Λαθραία

Τριγυρίζω στο Λιμανι
μια βδομαδα μετα.
Εφυγα ξαναρθα.
Αλλαξα τρενα.
Ρουχα.
Μαρκα τσιγάρων.
Αλλαξαν κι εδω πολλά.
Μια Αποθηκη οι αιθουσες με τα ονειρα.
Αδεια κρασπεδα.
Βροχη.
Κρυο.
Που πηγανε οι ανθρωποι?
Μόνο παρκαρισμενα αυτοκίνητα.
Μια πεταμενη αφίσα.

Δεν εχει χωρο να παρκαρω την καρδια μου εδω
ουτε δρομο να σε συναντησω.

Αργει να ξημερωσει το Σαββατοκυριακο
και μαλλον μεσα σε νυχτα θα τη βγαλω
Λαθραια ζω ερημην σου
ξεχναω το ονομα μου
"και τα συναιθηματα επι του ονοματος"
θολα κι αυτα
λαθραία
κατι γυρευω παλι
κατι με τρωει
αυτο το ανικανοποίητο της επιθυμιας
στα υγρα λιμανια
στα αδεια σινεμα
στις παραγκες της ψυχης
λαθρομεταναστης ονειρων
που προσπερναω με επαρση
λαθροκυνηγος ευάλωτων ανθρωπων
που πεφτουν πανω μου
οι ατυχοι
και γω τα ματια θελω να τους βγαλω
να μη βλεπουν
την αθλιοτητα της σκεψης μου
οσο αυτη πεταει με τα γλαροπουλα
στη ομιχλωδη παραλία
μιας λαθραιας επισκεψης
συνεχεια
που προτιμω να κλειστει
στη νυχτα ενος τυχαιου σπιτιου
να αυτοκαταστραφει με την ησυχια της
χωρις μαρτυρες
και σκυλους να γαυγιζουν με χαρα
σκυλια λαθραια που ηρθανε να βρουνε
φιλο εμενα.