυα.
Εκείνος αναζήτουσε στη Σαλονίκη ξημερώματα
Θα γυρίσω κι εκεί
Λίγο μένει
Και θα σ'αναζητώ κι εγώ
Σαν αυτόν που έφυγε χωρίς να προλάβει να αναστηθεί
Θα σ'αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα.
Για την ώρα
σ'αναζητώ σ'άγνωστες πόλεις ξημερώματα.
Αυτό θα' θελα να του πω,
σ'ευχαριστώ.
Εγώ πάντως σκέφτομαι ν' αναστηθώ, χωρίς να πεθάνω πρίν...
Οψόμεθα...
α-α-ε
Ν.
Ναι, πολύ λυπητερή είδηση εν μέσω χαρμόσυνης ημέρας.
Τρυφερός άνθρωπος, ήθους και φανερωμένου σε κάποια τραγούδια ταλέντου.
Να 'σαι καλά που τον μνημόνευσες.
Post a Comment