Ιστολογια θανατου-Ημερολόγια αναχωρησης.

καθε μερα λιγότεροι

στα πληκτρολογια

καθε νυχτα ολονυχτια

για τους μεγαλους που φευγουν

σα να πεσε περονοσπορος

φευγουν

και μεις ακομα μαθητες

ψαχνουμε τις σημειωσεις

ακομα μικροι

μαζευουμε τις λεξεις

με καποιο τροπο να φτιαξουμε

ενα ολον

ενα κατι

να συνεχισουμε

ο ενας δινει μια αγκωνια στον αλλον

αναμεσα στα πληκτα

και στα λινγκ

να συνεχισουμε

χωρις

μαεστρους

να μαθουμε

τον τροπο

να βρουμε

διεξοδους

μας λειπουν ε?

οσα αστεια και να πεις

η απουσια απο την πισω πορτα μπαινει

κι η ερημια χασκει πισω απο τα γελια

και την πλακα...

και το τιποτα...

και το ελαφρυ που καταληγουμε

για να ξορκισουμε

το βαρος των απωλειων...

Ενα σημειωμα που ισως και να εχει αφησει φευγοντας...

ποτε μου δεν εργαστηκα

συνηθως αγαπουσα

κι ετσι το αποτελεσμα της δουλειας μου

ηταν το αποτελεσμα της αγαπης μου

τωρα εχω φυγει μακρια

κρατω για το ταξιδι

τις ωρες τις νυκτερινες που αγορια μυημενα

ξενυχταγαν βλεποντας τις αγαπες μου

σε οθονες

και γυναικες λιγο μεγαλυτερες μετα τον πρωτο χωρισμο

την πρωτη πικρα

βλεπανε δυο δυο η και περισσοτερες

σε θερινους τις αγαπες μου

δε γυρισα ταινιες

χειρουργουσα συναισθηματα

προεβλεπα δεινα

εξηγουσα με απλοτητα

τις θεραπευτικες ιδιοτητες της ψυχαναλυσης

τα τελευταια χρονια με ειχαν ξεχασει

αλλες "αγαπες" διαλεγαν

κουραστηκαν να σκεφτονται

βαρεθηκαν να αναλυονται

πιστεψαν στα εφε και την φαντασμαγορια

οι πολλοι

αλλα απο δω πανω

βλεπω καλα

τα νεα παιδια

πως αγαπουν να ανακαλυπτουν

τις αγαπες μου

σχεδον μοναχοι

μια που κανεις δεν μιλαει πια για μενα...

κι ολο και μεγαλωνει αυτος ο κυκλος

των παιδιων που θελουν

να σκεφτουν για την ουσια τους

που βρισκουν τον θεο

και εδω

μεσα στις ταινιες μου

εναν θεο αλλιωτικο

θεο της σκεψης

της ανθρωπινης αδυναμιας

της ανεπαρκειας

δεν μπορω να σας πω που βρισκομαι ακριβως

εσεις θελω να προσδιορισετε επειγοντως

που βρισκεστε

και τι πραγματικα επιλεγετε

για μελλον

εσεις

εγω ησυχασα πια...

Παιζουν το τραγουδι μας...

(foto:http://www.myspace.com/crosshawk)

Λιγο πριν κλεισει η πόρτα
Μια τελευταια βαθια ανάσα

Σε λίγο μεσα στο σπίτι
Με το προσωπειο του καλου γιου
Σα να μη τρεχει τιποτε

Σαν μια εξοδος όπως κάθε φορα
Που βγαινεις με την παρεα
Και γυρνας
Για να μην ανησυχησουν

Όμως αυτή τη φορα
Δεν ειχες βγει με την παρεα
Αυτή τη φορα
Κατι τρεχει

Τρεχει το βλεμμα στο κορμι σου
Σα γαργαλητο
Τρεχει το βλεμμα μεσα στο βλεμμα
Την ωρα που επινες την μπυρα με το μπουκαλι
Τρεχει το βλεμμα στη πλατη σου
Την ωρα που μιλας με τον dj


Ένα βλεμμα που τρεχει
Ξανα και ξανα
Που σε κανει να ξεχνας τους αλλους…
Που βρισκεσαι…
Τι παιζει…


Ένα βλεμμα –τι παραξενο- που ειχες απολυτη αναγκη αλλα ποτε δεν το ειχες σκεφτει
Ένα βλεμμα προκλητικο και ντροπαλο συγχρονως
Ομιλιτικο κι απολυτα σιωπηλο
Μακρινο κι εντελως οικειο

Αυτό το βλεμμα
Που σε κανει
Με βαρια καρδια
Σπιτι να γυρισεις
Και πριν την παλια πορτα σου κλεισεις
Να ριξεις μια τελευταια ματια
Μηπως και σ ακολουθησε…

Όχι

Μια τελευταια μεγαλη και βαθια ανασα ακόμα

Να λιγοστεψει η θλιψη
Μα καλα τι είναι παλι αυτό?
Ουτε που μιλησατε
Δεν γνωριζοσατε καν
Μονο
Τα αυθαδικο βλεμμα που σου εριξε
Συγκρατησου
Προτρεχεις
Κι ενώ ηθελες να τρεξεις πιο πολύ
Εσυ το παιξες σκληρος κι αδιαφορος
Αχ αυτά τα χαζα σου…

Τελος βραδιας
Εφυγε ριχνοντας ένα τελευταιο βλεμμα
Σαν κατι να ελεγε
-Αυριο?
-Μονος?
_θαρθεις?
-Περιμενω?


Μια στιγμη να φορεσω ένα χαμογελο
Ναι αυτό το αθωο ,είναι μια χαρα
Γρηγορα να πιω ένα ποτηρι νερο
Να κλειστω στο δωματιο
-Ξυπνησε με στις 8
Και χωρις πυτζαμες
Το βλεμμα να αφησω να με σκεπασει
Και να με κοιμησει…


Αυριο στο ιδιο μερος
Ναι
Θα ειμαι εκει…
Μονος!

Amy Winehouse -You Know I'm No Good

Ένα τραγουδι που μου στειλε η …..σημερα το πρωι,
που είναι και μια απαντηση με πολλους αποδεκτες.
Με τρελαινει η γλωσσα της…
(εχω αναγκη διακοπων?)

αλλη διαθεση, Κυριακη ενα ξεκινημα...

Η Monica Cervera στο απαιχτο στην Ελλάδα ισπανικο μιουζικαλ 20 centimeters

χωρις λογια

...κι αφου με ειδες

χωρις λογια

εκανες χωρο

να πεσω και να κοιμηθω

αυτο ειχα αναγκη

να κοιμηθω

σε φιλιο περιβαλλον

και να ξερες ποσο σπουδαιο

ηταν αυτο και μονο

λιγο να κοιμηθω

να αφεθω

να ξεχαστω

απο το τιποτε

οι φιλοι φαινονται

απο το σκουπιδακι

που σου δινουν

την σωστη στιγμη

ευχαριστω...

Je vais bien, ne t'en fais pas

...οι πιο μακριες νυχτες
οι πιο σκοτεινες μερες
τοση πολυ σιωπη
χαμενο τηλεφωνο
αδυνατη επικοινωνια
στο κεντρο της Αθήνας
τιποτε δε λειτουργει
οταν το χρειαζομαι
στο κεντρο της Αθηνας
στη σχολη Σταυρακου
στο αδιεξοδο της Σκαραμαγκα
αργα
πολυ αργα
αποφασιζω
να φυγω αμεσα
να επιστρεψω
μια αγκαλια
αυτο

και ησυχια...

ομως παντου η νυχτα ειναι μεγαλη
παντου...

ΚΙθαιρώνας: Ο Μυστικος Κήπος

ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ΚΘΒΕ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

Κιθαιρώνας: Ο Μυστικός Κήπος

Έργο για 6 χορεύτριες και 1 χορευτή, με αφορμή τις «Βάκχες» του Ευριπίδη

Χορογραφία: Δημήτρης Κυανίδης
Δραματολογική ανάλυση: Μαρία Μυτιληνάκη
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Θανάσης Κολαλάς

φωτ. Κώστας Αμοιρίδης

(Επίσημη πρεμιέρα: Κυριακή, 5 Αυγούστου στο Φεστιβάλ «Διονύσου Λόγος» στη Μαρώνεια Θράκης)

Ανοιχτές πρόβες

Παρασκευή 27 Ιουλίου
στις 9 το βράδυ

στο ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ.

