…τωρα που περασε καιρος
και δε μιλαμε πια
κι ουτε να συναντηθουμε
μπορουμε

τωρα
που σιωπηλοι παραμενουμε
από πεισμα κι από εγωισμο

τωρα θα ηθελα να σου πω
για το ταξιδι που εκανα
μονος
στη Βαρκελωνη

όταν μπορουσα να πατησω ακομα
κι όταν δεν ειχα ραγισει τοσο

μα παλι
μετα από τοσο καιρο
γιατι να μιλησω από δω
για κατι
που κανεις
δεν θα μπορεσει
να καταλαβει

γιατι δεν ξερω πολλους
κανεναν μαλλον
που να κανε τετοιο ταξιδι
μονο για να σε δει

που κοιμηθηκε στο παγκακι
της Barcaleonete

που εφαγε ένα κομματι hammon
μοναχα για 2 μερες

για να σε δει

για να σε δω

κι εσυ…

μεθυσμενη να γυρνας
από το κοντσας στο μαρσειγ
με τα αψεντι
και τα κοκκινα ματια

κι εσυ να εχεις
αποφασισει
ότι δεν θες να ειμαι
στη ζωη σου πια

κι εσυ…

κι εγω….

δυο ξενοι ξαφνικα
αποφασισμενο


πως χωριζουν οι ανθρωποι
πως
μαθε μου
χρειαζομαι τωρα να ξερω
τον τροπο

χρειαζομαι τωρα
τον τροπο
που χωριζουν
οι ανθρωποι….