ΜΙΑ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Δωμάτιο 118.
Όχι, τι σημασία έχει ένα δωμάτιο;
Δωμάτιο ξενοδοχείου.

Οι τοίχοι στους διαδρόμους βαμμένοι στο κόκκινο. Τυχαίο; Όλα συνωμοτούσαν τελικά στο να οδηγηθούμε σε αυτό. Όχι, μη μου ζητάς να το ονομάσω, δε θα τα καταφέρω. Ούτε κι εσύ, μη το αρνείσαι. Ναι, οι διάδρομοι που τόσες Πέμπτες, περπατήσαμε, πνιγμένοι στο κόκκινο. Αφόρητο και προκλητικό. Σαν αυτό που νιώσαμε. Ποιος το φανταζόταν; Είχαμε την ίδια φαντασίωση. Ήθελα να την πραγματοποιήσω, όπως κι εσύ. Γιατί άλλωστε να μείνει φαντασίωση;
Γιατί όχι;
Δε θα ξέρεις πως με λένε. Δε θα σου πω. Ούτε κι εσύ μη πεις. Δεν έχει σημασία. Θα σε χρησιμοποιήσω και σου επιτρέπω να κάνεις το ίδιο και σε μένα. Στο γνωστό καφέ λοιπόν και ύστερα στο ξενοδοχείο στη γωνία.
Ναι, είναι όπως το περίμενα. Μάλλον, καλύτερα. Ξεπέρασε η πραγματικότητα μια φαντασίωση; Μα τι λέω; Λογικέψου! Κι εγώ το ίδιο θα κάνω. Θα ήθελες να κάνουμε έρωτα; Και κάναμε… Τι σκεφτόμασταν; Δε σκεφτόμασταν. Η απόλυτη ώσμωση, το απόλυτο δέσιμο. Γίναμε ένα κι ας μη θέλουμε. Τι λες; Θα ξαναβρεθούμε; Δεν ξέρω αν πρέπει, δε φανταζόμουν κάτι τέτοιο. Δε φανταζόμουν πως υπάρχει κάτι τέτοιο. Δε μπορώ παρά να αφεθώ. Να σου ομολογήσω αυτό που νιώθω. Να σου πω πως αγαπώ. Τι; Συγκινήθηκες; Με συγκίνησες κι εμένα… Πόσο αφόρητο αυτό που νιώθω. Άραγε είναι αμοιβαίο; Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί;
Δείλιασες.

Δείλιασα.
Πόσο δειλοί είμαστε γαμώτο και οι δυο. Σκέφτηκες πως θα σε αρνηθώ. Σκέφτηκες πως θα σε βαρεθώ. Ποτέ δε μάθαμε τι σκέφτηκε ο άλλος, μόνο τι είπε.
Δε μπορεί να προχωρήσει αυτό μεταξύ μας. Δεν υπάρχει λύση.
Αντίο.
Αντίο.

Σε είδα τις προάλλες να παρκάρεις το αμάξι σου.

Εσύ δε με είδες.

Είχες τόση ομορφιά πάνω σου, όπως και τότε.

Ανώφελο…