Μέρες αδείας - Μέρες αργίας

Κοιμήσου.κοιμησου.να περνανε οι αργιες
Να μη καταλαβαίνεις
Μονο να αποφασίζεις
Αξιος
Αξιος…
Για φτυσιμο
Αυτοδιαψευδεσαι
Και δεν ξερω
Αν ποτε προλαβεις να σταθεις να δεις
Που εκανες λάθος
Που πιεσες αδικα
Καποιον που αποφασιζε
Αργα
Να αγαπησει
Κι όχι να ερωτευθει
Να ζησει μαζι
Κι όχι απλα να επιβεβαιωθει


Ποναω γαμοτο
Γιατι ολο αυτό
Δεν ξερω τι να το κανω
Και τελικα δεν το χρειαζομουν
Για μενα
Τοκανα για σενα
Για να ξεκολησεις από το βαλτοτοπι


Που κρυβοσουν
Να ‘βγεις
Να φανεις
Να σε δουν
Να σε γνωρισουν
Αξιζεις
Και το ξερα μονο εγω

Να φανεις
Δυνατος
Ανεξαρτητος



Βγηκες
Με απώλειες βέβαια
Με εκδορες
Με πονους πρωτογνωρους
Μα βγηκες
Και…

…και στον πρωτο επιδέξιο μαγκα
Που ειχε τα προσοντα προσομοιωσης
Επεσες
(λέμε τωρα)

Ηξερα το ενδεχομενο
Κι ηξερα ότι τοτε θα φανει αν ολο αυτό
Κατι αξιζε
Κι εσυ πνιγμένος από τον ελεγχο
Εφυγες οριστικα
Κι ανεξελεγκτα λευτερωθηκες
Ανασανες
Τοκανες
Οκ


Σκεψου σημερα αργια
Σκεψου
Ξεχνα τα αρνητικα και σκέψου
Που ησουν πριν ένα χρονο
Ποιος ησουν πριν ένα χρονο
Τι ησουν πριν ένα χρονο

Και τωρα
Ολομοναχος με τις φρικες σου
Που εχεις φτασει.


Την διαδρομη
Αλλα από την άλλη πλευρα
Αυτή που περναει πάντα από το μυαλό σου
Ταυτόχρονα

Λέω γι αυτές τις δυο ταυτόχρονες σκέψεις που είναι
Ομόροπες κι αντίθετες
Και που εισαι εσυ
Και δεν εισαι
Η δεν θελεις να’σαι πια

Σκέψου
Κι αν νομίζεις ότι κατι ψελλίζω άγαρμπα
Που όμως κατανοεις κι είναι σαν εσένα
Απάντησε σαν αντρας που ξέρει ότι τον αγαπουν
Κι όχι ότι τον διεκδικουν

Σκεψου
Σκεψου εστω σήμερα
Ανάλυσε
Μη τρερμεις
Δυναμωνεις με την σκέψη
Αδυνατίζειςμε την προσμονή
Αδειάζεις με τις φρίκες
Ξεκόλα

Όλα εισαι εσυ
Εσυ είσαι όλα

Σκέψου
Ανάλυσε
Μη τρεμεις
Και πες μου
Ναι
Όχι
Ισως
Ποτε ποτε
Δωσε χρονο
Θα φανει
Δεν ξερω


Πες κατι
Καθαρο
(εκτος από σαπούνι)
……………………
……………………
……………………
…και μ’ αυτό ο πρίγκηψ σιώπησε.
Γιατι εκτός από σαπούνι
Ήθελε και σκοινι για να κρεμαστει.


Επιλογος:

-Δεν απαντας. Δεν εχω μονάδες
Δεν απαντας, Δεν εχω τσιγαρα
Δεν απαντας Δεν εχω ζωη

-Δεν…

-Δεν λέει
Μη σε κραταω λοιπον


-Καλός ανθρωπος
Καλός
Αδικημενος

Μεγαλα λόγια και ποζες και καμώματα
Απαντηση καμιά
Καλά.

Αρκουμαι στο ενδιαφερον των ανωνυμων
Περαστικων

Αλλα τι να πεις που να μην ακουστει προβλεψιμο
Όταν η πλεον προβλεψιμη κινηση
Γινεται μονο
Για να πληγωσει?

HGW XX/7

O Ulrich Mühe
20.06.1953-22.07.2007

δεν είναι πια ΕΔΩ!
Εφυγε στα 54 του!
Καρκινος Στομαχου...

Ταξιδεύοντας πανω κατω και παλι πάνω

...χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας,
να απορροφήσουν τα λόγια που δεν λέμε...
-Παίζω χοντρό παιχνίδι ξέρεις και πες μου αν είσαι...
-Πόσο μετριέται,πόσο το χιλιόμετρο, ταξί στον Αδη?

Πυρίκαυστο το δάσος χτές. Τρείς χαρακίρι.

...και ραντευού στου Γαλέριου
-Μπάμ η Σαλονίκη να εκρήγνηται.

Ετσι
και ούτε να ξέρω το γιατι σάγάπησα

-Αυτό το αλισβερίσι που θα πάει?

-Είσαι εικόνα Του η το παιδί του Τίποτα
(ο μαύρος Αγγελος της τελικης σιωπής?)

...ωραιες θερμοκρασιες

στους δρομους

πισω απο τα μαυρα γιαλια με logo διασημου

το ματι ιδρωνει διπλά

απ τη ζεστη κι απο αυτα που βλεπει

τι να σου κανει και το air contition...

...ποσο να πεσει η θερμοκρασια της επιθυμιας ?

SYNCH 07 προτάσεις για Δευτερα & Τρίτη

Keene – GR SALONICA
δευ 23 ιουλ 2007
21:00
Aμφιθέατρο 984

Οι Keene είναι ένα οπτικοακουστικό project που πήρε ζωή μέσα στο 2005 από τον Δημήτρη Μητσιόπουλο ενώ λίγο αργότερα προστέθηκε στο project και ο Κώστας Γιαζλάς. Μετά από μια περίοδο πειραματισμού και μερικές συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με το όνομα Non Analogue Treatment, οι Keene κατέληξαν σε κάποιες συνθέσεις τις οποίες και επεξεργάστηκε ο Χάρης Μάρτης, για να τις φέρει στη μορφή που αποτυπώνονται και στο άλμπουμ. Η μουσική των Keene μπορεί σε σημεία να παραπέμψει στη σκοτεινή αισθητική της 4AD στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του 80, τις βαθιές ambient ατμόσφαιρες του Biosphere, τις σουρεαλιστικές αποκλίσεις των Coil ή τις κοσμικές αντηχήσεις του kraut rock. Τον Μάιο κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους υπό τον τίτλο The River And The Fence μέσω της Poeta Negra.

Dread Astaire – GR SALONICA
τρι 24 ιουλ 2007
20:45
Τέντα

Xαοτικοί, θορυβώδεις, οι Dread Astaire ψοφάνε να ακουστούν. Ωστόσο επέλεξαν να στήσουν την προσωπική τους δισκογραφική ετικέτα Fuzzie, προκειμένου να κυκλοφορήσουν μια σειρά βινυλίων σε μια εποχή κυριαρχίας του iPod. Δε σέβονται κανένα εκφραστικό όριο, μιξάροντας blues, punk, θόρυβο, ψυχεδέλεια, kraut, αυτοσχεδιασμό και ό,τι άλλο χωράει ο νους σου. Όσο δύσκολο και αν είναι να ορίσεις την πολιτιστική προέλευσή τους, μπορείς αναμφίβολα να τους εγγράψεις σε ένα ιδίωμα: Rock'n'roll. Καθαρόαιμο. Το πρώτο δεκάιντσο του τρίο, Hipbeat /Bassassination, κυκλοφόρησε έπειτα από μόλις έξι συναυλίες, το νέο διπλό 7’’ ΕΡ Take Time To Hate Me, κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο και επιβεβαιώνει ότι οι Dread Astaire ήρθαν για να μείνουν.

Μúm – IC
τρι 24 ιουλ 2007
20:45
Αυλή

Από το 1998 που σχηματίστηκαν, οι Μúm έχουν πλάσσει μια πολύχρωμη, διαθλαστική και τελικά παραμυθένια εκδοχή της electronica. Οι παιχνιδιάρικες, κρυσταλλένιες μελωδίες τους και η ανάμειξη αναλογικής και ψηφιακής τεχνολογίας δημιουργούν ένα μαγευτικό περιβάλλον στο οποίο βυθίζεσαι ασυνείδητα και ολοκληρωτικά. Η πρώτη κυκλοφορία τους, ένα 10" με το συγκρότημα Spúnk βγήκε στο φως το '98, ενώ ακολούθησε το γνωστό ντεμπούτο άλμπουμ στη Morr Music υπό τον τίτλο Yesterday Was Dramatic, Today Is ΟΚ, κερδίζοντας ενθουσιώδη σχόλια από τον διεθνή Tύπο. Τον Νοέμβριο του 2001 σειρά είχε ένα remix project, το Please Smile My Noise Bleed ενώ τον Μάιο του 2002 η μπάντα αποφάσισε να συνεργαστεί με τη FatCat και να κυκλοφορήσει το Finally We Are No-One. Το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος με την FatCat, το Summer Make Good κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2004, υποστηριζόμενο από δύο σιγκλς, το Nightly Cares και το Dusk Log. Μέσα στο 2006, ηχογράφησαν ακόμη ένα νέο άλμπουμ, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο από τη FatCat. Πρόκειται ουσιαστικά για τον διάδοχο της κυκλοφορίας Peel Sessions που ηχογράφησαν οι Μúm το 2002 για λογαριασμό του BBC. Οι Μúm αποτελούνται από τους ιδρυτές Gunnar Örn Tynes και Örvar Þóreyjarson Smárason ενώ για τις περιοδείες και την ηχογράφηση το line-up έχει επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και τους Ólöf Arnalds (βιολί, βιόλα, φωνητικά), Eiríkur Orri Olafsson (τρομπέτα, moog), Hildur Gudnadottir (τσέλο, φωνητικά), mr.Silla (φωνητικά) και τον Φιλανδό Samuli Kosminen (ντραμς, κρουστά).

