Tuesday, April 1, 2008

31 Μαρτίου 2008 η μέρα που ο Τζούλυ ξαναβρήκε τη Μελίνα


Σε περιμένει
τη βλέπεις?
Ειναι εκει τόσα χρόνια και σε περιμένει
της λείψανε τα γαλανά σου μάτια
της έλειψαν οι σιωπές σου
οι σιωπές της σπάνιας αγαπης σου
της έλειψες
μα περιμένει
κατω απο τα βαρια μαρμαρα
κατω απο τα λουλουδια
περιμενει
αυτο που πάντα της εδινες απλόχερα
την αγάπη σου
και τωρα
για πάντα μαζι
το τελος ενος τεραστιου ερωτα
η μια νεα αρχη
λιγο πιο ηρεμη
πιο σιωπηλη
πιο γαλήνια
σε περιμενει
ολοι το ξεραμε αυτο
δε θα μπορουσε παρα να σε περιμενει
θαθελε μαζι να φερεις και τα νεα τα καλα
για τα αλλα μαρμαρα
τα ξενιτεμενα
τα κλεμμένα
θαθελε
αλλα...
Εσυ κυριος πάντα
φρόντισες
ολες τις εκκρεμότητες της ξαφνικης της αναχωρησης
τα τακτοποίησες ολα
κι ετοιμος
εφυγες
διακριτικα
οπως πάντα
για παντα
στο πλευρο της να γειρεις
κουρασμενος
κι ευτυχισμενος
τζουλυ
αραγε ποσοι θα μπορεσουν
ενα μικρο κομματι να ζησουν
απο τη δικη σου ζωη
με τετοιο παθος
τετοια αληθεια
αγωνα
κι ανιδιοτέλεια...
αραγε
ποσοι θα μπορεσουν να αγαπησουν
τοσο απόλυτα οσο εσυ
αραγε πόσοι καταφεραν να μαθουν
το σιωπηλο μυστικο
της δυναμης της αγαπης
που μας διδαξες...
ηρεμησε τωρα
σε περιμενε 14 χρόνια
ηρεμησε
τωρα πια
ουτε ο θανατος
μπορει να σας χωρίσει...

15 comments:

northaura said...

ο θανατος λιγα πραγματα μαλλον καταφερνει οταν εχεις ζησει τετοια ζωη.ετσι κι αλλιως.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Τι όμορφο αφιέρωμα.
Καλό μήνα

celsius33 said...

το σιωπηλό μυστικό της δύναμης της αγάπης ...τι όμορφο μεγάλε έταλον.

"ζαχαρούλα.." said...

..πολύ καλό...

ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.. ίσως 14 χρόνια ήταν ήδη πολλά και τον βάραιναν μακριά της....

Anonymous said...

συγκινητικό, συγκλονιστικό, αληθινό

Κώστας said...

Όλα τα αφιερώματα είναι λίγα για έναν τέτοιο άνθρωπο. Δάκρυσα σήμερα..

gatti said...

Πολύ καλό αφιέρωμα, γραμμένο με πολύ συναίσθημα.

Μεγάλη απώλεια ο "Τζούλης", αλλά και Μελίνα περίμενε καιρό.
Και όπως διάβασα κάπου, ο "Τζούλης" ήταν σπουδαίος σκηνοθέτης, αλλά το μεγαλύτερο δημιούργημά του ήταν η Μελίνα.
Ηρθε λοιπόν η ώρα να (ξανα)συναντήσει τη μούσα του...

ΕΥΟΙ! said...

...είπε πως αν πεθάνει πριν επιστραφούν τα κλεμμένα μάρμαρα
θα αναστηθεί όταν αυτά επιτέλους επαναπατριστούν...
δε θα χρειαστεί.
η Μελίνα κι ο Τζούλης
αυτή η ΜΙΑ ψυχή
αγαπούν πέρα απ' το θάνατο
τη ζωή που μεταλαμπάδευσαν

πανέμορφο αφιέρωμα etalon ευχαριστώ

Aviator said...

Αυτοί οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να ζήσουν μεγάλα πράγματα... ζωές μοναδικές... πολύ όμορφο αφιέρωμα. Καλό μήνα να έχεις.

Σμέμνιος Ναΐτης said...

Το κείμενό σου με συγκίνησε.

Madame de la Luna said...

Όμορφο. Γράφεις ιδιαίτερα. Καλημέρα...

Θράσος said...

Συγκλονιστικό το κείμενο...
Και η φωτογραφία...Σαν να τον περιμένει!

Anonymous said...

Γράφεις πολύ όμορφα και ξεχωριστά νομίζω.

μαριάννα said...

Συγκινητικό το αφιέρωμά σου!
Μια είδηση που μάλλον πέρασε στα ψιλά. Βλέπεις η αξιοπρεπής στάση ζωής δεν πουλάει. Μακάρι να βρούνε τη γαλήνη οι δυο τους αγκαλιά, αιώνια!

ΥΓ. Αν μου επιτρέπεις μια επισήμανση, θα σου έλεγα ότι το ερωτηματικό το αγγλικό, χαλάει την εικόνα του ποιήματος και του κειμένου. Νομίζω δίνει μια ελαφρότητα στο γραπτό λόγο. Γνώμη μου ε; Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς. :)

Καλημέρα!

Aντώνης said...

Όπως είπα και στον jirashimosu στο ποστ για το naked city
- Γουέλκαμ, Τζούλι...
- Geia sou, Melina...