Tuesday, July 29, 2008

επανήλθα


...ειπε
σκυβοντας πανω στο πιανο της

τα γυαλινα της ματια
αναμεσα στους προβολεις
με κοιταζαν
ζητωντας μου
να μη κλαψω
να μη παρασυρθω
στην ευκολια της συγκινησης

μια τζοκοντα σαμάνα ιερεια
αρχαιων μυστικων
που αφεθηκε ελευθερη
να πει μετα απο χρόνια
το δικο της πιστευω,
στη λογοκριμένη Υπεραγορά
κι αλλα
κι αλλα...

ποτε

τοσα πολλα
δακρυσμενα προσωπα
δεν εχουν χτυπησει ρυθμικα
τα χερια
φωναζωντας
ειμαι ευτυχισμενη
κι αυτη
να φτυνει καταμουτρα
την ελειψη
να ξορκιζει
τις απουσιες της ζωης
με το
ειμαι ευτυχισμενη
και δωστου χειροκροτηματα
δωστου τα δακρυα
βρυσες
χωρις σταματημο
και μετα
σιωπη



επανηλθα



ειπε

περισσοτερο σαν απειλη
στην αφασια μας
λιγοτερη σαν υποσχεση
γιατι οσοι ειμασταν σημερα

εκει

πηγαμε για να της πουμε
ποσο την εχουμε αγαπησει
σα δικο μας ανθρωπο
συντροφο της μοναξιας μας
αποκουμπι της σιωπης μας
παρηγορια των απουσιων μας

κοριτσια με κωδικα ονοματα
Ληδα, Βιργινία, Δομνα, Γεωργια
μαναδες πια
θυμηθηκαν...

κι αγορια
Γιωργος, Λευτερης, Βαγγελης, Σταθης
απο ολη την Ελλάδα
κατεφθασαν
σαν ενα μυστικο σινιαλο
να τους μαζεψε
στα μαραμενα χρονια τους
φορο τιμης
να αποτισουν...

στο φευγιο
σιωπη
καποια κοπελα επιανε τη καρδια της
στην Αεροπαγείτου
να παψει να χτυπα
τοσο δυνατα...
ειδα απο μακρια τα ματια σου
πισω απο τα γιαλια
και δεν σε γνωρισα...
μια καληνυχτα
βιαστικη
και μετα...

επανηλθα ειπα

κα Λενα Πλατωνος σημερα
καταλαβα πως το ταλεντο
ποτε δεν χανεται
οτι κι αν γινει

και η αληθεια,
...το καλο
στο τελος
καλυπτουν
με προστατευτικη μεμβρανη
οσους με αθωότητα
πορευονται
φωναζοντας
ειμαι ευτυχισμενη
στην πιο μοναχική τους στιγμή.

(για το ιδιο γεγονός ενα υπεροχο κείμενο εδω)
(Η φωτογραφία δανεισμένη απο εδω )










23 comments:

BOSKO said...

Όταν τα χρόνια θα περάσουν, να' σαι σίγουρος, θα λέμε και θα το πιστεύουμε ότι ήμασταν τυχεροί, διότι ήμασταν ΕΚΕΙ!

ProFyLaKtiKo said...

Επανήλθα.. ευτυχισμένη...

λέξεις βαρυσήμαντες...

καλησπέρα!

b|a|s|n\i/a said...

ποτέ δεν χάνεται

celsius33 said...

υπέροχα τα λόγια σου έταλον. όπως λέει ο μπόσκο ίσως να αποδειχθεί μια ιστορική συναυλία η χτεσινή.

tsarlatann said...

"Επανήλθα"...

θυμήθηκα την συνέντευξη που της είχε πάρει ο Κ.Β. για το 01 πριν χρόνια, να περιγράφει την συγκίνηση για την πρώτη τους συνάντηση, για το μπουκέτο τα λουλούδια που της πήγε...

Το Ηρώδειο γεμάτο, ένας φόρος τιμής...

P.S. Μια φίλη ήρθε από Κέρκυρα για ένα βράδυ μόνο και μόνο για την συναυλία...

themis said...

Χθες ήταν μαγικά...
Είχα σκοπό να γράψω ένα ποστ με όλα αυτά που θα ήθελα να πω αλλα με γλίτωσες απο τον κόπο γράφοντας οτι ειχα στο μυαλό μου.Θα περιοριστώ στο να βάλω σε λινκ το δικό σου. καλημέρα :)

etalon said...

