...παλι περπατησαμε πολυ, πανω κατω

στους δρομους μιας νεας παλιας πολης.

κατι τρεχει στα Εξαρχεια, κατι αρχιζει...

...πινοντας λευκα κρασια στο Food Company

το μεσημερι, ψαρωσαμε κι οι τρεις, οταν

καταλαβαμε οτι ξεμειναμε απο ονειρα.

...τελειωσα ενα βιβλιο που θελω επειγοντως

να μεταφραστει( αλλα βαριεμαι να το κανω εγω)

...ειδα μια παρασταση που μ αφησε με το στομα ανοικτο

ειχα διαβασει μονο κακιες. Προφανως κανεις απο τους

ειδικους δεν εχει ποτε συγκινηθει με τον Ιταλικο νεορεαλισμο.

(τα κοστουμια της Εβελυν μαγικα)

τα σκηνικα απο αλλες εποχες, μιλαω για το Τσινετσιτα.

(νιωθω τυψεις που αργησα να το δω, λογω ενος

ερποντος ρατσισμου ως προς το Εμπορικο)

Mea Culpa. αν εισαι σινεφιλ πρεπει να το δεις...

...εχω μπλεξει με τους πιο ευγενικους και

καλοδιαθετους δημοσιους υπαλληλους

Το θεωρω απιστευτο οτι μου φερονται

με τετοια ευγενεια που με καθηλωνουν

(η κα Καραχαλιου στη ΔΕΗ της Αριστειδου

ειναι μια μαντονα του Ραφαηλ καθισμενη σ ενα

γραφειο, και χαμογελαει με τοση καλοσυνη

που αν δεν ζει εναν μεγαλο ερωτα, τοτε απλα

ειναι ...αγία!!!)

Τελικα σημερα ηθελα πιο πολυ να γραψω οτι

τοΔΥΣΚΟΛΟ ειναι να φορας ενα προσωπειο

Το Ευκολο ειναι να εισαι καλος και ν αγαπας τους

ανθρώπους.

Και θελω να παραμεινω ευκολος.

Αυτο.