Summer Lovers 25 χρονια πριν...

Καλό Καλοκαίρι!!!

Ημουν κι εγω εκει...

Η Tori Amos μια γοργόνα στη σκηνή με ένα υπέροχο κοστούμι που παραπλήσιο είχα να δω από μια αλκοολική βραδιά στο Ακρόαμα της Θεσσαλονίκης που φορούσε η Κλειώ Χατζηστεφάνου κι έλαμπε ολόκληρη. Η Tori δεν έλαμπε αλλά καθήλωνε με την κίνηση και τη φωνή της. Ο ήλιος ήταν ακόμη ψηλά ,η ζέστη αρκετή και τα μαύρα γυαλιά ηλίου έστελναν τις ακτίνες του σαν αντανακλάσεις αισθημάτων στα απέναντι πρόσωπα.
Ο πόλεμος του…νερού είχε ήδη αρχίσει με απέραντες ουρές για ένα μπουκάλι.
Το καλωσόρισμα της Μαριάννας, αύριο φεύγει για τα νησιά, Ο Πάνος από τη Θεσσαλονίκη, και μετά η Ράνια, κι η Μυρτώ και η Ελένη.
Μπροστά μπροστά ο Δημήτρης με την Μάγδα ήδη ούρλιαζαν ψηλοί και όμορφοι, αλλά κυρίως αγκαλιασμένοι και μαζί.
Σκάει μύτη κι ο Θοδωρής με την Σ. πλακώνουν οι θαυμάστριες αλλά ουρλιαχτά, πήγαμε λίγο πιο κει με την Δάφνη, παραήταν κοσμικά για μας.
Πέσαμε πάνω στην Μαίρη Ι. με τον σταθερό της και το Αμελίστικο χαμόγελο της nonstop από τη στιγμή που οι Air σκασανε μύτη. Άσπροι Μαύροι. Ουδόλως κατατονικοί.( Πάρτο πίσω Μαριάννα μου. Το πήρες λίγο αργότερα όταν μούσκεμα απ το χορό μας άφηνες για την παρέα του Ηλία που κάπου στους VIPs στεκότανε λίγο cool. Τα γνωστά.)
Κι όταν ξεκίνησαν οι James, και η κραυγή Say Something βγήκε σαν λυτρωτική επίκληση από όλους…τότε …και μετά…εγώ χάθηκα!
Δεν ήξερα ποιον αγκάλιαζα, ποιος με πατούσε, ποιου την μπύρα έπινα, με ποιον τραγουδουσα,για ποιον τραγουδούσα γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω έστω να πάρω μια ανάσα.
Ποιας θρησκείας ιεροφάντης είναι αυτός ο Tim Boοth που με την φωνή, με το στίχο και κυρίως μ’αυτη την απίστευτη ,αεικίνητη και εντελώς πηγαία κίνησή του σε παρασύρει σε άγνωστες και πρωτόγνωρες εκδηλώσεις….
Μια από τις καλύτερες ζωντανές συναυλίες που έχω ζήσει, με έναν παλμό nonstop
Πάνω και κάτω. Με τις ομορφότερες φάτσες της Θεσσαλονίκης, παραδομένες στην έκσταση του Αττικού τοπίου(λέμε τώρα ότι έμεινε άκαφτο).
Πέρασα καλά…
Στην επιστροφή η Δάφνη κοιμόταν στον ωμό μου.
Στο σπίτι έσβησα κάποια πεζά μηνύματα στο κινητό που μου ρθανε και ξάπλωσα να ονειρευτώ….
….τώρα χαράματα το ομολογώ.
Επιτέλους ονειρεύτηκα! Κι έχω σκοπό να μείνω στο όνειρο αυτό όσο πιο πολύ μπορώ…

ενα ωραιο ζεστο καλοκαιρι...

big brother 8 UK

O Γεράσιμος Στεργιόπουλος ειναι απο την Πάτρα, 31 ετων.
Εχει μεινει στους 5 του Big Brother 8 στην Αγγλία.
Γιατι αραγε?

κυριακη 15 ιουλιου 2007

(Nick Drake- in memoriam)

ΘΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ

Την Τρίτη 3/7/2007 στο ΥΠΠΟ, σε πολύωρη κοινή συνεδρίαση του ΚΑΣ και του ΚΣΝΜ (που ορίστηκε αιφνιδιαστικά την Παρασκευή 29/6/07 χωρίς να ειδοποιηθούν οι έχοντες έννομο συμφέρον) αποφασίστηκε, με μια ψήφο διαφορά (την διπλή ψήφο του προέδρου) ο αποχαρακτηρισμός του κτιρίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 από 'Εργο Τέχνης, με σκοπό να ακολουθήσει αποχαρακτηρισμός και του αρ. 19 και να κατεδαφισθούν. Αιτιολογία: η θέα από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως που θεωρήθηκε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον.
Παρά την απόπειρα αιφνιδιασμού, πρόλαβαν να ταχθούν κατά της κατεδάφισης η Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Πανεπιστημιακές Σχολές, ο Δήμος Ιωαννίνων, Ακαδημαϊκοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.α.
Το κτίριο της Διον. Αρεοπαγίτου 17, είναι έργο του 1930 του Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875 - 1957) . Ο Κουρεμένος ήταν αριστούχος της Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, καθηγητής στο ΕΜΠ, φίλος του Ελ. Βενιζέλου και του Pablo Picasso. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία για το έργο του στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Δουβλίνο.
Το κτίριο θεωρείται από τους μελετητές ως ένα από τα πιο σημαντικά της εποχής του μεσοπολέμου στην Αθήνα, ίσως το ωραιότερο δείγμα Art Deco στην πόλη. Την όψη του κοσμούν γλυπτά, ψηφιδωτά, ορθομαρμαρώσεις από κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο.

Χαρακτηρίζεται διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1978 και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1988. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η ύπαρξη των διατηρητέων 17 & 19 είναι βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό. Στο Νέο Μουσείο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση ύψος 24μ., ώστε να «συνομιλεί με τον Παρθενώνα» πάνω από τα κτίρια της περιοχής.
Το ΚΑΣ το 2003 δικαιολογεί τη θετική του απόφαση για την ανέγερση του Μουσείου με το σκεπτικό ότι το Μουσείο δεν θα είναι ορατό από την Δ. Αρεοπαγίτου και συνεπώς δεν θα επιβαρύνει τα μνημεία και τα διατηρητέα κτίρια. Εγκρίνει δηλαδή την ανέγερση του Μουσείου, επειδή ο τεράστιος όγκος του κρύβεται από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου! Με το ίδιο σκεπτικό εγκρίνεται η ανέγερση και από το ΣτΕ το 2005.
Με την κατεδάφιση των δύο αυτών διατηρητέων κτιρίων ουσιαστικά ακρωτηριάζεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Δ. Αρεοπαγίτου. Ταυτόχρονα χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης αστικής ιστορίας μας. Και όλα αυτά στο όνομα ενός κτιρίου - μουσείου το οποίο θα έπρεπε να είχε ως αποστολή τη διατήρηση και τη μεταφορά της μνήμης και όχι την καταστροφή της.
Και δυό λόγια για τη θέα: Από την αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα φαίνεται ο Παρθενώνας και ολόκληρος ο βράχος της Ακρόπολης. Κρύβεται το Θέατρο του Διονύσου, όχι μόνο από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά και από τα ψηλά πλατάνια του δρόμου που αποτελούν τη «δροσιά των περιπατητών» όπως επεσήμανε η Μαρίζα Κωχ, και από τα πυκνά κυπαρίσσια του αρχαιολογικού χώρου. Θα πρέπει και αυτά να «καούν» στο όνομα του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος;

Τα κτίρια της Διον. Αρεοπαγίτου στην ουσία εμποδίζουν το εστιατόριο του Μουσείου να φαίνεται από τον Μεγάλο Περίπατο και τον Αρχαιολογικό χώρο. Το τεράστιο, υπαίθριο εστιατόριο θα λειτουργήσει πάνω σε μια υψηλή τσιμεντένια εξέδρα - πρόβολο (στο ύψος της στέγης του κτιρίου Βάιλερ) που εξέχει από τον κύριο όγκο του Μουσείου, προς τη Διον. Αρεοπαγίτου, επί της οποίας σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται χρήση εστιατορίου.
Όσο για τις πίσω όψεις των διατηρητέων, που φαίνονται από το Μουσείο, υπάρχουν λύσεις: φύτευση δένδρων, αρχιτεκτονική ανάπλαση, εικαστικές παρεμβάσεις. Αρκεί να συναινέσει το ΥΠΠΟ.

