Φεστιβαλ Αθηνων-Επιδαύρου Ζέστη-Καυγαδες και Εντούρο!

Ηταν ενας ζεστός Ιούλιος

απο το παραθυρο του μικρού μου σπιτιού

ακουγα τη ζωή να κυκλοφορεί

για φαγητο,

για σινεμα,

ενα ποτό μετα

μια μικρη εκδρομη το Σαββατοκύριακο

μεσα στην νυχτα ξύπναγα

απο το μαρσαρισμα μιας εντούρο

καποια χαραματα

μια κοπέλα εκλαιγε στα σκαλιά μου

κι ενας σκύλος

της εγλειφε τις μποτες

καλοκαιριάτικα

ενα ζεστο καλοκαίρι

με μια διάθεση να δω

να φορτώσω εικόνες

παραστάσεις ακριβές

ταλαντούχες προτάσεις

μια παρηγοριά στη Τέχνη

για να αντιμετωπίσω

με εναν τρόπο

την Αθηναική μου ζωή...

Συγκρατω το ΠΡΟΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

που ηρωικά ανέβηκε στις

γραμμες του τρένου

με τις εμπορικές αμαξοστοιχίες να περνουν

ανάμεσα απο τις νότες των τραγουδιών

μιουζικάλ η χαμένη παιδική ηλικία γεμάτη ταλέντο

γνώση και πρωτοτυπία

και το Krum στην Πειραιώς για την δεξιοτεχνικά κατασκευασμένη

"χαύνωση" που σου μετεδιδε

-καποιες φορές ενοιωθα το επίτηδες της πλήξης-

για να σου φέρει κατάμουτρα

στο τέλος

το ΤΙΠΟΤΕ της ζωής

ενα " Δαμάζοντας τα κύματα" αλλά χωρίς

μεταφυσική και έρωτα

μόνο ζωή

τόσο απλή τόσο συρικνωμένη

που η ασφυξία της με διέλυσε

Ισως είναι κι η καλύτερη παράσταση που είδα το 2008.

Αντίθετα, η λατρεμένη μου Λυσσασμένη Γάτα με αφησε απ΄εξω

-ας φρόντιζα νωρις για εισητήριο-

μου μένει το σοκ απο το ανεβασμά της στο Βερολίνο

κι ο Αμλετ ηταν προβλέψιμος , πέρα απο την καταπληκτική αρχική ιδέα.

Φυσικά η προετοιμασία και η δεξιοτεχνία των ηθοποιών είναι αντισρόφως ανάλογη με την επαρχιώτικη έπαρση και την τρομακτική ανασφάλεια των ιθαγενών συναδέφων τους.

Καθόλου δεν θελω να ασχοληθω με κατι -υποτίθεται -σύγχρονα ελληνικά ανεβάσματα

ηταν σαχλά κι ημιμαθή. Απλως προτείνω να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους όλοι οι νέοι καλλιτεχνες και να αφοσιοθούν στην ουσία της ζωής τους.

Καθόλου τυχαία δεν ήταν αλλωστε η παρουσία πολυ συγκεκριμένων ανθρώπων της κουλτούρας σε παραστάσεις απο το εξωτερικό, σε αντίθεση με τους "παντογνώστες" καλλιτεχνους ταγούς μας που απουσιάζουν απαξιώνοντας το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.

Ασχετα αν συμφωνω η όχι με τα αποτελέσματα της δουλειάς τους, δεν μπορω να μην αναφέρω τις συχνές παρουσίες της Μαγιας Λυμπεροπούλου, του Νίκου Μαστοράκη, του Δημητρη Δημητριάδη, του Αντώνη Αντύπα, της Ασπασίας Παπαθανασίου(!!!), του Λευτέρη Βογιατζή και κάποιων νέων ηθοποιών που το χειμώνα θά προσπαθήσω να δω τις νέες τους δουλειές.

Τέλος μια νέα αισθητική και σύγχρονη πρόταση εξουσίας δίνει η διακριτική κι ευγενική παρουσία του κου Λούκου στις εκδηλώσεις.

Ναι ,ισως κάποιες προτάσεις του να είναι αμφισβητίσιμες ως πρός το αποτέλεσμά τους, αλλά η πρόθεση και το όνειρο αυτού του ανθρώπου είναι ότι πιό ευεργετικό έχει να δείξει αυτή η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια.

Αδυνατώ να κατανοήσω τους λόγους που σύμπασα η καλλιτεχνική κοινότητα δεν τον υποστηρίζει. Ο άνθρωπος δημιουργεί προοπτικές για την επόμενη 20ετία. Πόσο μικρόνοες μπορει να είναι και δεν αντιλαμβάνονται πέρα από την αρπαχτή της επόμενης σεζόν?

Το φεστιβάλ δεν τελείωσε. Το καλοκαίρι συνεχίζεται. Η ζέστη πυρώνει τον πεζόδρομο.

Καποιοι χωρισανε ασχημα αυτό το καλοκαίρι. Κάποιοι για πρωτη φορά δεν θα πάνε διακοπές.

Κάποιοι αναζητούν μέσα απο την Τέχνη μια αναλαμπή στη ζωή τους

ειμαι εκει για ενα ανωνυμο χαμόγελο

να δώσω και να πάρω...

...ως το τελος αυτου του καλοκαιριού!