...ακινητος παραμενω
ολοι κινουνται
ξυνουν την σκουρια του χειμωνα
βαζουν λουλουδια στα μαλλια
και ερωτες στα ματια
κυκλοφορουν
ακινητος παραμενω
να παρακολουθω
τις μη-ζωες τους
τις ωρες μου γεμιζω
με τραγουδια παλια
κι ενα κομματι χαρτι
με τηλεφωνα αναγκης
σκουπιζει τον ιδρωτα
της ακινητης ψυχης μου
της πετρινης ζωης μου
της σιγουριας
της σιωπης
αυτο θα ειναι η ανοιξη...
5 comments:
-Τι όνειρο είδες;;
-Ονειρεύτηκα ανθρώπους εγκλωβισμένους χαμένους μέσα στη νύχτα,
γυναίκες με μαύρα κρέπια, σαν να έψαχναν κάτι...
-Εγώ ονειρεύτηκα έναν κόσμο παραμυθένιο σα να γυρνούσα από μια άλλη ζωή
παλιά και γνώριμη,γεμάτη αναμνήσεις...
Όνειρα που εξαπλώνονται σαν ασθένεια.
Στα σαλόνια των πλοίων, πάνω σε βαλίτσες,στο παγκάκι πάνω στον καναπέ,
στο λεωφορείο η στο μετρό της επιστροφής,
πως το κεφάλι γέρνει σιγά σιγά πίσω, και πέφτει μπροστά μετά...
Μία μετέωρη στιγμή ,ανάπαυλα παύση..πρόχειρος ύπνος ελαφρύς.
-Τώρα που το ξανασκέφτομαι ονειρεύτηκα Καβάφη
-Πως γίνεται αυτό ;
-Δεν γίνεται,ονειρεύεται μόνο....
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη, κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα· όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται, κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι. Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα, όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΣΟΥ Isabelle Huppert
ΕΤΣΙ ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ Paris ΚΑΙ ΜΠΗΚΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΓΕΙΑ.ΑΝΤΕ ΞΕΚΟΛΑ ΚΙ ΕΛΑ.
Η ακινησία... Σπουδαίο πράγμα. Μας επιτρέπει να βλέπουμε όλα αυτά που τρέχουν γύρω μας και διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να τα παρατηρήσουμε. Η ακινησία δεν σημαίνει και απαραίτητα στασιμότητα, είναι μια παύση, μια ευκαιρία να συλλογιστούμε και να καταλάβουμε όλα όσα μας συμβαίνουν. Υπέροχα όλα αυτά που γράφεις φίλε.
candyblue, διάβασα κάποια ποστ σου και καταγοητεύτηκα!
@ Sedissor:Σε ευχαριστώ πολύ.
Να διαβάσεις κι άλλα τότε...
Να γοητευτείς περισσότερο.
ΤΟΣΑ POSTS, ΤΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΟΙ, ΤΟΣΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΤΟΣΑ ΧΕΙΛΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΞΗ. ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΩ. ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΜΠΟΡΩ-ΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΩ. ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΑΧΗ. ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΠΛΕΥΡΑ. Η' ΕΔΩ Η' ΕΚΕΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ... ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΞΗ. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΕΝΕ ΦΙΛΙ. ΚΑΝΕ ΤΟ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ( ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ). ΦΙΛΙ.
Post a Comment