Tuesday, July 1, 2008
μετραει κανεις ;
μερες μουσικης
μερες σιωπης
και ξανα
μερες σιωπης
μερες με θεατρο και φεστιβαλ
-η αιθουσα να γεμιζει το αποτελεσμα αδιαφορο σε ολους-
και ξανα
μερες σιωπης
καποιες αναχωρησεις
που οπως παντα πονανε μερες μετα
καποιες αναπαντεχες αφιξεις
φιλων απο τα παλια
κι αλλων φιλων απο τα ξενα
και ξανα
μερες σιωπης
μερες αναμονης
ιχνος δημιουργιας
2 3 φωτιες ξεκινησαν
ευτυχως δεν προλαβαν
να καψουν πολλα
εσβησαν
σαν τις μερες
σιγα σιγα σβυνει κι η σιωπη
επιστρεφει η φωνη
τα δακτυλα πονανε λιγοτερο
η καρδια επουλωθηκε
μονο η γαζα ακομα
ενοχλει
βλεπω τον κοσμο στα ματια
πισω απο τα γιαλια τους
ενοχλουνται
σπανια χαμογελουν
σπανιοτερα
με κοιτουν κι αυτοι
κρατω το βλεμμα
της κας Ξενιας Καλογεροπουλου
στο σχολειον
βλεμμα αληθειας
που περιεχει σιωπη
ποσο καλα συνεννοθήκαμε
ξεχνα το βλεμμα του Γαλλοφερτου
διανοουμενου
βλεμμα που κρυβει
αναγκη για επιβεβαιωση
τι κριμα να υπαρχει ακομα στα γεραματα
κι αλλα βηματα
σιωπης
κι αλλες μερες αναμονης
ο μηχανισμος αντεξε
τους κραδασμους
το καλοκαιρι εισβαλει
τα νεα αρχιζουν να τρεχουν
τα γραμματα ολοκληρωνουν
τα νοηματα
οι λεξεις σε προτασεις
οι προτασεις που μεγαλωνουν
οι μερες που μεγαλωνουν
οι θερμοκρασιες που μεγαλωνουν
οι τιμες εισητηριων που μεγαλωνουν
οι αντιστασεις να μεγαλωνουν
στις καθημερινες υβρεις
ειναι το θεμα
και η σιωπη να παψει
να ειναι αλλοθι
πολιτισμενης συμπεριφορας
καλο μηνα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
πολυάσχολα
ανώφελα μικρά
κι απόλυτα προσηλωμένα
στο χτίσιμο αυτού που λένε
"σιγουριά",
με "σοβαρότητα, σκοπό και σθένος..."
εσύ τη μουσική σου
τζίτζικα,
κανένα χειμώνα μη φοβάσαι,
κέρδισες Ιούληδες πολλούς
ήλιους, κύμματα, τραγούδια
στην πόρτα τι να ζητάς,
του ανώφελου, μικρού μελίτακα....
(σημ. μελίτακας=μυρμήγκι)
"και η σιωπη να παψει
να ειναι αλλοθι
πολιτισμενης συμπεριφορας"
η σιωπή να πάψει να είναι ευπρέπεια και να γίνει επιτέλους αυτό που είναι.
Συνενοχή.
καλό μήνα.
με βλέμα καθαρό.
καλό μήνα!
μερικές φορές όμως κι η σιωπή είναι τόσο εκκωφαντική..
μιλάει όσο δεν μιλούν χίλια στόματα
ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260.
ΦΑΙΝΟΣΟΥΝ ΣΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΣ.
ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΑΠΟΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...
...ΣΑ ΞΩΤΙΚΟ!!!
εγω πάλι δεν σε έχω δει ποτέ.
να μην το ξεχνας μιας και κατι δεν μπορεις να κανεις
"η σιωπη να παψει να ειναι αλλοθι
πολιτισμενης συμπεριφορας": συμπύκνωνεις σε μια φράση όλη την αντίληψη της σύγχρονης κοινωνίας, πότε θα σταματήσουμε άραγε να κρυβόμαστε πίσω από τη σιωπή και την άγνοια;
καλό μήνα!
αφού ξεκίνησε με τέτοιες σκέψεις, καλός θα΄ναι!)
Post a Comment