Sunday, April 13, 2008

L'un part l'autre reste by Charlotte Gainsbourg



Ont-ils oublié leurs promesses
Au moindre rire, au moindre geste
Les grands amours n´ont plus d´adresse
Quand l´un s´en va, l´autre reste
N´est-il pêché que de jeunesse
N´est-il passé que rien ne laisse
Les grands amours sont en détresse
Lorsque l´un part, et l´autre reste

Reste chez toi
Vieillis sans moi
Ne m´appelle plus
Efface moi
Déchire mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu reviendras

Gestes d´amour et de tendresse
Tels deux oiseaux en mal d´ivresse
Les grands amours n´ont plus d´adresse
Quand l´un s´en va et l´autre reste
Sont-ils chagrins dès qu´ils vous blessent
Au lendemain de maldresses
Les grands amours sont en détresse
Lorsque l´un part et l´autre reste

De tristes adieux
Quelle illusion
Si c´est un jeu
Ce sera non!
Rends moi mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu comprendras

De tristes adieux
Quelle illusion
Si c´est un jeu
Ce sera non!
Rends moi mes lettres
Et reste lÃ
Demain peut-être
Tu comprendras

Ils n´oublieront pas leurs promesses
Ils s´écriront aux mêmes adresses
Les grands anmours se reconnaissent
Lorsque l´un part et l´autre reste.

7 comments:

cobden said...

Το μπλογκ σου είναι ιδανικό για να ανακαλύπτω όμορφα γαλλικά κομμάτια που δεν γνωρίζω!Υπέροχο το "L'un part l'autre reste"!
Γι αυτό το Σαββατοκύριακο έχω ανεβάσει το "La boheme"!

Aviator said...

Πολύ μελαγχολία βρε Etalon.. Τί ζώδιο είσαι? Τα τελευταία κομμάτια άνετα θα μπορούσαν να καλύπτουν τα όνειρά μας...

Anonymous said...

Χμ...

:)

Καλή βδομάδα. (σε λίγες ώρες)

celsius33 said...

θαυμάσιο είναι, μου θυμίζει λίγο το πρώτο δίσκο της Carla Bruni, (για καλό το λέω, αν και θα διαφωνήσουν κάποιοι). Γαλλικό τραγούδι για πάντα ;)

Σμέμνιος Ναΐτης said...

Πιάνο φωνή και λίγα strings στο φόντο σύγχρονα με την φωνή. Μελωδία απαλή και συνάμα αισθησιακή. Η μελωδία μέχρι το 1:30 σε μυσταγωγεί στο μουσικό τοπίο που έπεται και σε συνεπαίρνει για να σε καταλήξει απόλυτα παραδομένο με αισθήσεις σαν της επιδερμίδας φρέσκου ροδοπετάλου, υποβάλλοντας μία ομιχλώδης θλίψη, στην τελική συγχορδία. Και μετά ξανά από την αρχή. Μα για πόσο ακόμα;

Σμέμνιος Ναΐτης said...

Πολύ ωραίο

ΕΥΟΙ! said...

...έτσι ξέρω την Άνοιξη
μέσα στην πόλη τη νύχτα
διάστικτη από μυρωδιές απρόσμενες
με πρασύρει σε μελωδίες
που την ημέρα αόρατες
κρύβονται
πίσω απ'το βλέμμα...

άνθισαν οι νερατζιές νωρίτερα
μ' αυτό σου το τραγούδι