Με την σκανδαλώδη απόφαση επιχειρείται να καταλυθεί η ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, η πολύτιμη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, ο μοναδικός χαρακτήρας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να πίνει τον καφέ του ο τουρίστας με ανεμπόδιστη θέα και να ενισχυθούν έτσι οι εμπορικές χρήσεις του μουσείου.

Αυτό θέλουμε;



Αν όχι,
ας πάρει το μήνυμα
ο Υπουργός Πολιτισμού και Βουλευτής Α Αθηνών
Γ. Βουλγαράκης,
τηλ. γραφείου 2103636177,
fax 2103638137,
email gvoulg@parliament.gr


Μαρίνα Κουρεμένου olvia@hol.gr,
Αρίστος Δοξιάδης adoxiadis@notos.biz
Αχιλλέας Φρειδερίκος af@teknika.gr,
Nίκος Ρουσέας nrouse@tee.gr,
Μανώλη Αναστασάκης anastasakis@tee.gr ,
Μίμης Κουμαντάνος m.koumantanos@aktena.g

όσο

συνεχίζουμε

να

κοιτούμε

και

να

συγκινούμαστε

από

το

μικρό,

όσο

ανακαλύπτουμε

την

αιωνιότητα

μέσα

στο

εφήμερο,

μπορούμε

να

ελπίζουμε

ότι

θα

παραμείνουμε

άνθρωποι.

ενα τραγουδι για το καμμενο καλοκαιρι

Stereolab - Jean Seberg

Ο ανθρωπος ειναι ο Θεος!

...πριν την αναβαση!

η Τέλενδος, δεν ειναι νησι ειναι το προφιλ μιας νεας γυναίκας που περιμενει τον ναυτικο αγαπημενο της να ερθει, γιατι ποτε δεν πίστεψε οτι πνιγηκε στο πελαγος...

καθε στροφη και μια παραλια, αλλοτε αγρια, αλλοτε απανεμη, παντα με τα καθαροτερα νερα και τα πιο χαμογελαστα προσωπα του Αιγαίου...

...σπιτια ενος πολιτισμου που με επιμονη προσπαθουμε να εξαφανισουμε για χαρη μιας μεζονετας με πισινα και γκαζον. Σπιτια που βοηθουν την μνήμη να συγκερασει το χθες με το αυριο. Την παραδοσιακη φιλοξενεια με το ξεπουλημα. Την Ελληνικότητα με το Ελλαδισταν. Και η Καλυμνος ειναι γεματη απο τετοια σπιτια. Ευτυχως...

Η Νομική στο Πλατυ Γιαλο

...τα πλεον συνηθισμενα ονόματα στην Κάλυμνο ειναι

Νομική, Σκευοφύλακας, Θεολόγος , αλλα αυτη η ...ενζενυ

μου κλεψε την καρδιά και πολλα κοκκαλα απο τους φρεσκους

κολιους που εφαγα.

Η περιπετειωδης ζωη στην παραλία no 3

Κορμιά ...ψητά, και ξαπλωμένα

ηλιοκαμμένα και σαφως μαυρισμένα

Κορμιά...ψητά, πάνω στην άμμο

και ως το βράδυ θάχω κάτι να κάνω...

(στο ρυθμο του Χέρια Ψηλά)

Η περιπετειωδης ζωη στην παραλία no 2

αργει?

λόγια και πόζα

που?

Καλυμνος 24ωρη θέα

ανοιξη,καλοκαίρι, φθινόπωρο,χειμώνας και πάλι ανοιξη...

πρωι, μεσημερι,απογευμα, βραδυ και παλι πρωι...

το ζεν της επαναληψης...η μαγεία του φυσικου...

Η περιπετειωδης ζωη στην παραλία

η ζωη στην παραλία εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, όπως αισθητικούς...

...κοινωνικους, φυλετικους, σεξουαλικούς...

...οικογενειακους, διαφυλετικους...τι περιπέτεια!!!

...απο νωρις το πρωι στην ερημη ακτη

με συντροφια στο βλεμμα το νησακι της Αγ.Κυριακης...

...ως το απογευμα αργα μεχρι να πεσει ο ηλιος...

Καλυμνος 2007

Η Κάλυμνος δεν εχει μονο σφουγγάρια και τρελλους.

Εχει υπέροχες πλαγιές για αναβασεις extreme.

Θα ειμαι εκει ως την Τρίτη. Ως τότε μπορειτε να διαβάσετε στα προηγούμενα πόστ τις επιλογές απο 25 συντακτες κι ανθρωπους του Σινεμά με εδρα την Θεσσαλονίκη και κοινη αναφορα το παλιότερο free press της Ελλάδας. Παρακαλω σημειώστε οτι απο αποψη -για να ειναι πραγματικα free- δεν δεχονται διαφημίσεις κινηματογραφικων ταινιών, με αποτέλεσμα 20 χρόνια μετα το ξεκίνημά του να κινδυνεύει να κλείσει. Καλο αντιρατσιστικο φεστιβαλ.

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της Χρονιάς 25

Παναγιώτης Κιούσης

1. Sugartown - Οι Γαμπροί του Κίμωνα Τσακίρη/ Για τα σαρδόνια τελετουργικά αποκαλυπτήρια του θλιβερού αληθινού προσώπου της ελληνικής επαρχίας.
2. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις/ Για τον ανάλαφρο, μειδιάζοντα τρόπο με τον οποίο μπήγει το μαχαίρι στο κόκαλο της αμερικάνικης κοινωνίας.
3. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι/ Για τη συνταρακτική ανάδειξη της συναισθηματικής φτώχιας του υλικά πλούσιου σύγχρονου ανθρώπου.
4. Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν/ Για την εφιαλτικά επίκαιρη και εύστοχη δυστοπία ενός μέλλοντος που δεν φαντάζει και τόσο μακρινό.
5. Το νεκρό κορίτσι (The dead girl) της Κάρεν Μόνκριφ/ Για το ενορατικό ζωντάνεμα ενός σκιώδους κόσμου ζωντανών - νεκρών που στοιχειώνει τα όνειρά μας.
6. My Super Ex-Girlgfriend του Άιβαν Ράιτμαν/ Για το κεφάτο και σπιρτόζο παιχνίδι με τα στερεότυπα της σύγχρονης "μάχης των φύλων".
Και τέλος, εκτός κάθε συναγωνισμού και κατηγοριοποίησης, το επικό video-blog του Νίκου Αλευρά "Έρημος και μόνος για να μου φύγει ο πόνος", μια ολοκληρωμένη, φευγάτη και καρναβαλική πρόταση για την έξοδο του κινηματογράφου από την κρίση...

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της Χρονιάς 24

Βασίλης Κεχαγιάς
(Μουσείο Κινηματογράφου)


- Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου
- Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
- Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
- Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
- Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen)

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της Χρονιάς 23

Χαρά Οικονόμου
1. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
2. Μετά το γάμο (After the wedding) της Σουζάνε Μπίερ
3. Γύρνα πίσω (Volver) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
4. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι
5. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
6. Οικογενειακοί δεσμοί (Family ties) του Κιμ Τάε-γιονγκ (47ο φεστιβάλ κινηματογράφου)
7. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
8. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
9. Half Nelson του Ράιαν Φλεκ
10. Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 22

Ορέστης Μανασής
Μετά από μια μέτρια χρονιά, χωρίς πολλές αξιόλογες ταινίες, με δυσκολία μπορώ να θυμηθώ κάποιες που να μου άρεσαν πολύ. Αυτές είναι οι δέκα που μου έμειναν περισσότερο (με αξιολογική σειρά):

1. Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
2. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
3. Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
4. Ο τελευταίος βασιλιάς της Σκοτίας (The last king of Scotland) του Κέβιν Μακντόναλντ
5. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βαλερί Φάρις
6. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's Labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
7. Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
8. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι
9. Thank you for smoking του Τζέισον Ράιτμαν
10. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 21

Στράτος Κερσανίδης
(εφημερίδα Εποχή)

- Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς

- Κλίματα αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσεϊλάν
- Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- Οι σημαίες των προγόνων μας (Flags of our fathers) και Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
- Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
- Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
- Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
- Βαμμένο πέπλο (The painted veil) του Τζον Κιούραν
- Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου
- 13 tzameti του Γκελά Μπαμπλουανί
- Γύρνα πίσω (Volver) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
- Ο καθοδηγητής (The good shepherd) του Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 20

Τριαντάφυλλος Μποσταντζής
(σε συνεργασία με Ophelia 1978)


Με αξιολογική σειρά:

1. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
2. Ζωή σαν τριαντάφυλλο (La vie en rose) του Ολιβιέ Νταχάν
3. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
4. Shortbus του Τζον Κάμερον Μίτσελ
5. The Prestige του Κρίστοφερ Νόλαν
6. Paris je t' aime συλλογικό
7. Εγχειρίδιο αναγνώρισης αγίων (A guide to recognizing your saints) του Ντίτο Μοντιέλ
8. Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
9. Λαίδη Τσάτερλι (Lady Chatterley) της Πασκάλ Φεράν
10. Μετά τον γάμο (After the wedding) της Σουζάνε Μπίερ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 19

Γιολάντα Παπαθανασίου

1. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
2. Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
3. Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
4. The Prestige του Κρίστοφερ Νόλαν
5. Ο καθοδηγητής (The good shepherd) του Ρόμπερτ Ντε Νίρο
6. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
7. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
8. Μετά το γάμο (After the wedding) της Σουζάνε Μπίερ
9. Βαμμένο πέπλο (The painted veil) του Τζον Κιούραν
10. Άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου (Perfume: The story of a murderer) του Τομ Τίκβερ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 18

Γιάννης Τοτονίδης
(TV 100)

1. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
2. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
3. The prestige του Κρίστοφερ Νόλαν
4. Πιο παράξενο κι από παράξενο (Stranger than fiction) του Μαρκ Φόρστερ
5. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι
6. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
7. Ο πληροφοριοδοτης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
8. Σε είδα στο όνειρό μου (The science of sleep) του Μισέλ Γκοντρί
9. Προσωπικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους (Coeurs) του Αλέν Ρενέ
10. Cashback του Σον Έλις
11. Τα παπούτσια του νεκρού (Dead man's shoes) του Σέιν Μίντοουζ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 17

Γιώργος Παπαδημητρίου

1. Φλάνδρα (Flandres) του Μπρουνό Ντιμόν
2. INLAND EMPIRE του Ντέιβιντ Λιντς
3. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
4. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι
5. Battle in heaven του Κάρλος Ρεϊγάδας
6. Ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη
7. Τα παιδία των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
8. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
9. Κλίματα αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσεϊλάν
10. 13 Tzameti του Γκελά Μπαμπλουανί

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 16

Μιχάλης Γιαγκουνίδης
Λοιπόν, δέκα ταινίες που μου μένουν στη μνήμη καθώς φεύγει η χρονιά είναι (χωρίς αξιολογική σειρά και ελπίζοντας πως δεν ξέχασα καμία):

1. The Prestige του Κρίστοφερ Νόλαν/ Γιατί ο κινηματογράφος είναι η κατεξοχήν τέχνη της εξαπάτησης - 24 καρέ το δευτερόλεπτο
2. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι/ Για το σιντριβάνι που συμφιλιώνει τη ζωή με το θάνατο και την αγάπη που μένει
3. Half Nelson του Ράιαν Φλεκ/ Για το κουρασμένο βλέμμα του Γκόσλινγκ τον τσαμπουκά της μικρής μαύρης και τις αδυναμίες που κρύβουμε
4. Τα παπούτσια του νεκρού (Dead man's shoes) του Σέιν Μίντοουζ/ Για τον κατασκότεινο εαυτό που έχουμε όλοι και θέλει να πάρει την εκδίκησή του - ή να λυτρωθεί από τις ενοχές του
5. Ημερολόγιο ενός σκανδάλου (Notes on a scandal) του Ρίτσαρντ Έιρ/ Για τη σκηνοθεσία - κομψοτέχνημα και τις δύο γυναίκες, να χαίρεσαι να τις βλέπεις
6. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο/ Για την μαγεία, τον φόβο, το παραμύθι, τη λύτρωση, τον τρόπο να δεις την ιστορία
7. Shortbus του Τζον Κάμερον Μίτσελ/ Για το σεξ το επιούσιο, το ευλογημένο
8. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου/ Γιατί παρά το δημιουργικό ντεζαβού, οι Ινιάριτου και Αριάγα κάνουν ακόμη σινεμά με την καρδούλα τους (και το μυαλό)
9. Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε/ Για τον παλιόφιλο σκηνοθέτη που έκανε μια καλή ταινία μετά από τόσο καιρό
10. Ώρες κοινής ησυχίας της Κατερίνας Ευαγγελάκου + Ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη/ Γιατί ήταν όντως 2 από τις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος
Ειδική μνεία: στον Ρόμπερτ Άλτμαν που έφυγε, στις ταινίες του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και στην Ροζ παραμάνα του Νίκου Πομώνη που προβλήθηκε στο digital wave και στην κατάληψη της Καλών Τεχνών

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 15

Δημήτρης Μπάμπας
(www.cinephilia.gr)

Ξένες

- Miami Vice του Μάικλ Μαν
- Κλίματα αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσεϊλάν
- Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
- Ο επισκέπτης (Gwoemul) του Μπονγκ Τζουν-χο
- Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- Προσωπικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους (Coeurs) του Αλέν Ρενέ
- Φλάνδρα (Flandres) του Μπρούνο Ντιμόν
- Red Road της Αντρέα Άρνολντ
- Γύρνα πίσω (Volver) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
- Κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι

Ελληνικές

- Πεθαίνοντας στην Αθήνα του Νίκου Παναγιωτόπουλου
- Ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη

DVD

Days of Glory του Ρασίντ Μπουχαρέμπ
Marie Antoinette της Σοφία Κόπολα

Απογοήτευση της χρονιάς
Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 14

Κώστας Γ. Καρδερίνης
(www.mic.gr)
Χωρίς σειρά αξιολόγησης

Στις αίθουσες

00. Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
01. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι
02. Άρωμα: Το πορτρέτο ενός δολοφόνου (Perfume: The story of a murderer) του Τομ Τίκβερ
03. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
04. Shortbus του Τζον Κάμερον Μίτσελ
05. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
06. Η μυστική ζωή των λέξεων (La vida secreta de les paraules) της Ιζαμπέλ Κοϊξέ
07. Thank you for smoking του Τζέισον Ράιτμαν
08. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
09. Half Nelson του Ράιαν Φλεκ
10. Ιδιωτικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους (Coeurs) του Αλέν Ρενέ

Στο 47ο Φεστιβάλ

01. Μαγικό μάτι (Magic eye) του Κουτγίμ Κάσκου
02. Ταρίχευση (Taxidermia) του Γκιόργκι Πάλφι
03. Αβίδα (Avida) των Μπενουά Ντελεπίν & Γκουστάβ Κερβέρ
04. Η Μπαομπέρ ερωτεύεται (Lian'aizhong de Baobei) της Λι Σαοχόνγκ
05. Ο επισκέπτης (Gwoemul) του Μπονγκ Τζουν-χο
06. Ο ασφαλιστής (Der Lebensversicherer) του Μπουλέντ Ακινσί
07. 4:30 του Ρόιστον Ταν
08. Το βιολί (El violin) του Φρανσίσκο Βάργκας
09. Θεού θέλοντος (Om Gud Vill) του Αμίρ Τσαμντίν
10. Ο άνθρωπος που έκανε φωτοτυπίες (Homem que Copiava) του Χόρχε Φουρτάντο

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 13

Σωτήρης Ζήκος
(περιοδικό City)
- Κλίματα αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τζεϊλάν
- Κάτι σαν ευτυχία (Something like happiness) του Μπόνταν Σλάμα
- C.R.A.Z.Y. του Ζαν Μαρκ Βαγιέ
- Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
- Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
- Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βαλερί Φάρις
- Red road της Αντρέα Άρνολντ
- Half Nelson του Ράιαν Φλεκ
- INLAND EMPIRE του Ντέιβιντ Λιντς
- Τα παπούτσια του νεκρού (Dead man's shoes) του Σέιν Μίντοουζ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 12

Ανέστης Ιωσηφίδης
1. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
2. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
3. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
4. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι
5. Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
6. Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
7. Ζωή σαν τριαντάφυλλο (La vie en rose) του Ολιβιέ Νταχάν
8. Ο τελευταίος βασιλιάς της Σκοτίας (The last king of Scotland) του Κέβιν Μακντόναλντ
9. Το άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου (Perfume: The story of a murderer) του Τομ Τίκβερ
10. Σε είδα στο όνειρό μου (The science of sleep) του Μισέλ Γκοντρί

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 11

Γιάννης Ν. Γκακίδης
Πολλές ταινίες, λίγες οι έντονες συγκινήσεις. Και η επιλογή των καλύτερων δέκα, δύσκολη. Λάβετε υπόψη σας και την πιθανότητα "λάθους". Δεν υπάρχει σειρά αξιολόγησης.

