οσοι μιλανε για πραγματικη ζωη με φερνουν συχνα στα ορια μιας ανεξηγητης αμηχανιας. τι εννοουν αραγε πραγματικη ζωη? την ζωη μεσα απο τα ματια των μικροαστων συνεργατων τους, για τη δοση του αυτοκινητου, τα διδακτρα των παιδιων και τα ψωνια του Σαββατοκυριακου στο super market? την ζωη μεσα απο τα κειμενα των life style περιοδικων για το πως θα εισαι ο πιο γαματος της περιοχης? την εικονικη πραγματικοτητα της τηλεορασης με τα επιλεκτικα γεγονοτα οταν το συμπαν καταρρεει σαν σαπιο μεταλλαγμενο φρουτο? κι ολα αυτα, γιατι καθε μερα που περναει αντιλαμβανομαι οτι η πραγματικοτητα ειναι σαν την ευτυχια. κατι καθαρα , αυστηρα προσωπικο, αρκει να εχεις συντονισμενες τις κεραιες σου, σ' αυτο που εσυ θες.το θεμα ειναι μεγαλυτερο οταν πεφτει η ερωτηση. Εσυ τι πραγματικα θες και τι εχεις αφήσει να πιστεψεις απο τον καθημερινο βομβαρδισμο του περιττου οτι σε αφορα? καταληγω λοιπον οτι η πραγματικοτητα του καθενα αφορα τον ιδιο και δε πεφτει λογος σε κανεναν να τον κρινει. αντίσταση θελει να μη γινουμε ολοι ενας ανεγκεφαλος πολτος. αντισταση και γνωση. και ανοχη...

Γι αυτο παρακαλω ας πάψουμε να μιλαμε για την πραγματικότητα. Ας ονειρευτούμε.Το όνειρο μας κανει πιο δυνατους. Σχεδόν άτρωτους, στην απόλυτη φτήνια ,ενος μοντέλου ζωης του ανικανοποίητου ,που ευαγγελίζεται το συγχρονο marketing.