επανενταξη

...ακολουθω την εντολη σου, για επανενταξη και βγαινω στον κοσμο .τρωω με την Α και τη Γ

μιλαμε για αυτα που διαβασαμε, για αυτα που ειδαμε, πλητω δεν εχω που να κοιταξω και κοιταω την coca cola μου, τις αφηνω να μιλανε(...για να γνωριστουμε). καποτε η διαδικασια αυτη της γνωριμιας που θα παει θα τελειωσει. περνανε φιλοι γνωστοι καθονται ατακαρουμε με κεφι φευγουνε ερχονται αλλοι περνουμε και γλυκα πινουμε κι ενα πικρο καφε και επιτελους φευγουμε. εχω υποσχεθει να επανενταχτω. που ακριβως γιατρε μου? σε ποια συνθηκη ζωης χωραω? κι οι γαζες στους καρπους αμα ματωσουν ξαφνικα τι απαντηση θα εχω να δωσω στα αμηχανα βλεμματα των ενταγμενων? κατεβαινω παραλια. ενα αερακι δροσερο μου χαμογελα. του χαμογελω κι εγω παω απ τη πλευρα της θαλασσας. εδω ας σταθω. αυτοκινητα με χωριζουν απο τα μπαρ που συνοστιζονται και τους περαστικους κορτακιδες εξ αλλοδαπης. συναντω την Κ μιλαμε για την μερα της, τις προβες .αυριο εχει την πρεμιερα. πανικος. δεν τη φοβαμαι ομως οχι μονο επειδη την αγαπω αλλα γιατι ειναι απιστευτα ηρεμη δυναμη.θελω να τη ρωτησω αν ειναι ενταγμενη. δεν το τολμω. γυριζει η Μ απ το Ηρακλειο λάμπει απο μοναξια. θελω να την αγκαλιασω να τη φιλησω να της πω καλωσώρησες. τ' αφηνω για μια αλλη στιγμη. ξερω οτι ειναι απο αυτες που δεν υπάρχει περιπτωση 100 γιατροι να της πουν να επανενταχτει, αν δει τα ματια του να της χαμογελουν θα τους χεσει ολους. κι η μερα δεν λεει να τελειωσει. μαλλον η μερα εχει τελειωσει κι η νυχτα -που ειναι σαφως χειροτερη- δεν λεει να σταματησει να με προκαλει. ειναι αργα ισως ξημερωνει.πινω πολυ. επιτηδες εργω την εικονικη μου πραγματικοτητα να συναντησω. εινει η πρωτη μερα που προσπαθω στην αληθινη ζωη να επανενταχτω. το παλευω οσο μπορω. με λογια που ξεχνω και αλκοολ. γυριζω.εχω μεθυσει.ξημερωνει.στο δεξι μου καρπο η γαζα λυθηκε.βλεπω το σημαδι.ειναι νωπο ακομη. εχει παρει μια ροζ ανταυγεια τοσο υγιεινη.

καλα τα πηγα. συνεχιζω...