…επιστρέφω στην ποίηση
κάθε φορά
που η απογοήτευση
ξεχειλίζει τη ζωή μου,
γιατί μόνο η ποίηση
είναι ο ικανός
κυματοθραύστης
που με προστατεύει.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι
από ποιο υλικό κατασκευασμένος άραγε είμαι ,
πού μόνο με ποίηση τρέφομαι?
Τι είδους εξωγήινος είμαι που δεν έχω κάτι υλικό ανάγκη.
Σήμερα
στο ‘πέρασμα’ ένα κρυφό σημείο στον χάρτη,
πάνω από το «Άγκιστρο Σιδηροκάστρου»
και τα σύνορα με την Βουλγαρία,
μετά από πολύ καιρό
έκλαψα,
χωρίς να είμαι σίγουρος ακριβώς γιατί.
Για σένα που δεν κατάλαβες τίποτα
η για τα 5 χρόνια που έκλεισαν
από τον ξαφνικό
θάνατο
του πατέρα μου…

…το Σαββατοκύριακο συνεχίζεται.