...τωρα στα συνορα
μιας σκεψης
ενος γραφειου
μιας φιλικης συνανστροφης
στα συνορα δυο χωρων
δυο κοσμων
ταλαντευομαι
βορρας
νοτος
και παλι βορρας
και πιο βορρια
σε θαλασσες με παγακια
αλλα ζεστα συναισθηματα
σε θαλασσες
μιας ελευθεριας
αχρειαστης
και πισω
κουβεντες
καβγαδες
αποκαλυψεις
χωρις να ντρεπονται
την συναισθηματικη αναπηρια τους
να εκθετουν
σαν να μην υπαρχουν
μυαλα
που σκεφτονται
σαν ολα ναναι
φυτα
εσωτερικα
της
τηλεορασης
στα συνορα
στεκομαι για λιγο
εδω
ειμαι εξω
ειμαι πιο μεσα μου
και βλεπω καθαρα
το
ουσιαστικο
και βλεπω πως λερωνεται
το επιθετο
απο μονο του...
3 comments:
Βρήκα στην είσοδο και πάλι γράμμα σου. Το έφερα σαν λάφυρο πάνω,μαζί μου. Το ρόφημα τελείωσε μαζί με τις λέξεις σου. Μου πέρασε και ο πόνος στο στήθος αφότου τελείωσα να το διαβάζω. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων των ψυχικών λοιμώξεων έχω τις λέξεις σου. Τις λέξεις σου που σαν καραμέλα τις διαλύω αργά στο στόμα μου κάθε δύο ή τρεις ώρες. Οι λέξεις σου μου χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή.
Εάν τα συμπτώματα επιμένουν τρέχω μέσα από παράσιτα ύπαρξης και σε συμβουλεύομαι.
Και τότε πίσω από υγρασίες αόριστου και βρεγμένων τζαμιών μου λες πως ένα σωστά αναλυμένο ερώτημα μπορεί να περιέχει την απάντηση του. Αδειάζω το μυαλό μου πάνω σου, όπως αναποδογυρίζει κάνεις την τσάντα του. Δε ντρέπομαι για αυτά που θα σου δείξω... Ντρέπομαι για αυτά που θες να δεις και δεν θα σου δείξω ποτέ. Αυτά που είναι σε μικρά μυστικά τσεπάκια και έχουν να κάνουν με πολύ προσωπικές μου ουλές. Θέλω να σου ανοίξω την ψυχή μου, όπως ξεκουμπώνω ένα πουκάμισο,ένα χοντρό παλτό και το αφήνω να πέσει απαλά στο πάτωμα,φανερώνοντας έτσι την γύμνια του κορμιού μου,αλλά δεν υπάρχει ο χρόνος. Μια νέα νύχτα μου χαρίζει το ντεκολτέ της και γω στο βάθος του ουρανίσκου μου έχω τις λέξεις σου, ακόμα κι έτσι είμαι χαρούμενη. Απλά χαρούμενη.
I'm not like them/ But I can pretend/ The sun is gone/ But I have a light/ The day is done/ But I'm having fun/ I think I'm dumb/ or maybe just happy /Think I'm just happy.
έτσι όπως στέκεσαι ανάμεσα σε Βορρά και Νότο μου θυμίζεις τον Tonio Kroeger
είναι πολλές πάρα πολλές , πάρα πολλές οι αναπηρίες και δύσκολο να γίνεις γιατρός. αλλά ακόμα κι έτσι αξίζει περισσότερο απ΄την αδιαφορία to fight for lost causes
@ candyblue
με τετοια κειμενα η πορτα ειναι ανοιχτη παντα.
@koolkiller-ess
..και ισως ναμαι, αλλωστε αυτο κι Νεαρος Τερλες του Ρομπερτ Μουζιλ με εχουν λιγο σημαδεψει το ομολογω.
Post a Comment