τριγυριζοντας...

...λιγες μερες εδω ,
τριγυριζω με τα ποδια στην πολη,
βλεπω παραστασεις στο θεατρο,
(μη χασετε στο θεατρο της οδου Κεφαληνίας το ρεσιταλ του Χρήστου Στεργιογλου, στον κο Χααρμαν. )
Σινεμα και κλαιω,
πηγα στο Interviw, της berlinale in Athens, καλη ταινία, μονο που ξεκίνησε 65 λεπτα αργότερα γιατι περιμέναμε καποιους...επισημους, το ξαφνιασμα οτι εναν μικρο ρολο παιζει ο Γιωργος Κατσιμιχος ηταν ευχαριστο.
Πινω καφεδες στην Αιόλου,
στην Πειραιως,
στην πλατεια Εξαρχείων,
βλέπω φιλους, φιλες, ερωτες ξεχασμενους,
φιλιεμαι στα σταυροδρόμια του Κολωνακίου,
μεθάω στα δυο καλυτερα μαγαζια της πολης,
(το Β και το αλλο Β ,)
στα μονα που νιωθω Ευρώπη το βραδυ
κι οχι τριτοκοσμικος σκυλας.


Και σ ολα αυτα παω μοναχος,
και περναω παντα καλα.
Μου αρέσει.
Διασκεδαζω.
Βλέπω τους αλλους,
παρέες ασχετες μεταξυ τους οι πιο πολλες,
ρουφαω σα σφουγγαρι τις κραυγες τους,
κατω απο τα τραπεζια,
κραυγες βαριας μοναξιας...


...κι ομως μονο εγω συνηθως ειμαι ο μονος.
κι ομως ουτε στιγμη δε νιωθω μοναξια.
Περιεργο ε?

..η παλι μηπως ειμαι αυτο
που λεει η αρχαια φίλη Αμαλία,
"οτι ειμαι κοσμοπολιτης και δε χρειαζομαι συντροφιες, αλλα τις βρισκω ..."

Καταλήγω πως αυτη η πολη ειναι υπεροχη
αρκει να την αγαπησεις
κι οι πιο πολλοι
απλα
εχουν ξεχασει
να αγαπουν
γενικα
οχι να ερωτευτουν η να ποθησουν
οχι
απλα να αγαπουν
να αγαπησουν την πολη τους
κι ισως καποια στιγμη καταφερουν
να αγαπησουν και τον εαυτο τους...