@bosko
@profylaktiko
@basnia
@celsius33
@tsarlatann
@themis
ζησαμε μια μοναδικη εμπειρια κι ο καθενας μας εκανε τη δικη του προσωπικη υπερβαση, ο καθενας με τον τροπο του.
Ευχαριστω για τις επισκεψεις και τα σχολια
καποιες στιγμες νομιζω πως κυκλοφορω αναμεσα σας σαμν απο χρονια...
ειναι αυτο που λέμε εκλεκτικες συγγενειες...

Tassos Govatsos said...

itan apisteuti empeiria.
simfono pos imaste tixeroi pou to zisame.
alla auto pou me ekane na anatrixiaso itan na akouo tin psipsina se ena kratiko festival.treli antifasi.

enteka said...

πολύ ωραια τα έγραψες

[συμφωνώ απόλυτα με το "Όταν τα χρόνια θα περάσουν, να' σαι σίγουρος, θα λέμε και θα το πιστεύουμε ότι ήμασταν τυχεροί, διότι ήμασταν ΕΚΕΙ!"]

candyblue said...

*****

candyblue said...

τι?

etalon said...

@candyblue
το συγκλονιστικο σου post το κανα link κι απο μενα ελπιζω να μη σ ενοχλει...

candyblue said...

Τσουκ!Δεν με ενοχλεί.
Ξέρεις τι με ενοχλεί που και που.
πΕς ΝΑΙ
ξΈΡΕΙς



Άτιτλο
ΤΟ ΦΩς....Πάντα εκει ήταν
Εγω έκλεινα τα ματια
εσυ
τα εκλεινες
παντα εκει ηταν
εδω

etalon said...

ναι σε λιγο χρονο

candyblue said...

Να περιμενω;

Ναι ειναι αυτό;
θα πλησιασεις μου λες?

Anonymous said...

Pragmati,poli omorfa logia!

ΕΥΟΙ! said...

τι όμορφα
να μας πέρνεις μαζί σου
όπου πας!
όμορφα σκαρφαλωμένοι στις στιγμές σου!
1000φιλιά

neutrino said...

πιο πολυ απ'ολα τα αλλα
απο τα δακρυα
και τα χειροκροτηματα
και τις τρεμαμενες φωνες
και τα σκυμμενα ματια

οταν η ιερεια φωναξε
"ειμαι ευτυχισμενη!"
φωναζοντας την απολυτη ευτυχια
που γραφτηκε για να καλυψει μια μεγαλη δυστυχια
και νοσταλγια
δεν ελεγχα τα χερια μου
και ουτε τα ματια μου
και κοιταξα χαμηλα να σε δω
απεναντι της

ενεος, με ματια δακρυσμενα
"ειμαι ευτυχισμενη" φωναζε
και χτυπουσε με τη δικη σου καρδια.

σε εψαξα και χτες
στον Leonard
οταν εσκυψε μπροστα, γονατισε και ειπε
"there is a crack in everything -thats how the light gets in":
αυτους που αγαπαμε,
τους αγαπαμε για αυτα ακριβως τα
cracks
που τους κανουν να γραφουν το
"ειμαι ευτυχισμενη" οταν πονανε
και να το φωναζουν οταν αγαπουν.


ειμαι ευτυχισμενη.
μονο που δεν ξερω αν το γραφω ή αν το φωναζω.

ξερω γω; said...

Δεν είναι μόνο ότι επέστρεψε, ειναι ότι προχθες μας έκανε όλους κοινωνούς της ζώης της, της δυστυχίας κι ύστερα της ευτυχίας της, της αλήθειας της...

Ήταν υπέροχα.

Ωραίο το κειμενό.

candyblue said...

να και μια αλλη γνωμη
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=18141248

candyblue said...

www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=18141248

Rampasten said...

Ο Ραμπαστεν ηταν εδω και παρεμεινε για ωρα πολυ! ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ.

Επιτελους......

Με αγαπη

Ραμπαστεν.

ΥΓ Ειναι πραγματικα εντυπωσιακο σε ποσα μερη εχουμε βρεθει μαζι!!Απο μακριά.

Totally Stranger In My City said...

Το κείμενο σου, ειναι σχεδον οσο υπεροχη ηταν και συναυλια.Σχεδόν ενα μήνα μετά, και αισθανθηκα οτι ήμουν ξανα στη συναυλία, ανατριχιασα οπως τότε, βουρκωσα οπως τοτε...
να εισαι καλά