1. Η κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού (Curse of the Golden Flower) του Ζανγκ Γιμού
2. Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
3. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
4. Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε
5. Miami Vice του Μάικλ Μαν
6. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι
7. Το νεκρό κορίτσι (The dead girl) της Κάρεν Μόνκριφ
8. Ο καλύτερος εχθρός μου (Il mio miglior nemico) του Κάρλο Βερντόνε
9. Τα παπούτσια του νεκρού (Dead man's shoes) του Σέιν Μίντοουζ
10. Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ

Κόπηκαν την τελευταία στιγμή:

1. Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
2. Ο επισκέπτης (Gwoemul) του Μπονγκ Τζουν-χο
3. Σημαίες των προγόνων μας (Flags of our fathers) του Κλιντ Ίστγουντ
4. Όρκος σιωπής (Silentium) του Βόλφγκανγκ Μουρνμπέργκερ
5. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
6. Τα φαντάσματα του Γκόγια (Goya's Ghosts) του Μίλος Φόρμαν
7. Μην το πεις σε κανέναν (Ne le dis a personne) του Γκιγιόμ Κανέ
8. Ζωή σαν τριαντάφυλλο (La vie en rose) του Ολιβιέ Νταχάν
9. Ανάμεσα (Anche libero va bene) του Κιμ Ρόσι Στιούαρτ
10. Χαμένα όνειρα (Nuovomondo) του Εμανουέλε Κριαλέζε
11. Το κορίτσι που γύριζε τις σελίδες (La tourneuse de pages) του Ντενί Ντερκούρ

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 10

Δημήτρης Δρένος
1. Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
2. Rocky Balboa του Σιλβέστερ Σταλόνε
3. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
4. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι
5. Το νεκρό κορίτσι (The dead girl) της Κάρεν Μόνκριφ
6. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι
7. Apocalypto του Μελ Γκίμπσον
8. Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου
9. Οι σημαίες των προγόνων μας (Flags of our fathers) του Κλιντ Ίστγουντ
10. Φώτα στο σούρουπο (Lights in the dusk) του Άκι Καουρισμάκι

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 9

Βούλα Παλαιολόγου
(Highlights)


Οι καλύτερες

- Βαβέλ (Babel) του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου
- Τα παιδιά των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
- Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ
- Γύρνα πίσω (Volver) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
- Shortbus του Τζον Κάμερον Μίτσε

Οι ανεξάρτητες

- Ο λαβύρινθος του Πάνα (Pan's labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- Ο άνεμος χορεύει το χορτάρι (The wind that shakes the barley)
- Φώτα στο σούρουπο (Lights in the dusk) του Άκι Καουρισμάκι
- 2:37 του Μουράλι Θαλούρι
- Αντίο Φάλκενμπεργκ (Falkenberg farewell) του Γιέσπερ Γκάνσλαντ
- Σαπουνόπερα (En soap) της Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν
- 13 tzameti του Γκέλα Μπαμπλουανί
- Τα παπούτσια του νεκρού (Dead man's shoes) του Σέιν Μίντοουζ

Οι ελληνικές
- Ροζ του Αλέξανδρου Βούλγαρη
- Η ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη

Λίγες οι γαλλικές ταινίες αξιώσεων (Το κορίτσι που γύριζε τις σελίδες, Ζωή σαν τριαντάφυλλο, Μην το πεις σε κανέναν), εξαιρετικές οι γερμανικές "Ζωές των άλλων" (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ και "Ελεύθερη βούληση" (Der Freie Wille) του Ματίας Γκλάσνερ (δύο μόνο από τα δείγματα του ανερχόμενου νέου γερμανικού σινεμά, ό,τι πιο δυναμικό και καινοτόμο προσεχώς).

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 8

Δημοσθένης Ξιφιλίνος
(Εξώστης + περιοδικό Επιλογές)

Και οι ένδεκα ήταν υπέροχες...

Η σεζόν που τελειώνει είναι η μεγάλη επιστροφή του αμερικάνικου κινηματογράφου. Το διαχρονικό προσόν του ήταν ότι μπορούσε με ένα σμπάρο να πετύχει δυο τρυγόνια, να συνδυάσει το ψυχαγωγικό και προσιτό με ένα δεύτερο επίπεδο περιεχομένου και μηνυμάτων, που καθιστούν τα φιλμ από τις ΗΠΑ αγαπημένα και της κριτικής, τουλάχιστον αν δεν εθελοτυφλεί στο όνομα μιας ευρωπαϊκής ιδέας. Αγαπούμε τον κινηματογράφο της γηραιάς ηπείρου, αλλά από όσα είδαμε φέτος στις αίθουσες καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Αμερικανοί μας έβαλαν τα γυαλιά. Έστω και αν χρειάστηκαν κάποιες μεταγραφές...
Από το γειτονικό Μεξικό ήρθαν να ισχυροποιήσουν το σινεμά των ΗΠΑ ο συνήθης ύποπτος Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου με τη "Βαβέλ" (Babel), που έσφυζε πολιτικών, φιλοσοφικών, αλλά και καλλιτεχνικών ιδεών, καθώς και ο Αλφόνσο Κουαρόν, που με "Τα παιδιά των ανθρώπων" (Children of men) σκηνοθέτησε μια εικόνα Αποκάλυψης για τον επερχόμενο αφανισμό του ανθρώπινου γένους, αλλά άφησε μια ομιχλώδη ελπίδα διάσωσης την έσχατη ώρα...
Στις άλλες κορυφαίες υπερατλαντικές δημιουργίες της χρονιάς εμπεριέχονται τα "Γράμματα από το Ίβο Τζίμα" (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ, το πιο σημαντικό αντιπολεμικό φιλμ που είδαμε εδώ και χρόνια, καθώς και η εντυπωσιακή δεύτερη σκηνοθετική προσπάθεια του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, με τον "Καθοδηγητή" (The good shepherd) να αποτελεί ένα υπέροχο δείγμα κατασκοπικού φιλμ που δεν σου επιβάλλει σε καμιά στιγμή ούτε καν να συμπαθήσεις τον ήρωά του.
Δεν προσπερνούμε ούτε τα αδίκως υποτιμημένα "The prestige" του Κρίστοφερ Νόλαν, που ανακατεύει την ταινία εποχής με την επιστημονική φαντασία, ούτε την "Πηγή της ζωής" (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι, που φανέρωσε ξανά την ανεξάντλητη δυνατότητά του να ταράζει τη μακαριότητά μας.
Κλείνοντας την αμερικανική εποποιία, ψηφίζουμε τον νέο Μποντ του Μάρτιν Κάμπελ, που είναι γροθιά στο στομάχι για όσους δεν γουστάραμε τον ήρωα του Ίαν Φλέμιγκ, καθώς - πέραν του έξοχου Ντάνιελ Κρέιγκ - θυμίζει τον αριστουργηματικό "Απόρρητο φάκελο Ίπκρες" του Σίντνεϊ Φιούρι, μια πιο γήινη και ανατρεπτική ματιά στον κόσμο των υπερκατασκόπων...
Η Ευρώπη μας χάρισε τις "Ζωές των άλλων" (Das Leben der Anderen)του άγνωστου Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ, ένα αντίο στην εσωστρέφεια ενός λαού που ζει, υποφέρει (και τον υποφέρουν!) πάντα ακραία... "Η κληρονομιά" (Arven) του Περ Φλι είναι η απόδειξη της φόρμας του δανέζικου κινηματογράφου, ακόμα κι όταν δεν έχει "δογματική" άποψη, ενώ "Η βασίλισσα" (The queen) του Στίβεν Φρίαρς ξεκαθαρίζει ότι ο μέγας Βρετανός δεν φορά παραμορφωτικά γυαλιά και ξέρει να αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι! Κι αν η βασίλισσα δεν είναι ανθρώπινο πλάσμα, όπως εύστοχα ούρλιαζαν οι Sex Pistols 30 χρόνια πίσω, δεν φταίει πάντα μόνο αυτή...



Υ.Γ. Για το ελληνικό σινεμά γράψαμε στο Φεστιβάλ... Είναι ευχάριστο ότι το πολυβραβευμένο κι ανθρώπινο "Eduart" της Αγγελικής Αντωνίου, η "ταραχοποιός" "Ψυχή στο στόμα" του Γιάννη Οικονομίδη, οι επαναλαμβανόμενες - αλλά πειστικές - "Ώρες κοινής ησυχίας" της Κατερίνας Ευαγγελάκου βρήκαν αίθουσες προβολής. Όμως, πάνω απ' όλους τοποθετούμε τον αειθαλή ανατροπέα ειδών, προσμονών και κατεστημένων κατασκευών Νίκο Παναγιωτόπουλο. Εύγε για το θανατηφόρο μιούζικαλ "Πεθαίνοντας στην Αθήνα"!

