Friday, March 2, 2007
Interlude - Morrissey and Siouxsie
ζω με γιαουρτια και ποιηση
πικρους καφεδες γρηγορους
στο ποδι
μια γλαστρα χωρις λουλουδι ακομη
κι ενα σκυλι που με κοιτα στα ματια
ζω ακομα ,επιλεγμενα, αναμεσα
σε φιλους χωρις ματια, αλλα με ψυχη
σε κειμενα αδιορθωτα
σε κλειστα τηλεφωνα
οι κλησεις μου προωθουνται
στο απειρο
οι αναπαντητες μαζευονται
η φωνη μου χανεται
ξαβαβρισκεται
οι κινησεις μου αγνοουνται
παρακολουθουνται
μου ζητουν πληκτικοι
να παρω θεση
καταφευγω στην ποιηση
ηρεμω
δυναμωνω
βλεπω μια ταινια μ εμμονη
διαβαζω ενα στιχο μονο
κι ακουω ενα συγκεκριμενο
τραγουδι καθημερινα
επιστρεφω στην απλότητα
μπας κι εξηγησω την πολυπλοκότητά μου
δεν μου λειπει ακριβώς κάτι
εγω απο κατι λείπω
προσπαθω να το ανακαλύψω
μεσα εδω
μακρια απο δω
ειμαι σε καλο δρόμο
οι ευκολες ερμηνείες δεν με βοηθουν
-αποπροσανατολιζομαι-
δεν ειναι σωματικη η αναγκη
(αυτους τους κωδικους τους κατεχω καλα)
ειναι μια πιο του μυαλου αναπηρια
που αποδεχομαι
θελω οταν σηκωθω
απο εσενα που επελεξα
να μπορω να σου χαιδεψω τα μαλλια
και να σου διαβασω
ενα ποιημα
κι αυτο να'ναι κανονικο
θελω να μη μετανιωσω
μετα
θελω να αντεξω το μετα
στην καθημερινότητα
τοτε ισως παψω να μιλω
ισως αρχισω να ζω
ως τοτε
γιαουρτια και ποιηση
τι λες?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Να'μαι και εγώ σαν επισκέπτης στον χώρο σας!Γητευτής στίχων, αν κατάλαβα καλά Etalon?Καλή δουλειά!Θα τα λέμε.Καλή σου μέρα!
σε παρακαλώ
δεν ξέρω πως θα γίνει όμως
ειλικρινά πρέπει
(μοιράζομαι με τους αγαπημένους μου μόνο)
le temps qui reste του ozon
γιατί μετά
κάτι θα έχει αλλάξει
(εσύ θα μου πεις τι)
καλό μήνα, καλή ανοιξη (λες και ποτέ μπορεί να είναι κακή)
και τον απρίλιο για καφέ
στην παραλία εκεί
και για βόλτα στον ήλιο
ονειρική ζωή μου ακούγεται...ποια καλύτερη ζωή θα μπορούσες να φανταστείς ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία
(άσε που τα γιαουρτάκια είναι και διαιτητικά, εκεί που η ποίηση έιναι τροφή για την ψυχή)
ό,τι αδιάφορο...περιττό
όσο θα τρως το λευκό ευάλωτο σώμα του εγώ θα σου διαβάσω κάτι από μπλε ποίηση
κάτι από μένα
όσο εσύ δεν θα κοιτάς
όσο εσύ θα τρως
εγώ θα σου διαβάσω.....
........Τα κύτταρα μου είναι μπλε και δεν μπορώ να κάνω τίποτε για αυτό.
Τιτάνιες μπλε μελαγχολίες ουρλιάζουν έξω από την πόρτα μου.
Και πάντα τους ανοίγω,μου λείπουν πολύ όταν σωπαίνουν.
Κατάπια πάλι τις μπλε ώρες,σαν γλυκό του κουταλιού. Κάτι, δεν θα πω τι, με έκανε πάλι να μουδιάσω. Τη νύχτα κάτω από το χαμηλό φως του πορτατίφ,ο Μορφέας με τα μπλε μακριά μαλλιά, μου κάνει ενέσεις μελαγχολίας. Υπάρχουν όνειρα που έστειλα στον αγύριστο και επιστρέφουν ξανά κοιτώντας με σαν μοναχικά θαυμαστικά,περιμένοντας κάτι να θυμηθώ. Αλλά εγώ είμαι μπλε και δεν έχω μνήμη. Το μόνο που έχω είναι μια κράμπα στο μέρος της καρδιάς, ικανή να με καταπιεί. Θέλω μια αιώνια αντιβίωση κατά της γλυκιάς αυτής μελαγχολίας, να την πίνω και να νοιώθω καλά. Σαν το χτεσινό μαύρο ζουμί από τα δικά σου καρκινώματα.
