Wednesday, August 6, 2008

εκτελούνται έργα - προσοχή αποκόληση




κι ενω περπατας αμεριμνος στον δρόμο

ξαφνικα

ενα κομματι σου αντιλαμβανεσαι

να λειπει...


εχεις βαδισει αρκετα

περασες δρόμους

καφενεια

χαιρετησες

φιλους


σε βιβλιοπωλεία αφεθηκες

να ταξιδεψεις

στους τιτλους

των αγαπημενων σου


και στις προθηκες

των κινηματογραφων

ζηλεψες

αυτη την ομορφια

του Ντελον

που δειχνε μικρος

πως θα γινοταν αλλος...


...και τωρα

λιγο πριν ξανακρυφτεις στο σπιτι

ενα κομματι σου

ξεχαστηκε

στην πολη


να περιφερεται

αναπηρο

για να σε συναντησει


εσυ κι ενα κομενο κομματι σου

στην αδεια πολη


αραγε

τι πιθανοτητες

υπαρχουν

να βρεθειτε...
(...μετα απο αιωνες
στις ανασκαφες
ενος βαρετου Αυγούστου
εν ειδη εξεταστικης τεταρτου ετους
ο κορμος κι ενα χερι
διπλα διπλα
μαρμαρωμενα
κειτονται
στα ψιλα της ιστοριας
και κανεις δεν νιαζεται
γιατι ολοι στις αδειες τους
μερακλωνουν
την υποταγη του χειμωνα
και στη θαλασσα
πνιγουν
ναχαθουν στην αμμο της
τις υποχωρησεις τους
η ζωη συνεχιζεται...)

5 comments:

Hfaistiwnas said...

Καλησπέρα! Ειναι ωραία να περπατάς μόνος στη πόλη, προσέχεις όσα περνάνε απαρατήρητα...
Πάντα υπάρχουν πιθανότητες...

celsius33 said...

ναι νομίζω ότι αυτή η πόλη έχει πάρει από ένα κομμάτι μας και το κρατά εκεί μακριά μας, περίεργο δεν είναι? Να σαι καλά, καλόν Αυγουστο έυχομαι!

ProFyLaKtiKo said...

πω πω.. πολύ μ άρεσε αυτό το ποστ.. μου θύμισε εμένα όταν περπατώ στη θλιμμένη πόλη...

φιλάκι!

ΕΥΟΙ! said...

κάτω απ' τ' αγάλματα
σπουδαίων ανδρών
ή
στις παιδικές χαρές
(άδειες)
...έψαξες?

oblivion said...

πίσω από το παγκάκι στην Αιόλου, εκεί που κοιμάται ένα ταλαίπωρο σώμα να κοιτάξεις.. και μετά ψηλά. όσο μεγάλο κι αν είναι το κομμάτι που μας έχει πάρει, δεν μπορεί, δε θα το έχει πάει τόσο μακρυά!