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 7

Θωμάς Λιναράς
(φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

- Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (Letters from Iwo Jima) του Κλιντ Ίστγουντ (η καλύτερη με διαφορά)

Και ακολουθούν:

- Τα παιδία των ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
- Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς
- Ταξίδι στον ουρανό (Little trip to heaven) του Μπαλτάσαρ Κόρμακουρ (προβλήθηκε στο αφιέρωμα στον ισλανδικό κινηματογράφο)
- Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
- Κλίματα αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσεϊλάν
- Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
- Read road της Αντράα Άρνολντ
- 13 Tzameti του Γκελά Μπαμπλουανί
- Η βασιλισσα (The Queen) του Στίβεν Φρίαρς
- Το κορίτσι που γύριζε τις σελίδες (La tourneuse de pages) του Ντενί Ντερκούρ

και από τις ελληνικές

- Ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη

Μεγάλη απογοήτευση: Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε

Εξωστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 6

Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου
(εφημερίδα Μακεδονία)
1. Φώτα στο σούρουπο (Lights in the dusk) του Άκι Καουρισμάκι/ Νύχτωσε και δεν το πήραμε πρέφα
2. Μετά τον γάμο (After the wedding) της Σουζάνε Μπίερ/ Ο καπιταλισμός ποτέ δεν πεθαίνει
3. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the barley) του Κεν Λόουτς/ Και το κριθάρι κρύβει τους απανταχού δοσίλογους προβοκάτορες και προδότες
4. Η κληρονομιά (Arven) του Περ Φλι/ Ομοίως όπως στο δύο
5. Η πηγή της ζωής (The fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι/ Γιατί όταν χτυπάνε αλύπητα έναν τέτοιο καλλιτέχνη, εγώ πάντα θα καταγγέλλω πόσο γαμιούνται και γιατί
6. Δολοφόνοι για μοναχικές καρδιές (Lonely hearts) του Τοντ Ρόμπινσον/ Όσο θα υπάρχουν μοναχικές καρδιές, τόσο οι δολοφόνοι θα αυξάνονται
7. Το νεκρό κορίτσι (The dead girl) της Κάρεν Μόνκριφ/ Γιατί όλα είναι... νεκρά και ευτυχώς το σινεμά ζει
8. Ο εκτελεστής (Shooter) του Αντουάν Φουκουά/ Υπάρχουν ακόμα κόνδορες και στις μέρες μας
9) Το φίδι (Le serpent) του Ερίκ Μπαρμπιέ/ Γιατί το σινεμά είναι πολλά απλά πράγματα που το 95% του κόσμου αγνοεί. Όχι κουλτουριάρικα, απλά μικρά, αλλά... θέλει νιονιό
10) Ο πληροφοριοδότης (The departed) του Μάρτιν Σκορσέζε/ Διότι όλοι έτσι ή αλλιώς προδίδουμε έως... Απαντήστε το έως που αντιστοιχεί

Τρέιλερ δίπλα τους μπαίνει η "Συνωμοσία" (Breach) του Μπίλι Ρέι (που βγαίνει προσεχώς) γιατί τουλάχιστον όταν προδίδουμε πρέπει ν' αλλάζουμε προς το καλύτερο (μετάνοια).

Μόνον σε DVD λόγω εξορίας
"First Snow" (Η ώρα πριν τη δύση) του Μαρκ Φέργκιους για το κλίμα της.
"Slow Burn" (Το πρόσωπο του εγκλήματος) του Γουέιν Μπιτς γιατί αυτό είναι και Slow και Burn και αξίζει να το δείτε.

αντιο

Από το Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στη Θεσσαλονίκη κηδεύεται σήμερα το απόγευμα στις 17.00 ο λογοτέχνης - πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης Τηλέμαχος Αλαβέρας, που πέθανε τα ξημερώματα του Σαββάτου σε ηλικία 81 ετών.

Τιμημένος πρόσφατα με το μεγάλο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας (διάκριση που δεν πρόλαβε να παραλάβει), ο Τηλέμαχος Αλαβέρας, γεννήθηκε το 1926 Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας αλλά έζησε όλη του τη ζωή στη Θεσσαλονίκη από το 1927 που η οικογένεια του μετανάστευσε στην πόλη.

Βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1976 (για τη συλλογή υπό τον τίτλο "Απ΄αφορμή") και με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 1988 (Για το έργο "Γωνίες και όψεις").

Γνωστότερα έργα του είναι : "Απ αφορμή", "Το ρολόγι" , "Ως κυλιόμενος τάπης" (διηγήματα) "Οδοστρωτήρας" (μυθιστόρημα) , "Ακριβά γούστα η κυρία", κ.α. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, ιταλικά, σουηδικά, πολωνικά, κ.α.

Ο 81χρονος και με ιδιαίτερα κλονισμένη την υγεία του Τηλέμαχος Αλαβέρας, δήλωνε πρόσφατα (με αφορμή τη βράβευση του με το μεγάλο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας) την ιδιαίτερη ικανοποίηση του καθώς όπως έλεγε "Με το κρατικό αυτό βραβείο νοιώθω την συμβολική επιβράβευση ολόκληρης της επικράτειας, της πατρίδας μου".

Μέλος και ο ίδιος πριν από το τρία χρόνια της επιτροπής κρατικών βραβείων του ΥΠΠΟ ο Τηλέμαχος Αλαβέρας πέραν του λογοτεχνικού και δοκιμιακού του έργου υπήρξε πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης αλλά και ιδρυτής και εκδότης του μακροβιότερου λογοτεχνικού περιοδικού της πόλης (Η "Νέα Πορεία" συμπλήρωσε φέτος 52 χρόνια αδιάλειπτης κυκλοφορίας).

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που αντιμετώπιζε ακόμα και τον επικείμενο θάνατο του (έπασχε από καρκίνο τους τελευταίους μήνες).

"Ο θάνατος ναι, είναι "υλικό" λογοτεχνίας αλλά όχι με απόγνωση" δήλωνε στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε πριν ένα περίπου μήνα με αφορμή τη βράβευση του με το μεγάλο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας.

"Ποτέ με απόγνωση. Ούτε τώρα το βλέπω έτσι. Ο θάνατος ο δικός μου (στα έργα μου) είναι ζωντανός, ερωτικός θάνατος" Σχολιάζοντας μάλιστα τη σύγχρονη λογοτεχνία σχολίαζε χαρακτηριστικά πως "όλα γίνονται "απ ΄αφορμή". Προτιμώ σήμερα κάποιους δημοσιογράφους με καλή πένα παρά κάποιους "λογοτέχνες". Οι πρώτοι τουλάχιστον γράφουν "απ αφορμή" (την όποια είδηση). Η γραφή , θέλει ψυχικό σθένος και μένος . Και την αίσθηση του ενός αναγνώστη . Αυτή η δυαδική σχέση υπάρχει μόνο στη λογοτεχνία" .

Ο Τηλέμαχο Αλαβέρας ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Ρούλα Σγουρού- Αλαβέρα και είχαν αποκτήσει δύο γιους.

Παράκληση της οικογένειας του είναι, αντί για στεφάνια να κατατεθούν χρήματα στο "Θεαγένειο" νοσοκομείο.

Εξώστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς 5

Κωνσταντίνος Σαμαράς
1. Inland Empire του Ντέιβιντ Λίντς
2. Προσωπικοι φόβοι σε δημόσιους χώρους(Coeurs) ρου Αλέν Ρενέ
3. Φλάνδρα ( Flandres) του Μπρούνο Ντιμόν
4. Half Nelson του Ράιαν Φλεκ
5. Τα παιδιά των Ανθρώπων (Children of men) του Αλφόνσο Κουαρόν
6. Ο άνεμος χορεύει στο κριθάρι(The wind that shakes the barley)του Κεν Λόουτς
7. Πεθαίνοντας στην Αθήνα του Νίκου Παναγιωτόπουλου
8. Ζωη σαν Τριαντάφυλλο ( La vie en rose) του Ολιβιέ Νταχάν
9. Λαίδη Τσάτερλι της Πασκάλ Φεράν10. Η ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη

Εξώστης Οι καλύτερες ταινίες της χρονιας 4

Μαριάννα Ράντου

Χωρίς σειρά αξιολόγησης

«Οι ζωές των άλλων»
(The lives of others), του Florian Henckel von Donnersmarck – Με καθολική (παραδόξως) αποδοχή, απλά η καλύτερη ταινία της χρονιάς.
«Τα παιδιά των ανθρώπων»
(Children of men), του Alfonso Cuarón – Μια ιδιοφυής φουτουριστική απεικόνιση του ζοφερού παρόντος μας.
«Γράμματα από την Ιβο Τζίμα»
(Letters from Iwo Jima), του Clint Eastwood – Μαθήματα ιστορίας, κινηματογράφου και ανθρώπινης συμπεριφοράς από τον Clint Eastwood.
«Σε είδα στο όνειρό μου»
(Science of Sleep),του Michel Gondry – Φτιαγμένη με υλικό ονείρων, μου θύμισε τους πρωταρχικούς λόγους για τους οποίους αγαπώ το σινεμά.
«Shortbus», του John Cameron Mitchell – Κι αν είχε ελλείψεις, είναι από τις σημαντικότρες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Απενοχοποίηση του κινηματογράφου ως τέχνης ηδονοβλεπτικής.
«Little Miss Sunshine»,
των Jonathan Dayton, Valerie Faris – Αυτή η βόλτα με το κίτρινο δυσλειτουργικό βανάκι ήταν απλά η απολαυστικότερη της χρονιάς.
«Η πηγή της ζωής»
(The fountain), του Darren Aronofsky – Ο έρωτας πέρα και μέσα από το θάνατο σε ένα βαθύτατα συναισθηματικό κινηματογραφικό ποίημα.
«INLAND EMPIRE»,
του David Lynch – Ο εσωτερικός μας κόσμος μέσα στο λαβύρινθο της κινηματογραφικής εικόνας και ο θεατής ως μέρος της παραίσθησης που λέγεται κινηματογράφος.
«Πιο παράξενο κι από παράξενο»
(Stranger than fiction), του Marc Forster – Από τις πιο έξυπνες σεναριακές ιδέες των τελευταίων ετών, αξιοποιημένη με τρόπο απολαυστικό.
«Eduart»,
της Αγγελικής Αντωνίου – Η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη ελληνική ταινία της χρονιάς -μαζί με την «Ψυχή στο στόμα», που μπορεί να μην ήταν η πιο ολοκληρωμένη, ήταν όμως η σημαντικότερη ελληνική ταινία για φέτος.