Μαύρο ζουμί- μαύρο ζουμί. Σούπα από μαύρο ουρανό χωρίς καθόλου αστέρια. Καθόλου αστέρια. Κρατάω την καρδιά σου μες την καρδιά μου.
Βελόνα κλωστή- βελόνα κλωστή,να με ράψω μαζί με σένα,μην σκορπίσω! Σούπα από μαύρο ουρανό την πίνω και πικρίζει, πικρίζω και εγώ.
Στέκομαι κάτω από ψιθύρους,γυμνή από ψέμα,γυμνή από πόνο και αλήθεια.
Τρέχω ξυπόλυτη. Μέχρι και τα πόδια μου έγιναν μπλε. Τρέχω στο αθάνατο δάσος της απελπισίας. Σιγά μην είναι ο λύκος εδώ. Εδώ κατοικούν μόνο μπλε δέντρα με ασημένια φύλλα,φριζαρισμένος πόνος και παχύρρευστη ντεγκραντέ μελαγχολία. Είμαστε θηρία με τεράστιους εγκεφάλους και ματωμένες καρδιές,κάποιος ψιθυρίζει.;'Oχι, η candy δεν είναι άνθρωπος, δεν έχει σάρκα,μόνο μπλε κύτταρα,λέει κάποιος άλλος. Τρέχω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Μα μάταια, πάλι σε εκείνο το ήρεμο μέρος που μοιάζει με την λέξη μπλε θα επιστρέψω. Και έτσι όλοι ξέρουν πια, πως τα κύτταρα μου είναι μπλε σαν κι εκείνα τα μάτια του μικρού αγοριού που όλο με κοιτάζει σαν να θέλει κάτι από μένα.
Ποιο είναι το μικρό αυτό αγόρι; Τι να θέλει από μένα; Πείτε του πως ακόμα είναι νωρίς.
Δεν μπορώ να δώσω τίποτα σε κανέναν. Μόνο μπλε.
Κουίζ:
Σε ποια ταινία πρωτοακούστηκε; Ποιος/ποια το τραγουδούσε εκεί;
Συνθέτης; Στιχουργός;
Άντε, να μαθαίνουμε και κάτι.
Ο νικητής κερδίζει τα άπαντα του etalon, δερματόδετα.
πρωτοακούστηκε στην πρώτη ταινία
του τηλεοπτικού κατά τα άλλα σκηνοθέτη k. billington με τίτλο επίσης 'interlude', με τον donald sutherland και την barbara feris. το τραγούδι έγραψαν
οι de la rue και shaper.
περιμένω τα δερματόδετα.
στείλε τα στην διεύθυνση
κέδρου 12, ξέφωτο, αγόρι δάσους
Πολύ βιάζεσαι. Λείπει ο ερμηνευτής. Και το σωστό όνομα του συνθέτη είναι Georges Delerue. Σπουδαίος!
Δεν πιστεύουμε ό,τι διαβάζουμε, έτσι;
@basik
παρακαλω εκτιμηστε τη σιωπη μου.
τα δερματοδετα επρεπε να ειχαν καει
την νυχτα που επεφτε το Τειχος.
Εχεις το ελευθερο να παιδεψεις κι αλλο το μικρο μου αδελφο
@boywalkinginthewoods
να ξερες που επεσες-) αδελφε μου.
ΔΕν ειναι οτι ειναι ο παντωγνώστης ειναι που κραταει κι αρχεια.-))
@alps
χαιρομαι που δεν το εξελαβες ως παρατηρηση(δεν ηταν) αλλα φιλικη συμμετοχη(αυτο ηταν)
@kollkiller-ess
μ αρεσει αυτο οξυμορο που βγαζεις
σκληρο και ευαίσθητο ταυτοχρονα
ανατριχιάζω απο ενδιαφερον και προσμονη
@candyblue
το ξαναλεω πως εμεις ειμαστε συγγενεις σ αυτο το κυβερνοχωρο
αταξινομητοι, μοναχικοι, διαφορετικοι και συγγενεις.
Ευχαριστω για περισσοτερα απ οσα νομιζεις.
ω ναι
σε ευχαριστώ
Post a Comment