Επίσης δεν μπορώ να παραβλέψω:
"Ζωή σαν τριαντάφυλλο" (La Mome) του Olivier Dahan,
o "Λαβύρινθος του Πάνα" (Pan's Labyrinth) του Guillermo del Toro,
το «Thank you for Smoking» του Jason Reitman,
το «Έγκλημα στο Κολλέγιο» (Brick) του Rian Johnson (που όμως δεν βρήκε διανομή στη Θεσσαλονίκη),
το "United 93", του Paul Greengrass.

Εξωστης-Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς 3

Αλεξανδρος Μιλκίδης

Οι καλύτερες ταινίες της σεζον δίχως αξιολογικη σειρα είναι οι εξης:

Τα Παιδιά των Ανθρώπων( Children of Men) του Αλφόνσο Κουαρόν.
Γιατι ο οργουελικός εφιάλτης βρίσκεται ήδη εδώ. Στα γκέτο των μεταναστων, στην κατάχρηση εξουσίας,στην ανεραστική κοινωνία της ανασφάλειας και της υπο διωγμων ελεύθερης βούλησης.
Η Πηγή Της Ζωής(The Fountain) του Ντάρεν Αρονόφσκι. Γιατί η αγάπη μπορεί να νικήσει τον θάνατο και δεν υπάρχουν πολλοί σκεπτόμενοι αμερικάνοι δημιουργοί που να στχάζονται τόσο ρομαντικά και ποιητικά πάνω στις ενοιες του έρωτα, του θανάτου, του χρόνου, της ύλης και του Θεού.
Inland Empire του Ντέιβιντ Λίντς. Γιατί είναι ένας από τους τελευταίους( η μήπως από τους πρώτους)μοντέρνους τολμηρούς, ωοσηρούς και φιλοσοφημένους σουρεαλιστές των ημερων μας.
Η Κληρονομιά ( Arven) του Περ Φλι.Γιατί…τα είπαν καλύτερα οι θεοί Μοτορχεντ “come on baby eat the rich”. Με άλλα λόγια, φάτε το κεφάλαιο πριν σας φάει αυτό.

Και δύο ταινίες που αδικαιολόγητα δεν προβλήθηκαβ στο κύκλωμα αιθουσων αλλά προσωπική αποψη αποτελει πως είναι ίσως οι δύο καλύτερες της χρονιάς με διαφορά και πως θα ήταν τρομερη παράλειψη να μη συμπεριληφθουν σε τούτη εδώ τη λίστα.

Ενας Διαφορετικός Ανθρωπος (Den Brysomme Mannen) του Γιενς Λίεν.Την είδαμε στο αφιέρωμα του ΦΚΘ στο Νέο Ισλανδικο Σινεμα και εντυπωσιαστήκαμε από τη σκηνοθετικη δεινότητα, την ιδιάζουσα αισθητική και την οξυδερκή μηνυματολογία. Γιατί σε έναν κόσμο δίχως οσμές,γεύσεις, έρωτα και παιδικές φωνές, το μόνο που μένει είναι το όνειρο μιας άλλης ζωής, της αληθινης,το όνειρο της οποίας έχουν μονάχα οι διαφορετικοί.Η ταινία προβλήθηκε στο κύκλωμα μόνο στην Αθήνα.

Ταρίχευση (Taxidermia) του Γιόργκι Πάλφι. Ισως η καλύτερη ταινία της χρονιάς και όχι μόνο. Μια καυστική κριτική στον κομμουνισμό όταν αυτος γίνεται καθεστώς και ταυτόχρονα μια ιδιοφυής και κατασκευαστικά αριστοτεχνική ματιά στην αισθητική της ασχήμιας. Λέγεται πως η ταινία θα διανεμηθει στην επόμενη σεζόν στις αίθουσε

Εξωστης-Οι καλυτερες ταινίες της χρονιας 2

Γκέλυ Μαδεμλή

« Το καλοκαίρι με τα δρεπάνια
και το χειμώνα με τα τσεκούρια
κι όλο τα ίδια ξανά και ξανά
στα ίδια σώματα κόπηκε η μονοτονία…»
Αυτό το καλοκαίρι θα δρέψει τους καρπούς του χειμώνα, τα απομεινάρια μιας άγονης κινηματογραφικής σαιζόν. Αλλωστε η ζέστη, μπορεί να αμβλύνει τις αισθήσεις, αλλά οξύνει τη διάθεση απολογισμών και δίνει τη τελευταία πινελιά στο τοπίο αποκάλυψης που φαίνεται να παίζει πολύ τώρα τελευταία.
Το σινεμά πεθαίνει αίθουσες κλείνουν, οι ταινίες δεν είναι αυτές που ήταν παλιά, οι θεατές πλέον σε βλέπουν, αλλά «κατεβάζουν». Κι ενώ οι παραπάνω είναι μερικές μόνο από τις ατάκες που κινούνται στα όρια της καταστροφολογίας, δέκα δείγματα της παγκόσμιας παραγωγής που διανεμήθηκαν στη χώρα μας,απαρτίζουν έναν αλλιώτικο δεκάλογο, από αυτούς που ευαγγελίζονται , άλλες μέρες.

Φώτα στο Σούρουπο ( Lights in the dusk) του Άκι Καουρισμάκι
Η Ψυχή στο Στόμα του Γιάννη Οικονομίδη
Προσωπικοί Φόβοι σε Δημόσιους Χώρους ( Coeurs) του Αλέν Ρενέ
Κλίματα Αγάπης (Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσειλάν
Little Miss Sunshine του Τζόναθαν Ντέιτον και Βάλερι Φάρις
Ζωή σαν Τριαντάφυλλο ( La vie en Rose) του Ολιβιέ Νταχάν
Κρυφές Επιθυμίες (Little Children) του Τόντ Φίλντ
Σε είδα στο όνειρό μου ( The science of sleep) του Μισέλ Γκοντρί
Το νεκρό κορίτσι ( The Dead girl) της Κάρεν Μονκρίεφ
Battle in Heaven του Κάρλος Ρειγάδας

Εξωστης - Οι καλύτερες ταινίες της Χρονιάς 1

Θόδωρος Γιαχουστίδης
Με αξιολογική σειρά:
Ξενες
1.Η Κληρονομιά ( Arven) του Περ Φλι
2.Τα Παιδιά των Ανθρώπων (Children of Men) του Αλφόνσο Κουαρόν
3.Κλίματα Αγάπης ( Iklimer) του Νουρί Μπιλτζέ Τσειλάν
4.Οι ζωές των Αλλων ( Daw Leben der Anderen) του Φλοριαν Χενκελ φον Ντόνερσμαρκ
5.Πιο παραξενο κι από Παραξενο ( Stranger than fiction) του Μαρκ Φόρστερ
6.Το μεγάλο αφεντικό ( The boss of it all) του Λαρς φον Τρίερ
7.The Prestige του Κρίστοφερ Νόλαν
8.Little Miss Sunshine των Τζόναθαν Ντέιτον & Βάλερι Φάρις
9.Προσωπικοι φόβοι σε δημόσιους χώρους (Coeurs) του Αλέν Ρενέ
10.Angel-A του Λυκ Μπεσόν
11.Ο Λαβυρινθος του Πάνα ( Pan’s Labyrinth) του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
12.Battle in Heaven του Κάρλος Ρειγιάδας
13.Borat του Λάρι Τσάρλς

Ελληνικές
1. Η Ψυχή στο Στόμα του Γιάννη Οικονομίδη
2. Ιλουστρασιόν του Διονύδη Χαριτόπουλου
3. Μια Μέλισσα τον Αυγουστο του Θόδωρή Αθερίδη

...δεν υπαρχει πια ζωη εδω!!!

χωρις λόγια