...χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας,
να απορροφήσουν τα λόγια που δεν λέμε...
-Παίζω χοντρό παιχνίδι ξέρεις και πες μου αν είσαι...
-Πόσο μετριέται,πόσο το χιλιόμετρο, ταξί στον Αδη?
Πυρίκαυστο το δάσος χτές. Τρείς χαρακίρι.
...και ραντευού στου Γαλέριου
-Μπάμ η Σαλονίκη να εκρήγνηται.
Ετσι
και ούτε να ξέρω το γιατι σάγάπησα
-Αυτό το αλισβερίσι που θα πάει?
-Είσαι εικόνα Του η το παιδί του Τίποτα
(ο μαύρος Αγγελος της τελικης σιωπής?)
16 comments:
το βραδυ θα εισαι κι εκει εκει
και καπου κοντα εγω
θα φροβτισω οι αποστασεις ναναι ασφαλειας
εχει και ζεστη
θερμοκρασιες του ιδρωτα
κι αισθηματα σα παγακια σε τσαι μεντας
μια συναυλια ακομα
ενα ακυρο τραγουδι αναμνησης
μια σχεση που τελειωσε
μια ζωη που συνεχιστηκε
ερημην
εχω δικαιωμα να θυμαμαι τις επετειους
εχεις δικαιωμα να δοκιμαζεις τροπικους καρπους
στο τελος η μνημη θα επικρατησει
της γευσης
το ξερεις γι αυτο ξεσαλώνεις
να εχεις να θυμασαι γευσεις...
καλα
πόσο όμορφο κείμενο!!!
οτι καλύτερο διάβασα αυτές τις μέρες!
ρε συ.. με κόλλησες!
δικό σου είναι;
@kat
μα καλα δεν ειναι εμφανες οτι ειναι οχι μονο δικο μου, αλλα κι ακριβα πληρωμενο ως εμπειρια?
φιλακια. καλωσηρθες εδω
εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ που δεν ήξερα τι να πιστέψω..
καμιά φορά οι λέξεις, παίζουν σημαντικότερο ρόλο και από αυτόν των ανθρώπων! και είδες τελικά; οτι μας στοιχίζει ακριβά, μένει αξέχαστο! πίστευα οτι συνέβαινε το αντίθετο
καλώς σε βρήκα !
αυτή ήταν όντως καλή ανακάλυψη..
Η ατέλειωτη εφηβεία σέρνεται σαν εσάρπα σε θερινό σινεμά κι ας έχει καύσωνα.
ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ
ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΝΟ ΓΕΥΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ
ΠΙΟ ΜΟΝΙΜΟ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΦΗΜΕΡΟ.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ, ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ.
ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ
Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΝΑ ΚΑΕΙΣ.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΕ ΖΗΤΑΩ
ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ.
ΦΙΛΙ.
@μεγαλοκοπελα
Πως τολεγε η Jessica στο Frances?
"Μεγαλώνω κι αυτο πονάει"
@μυδείας-μυκάλης
Το εφήμερο ε?
Μη μιλας.
Ποτε δεν φευγω κι ας ταξιδευω συνεχως.
Θα με βρισκεις παντα.
...Στην πηγη της ζωης.
FINISH IT.
FINISH IT.
Δεν ξέρω αν φταίει η ζέστη που έχει φτάσει τον κυνισμό μου στα ύψη αλλά αυτό που με χτύπησε αλύπητα απ αυτό το ποστ ήταν η φώτο του σταθμού...
Εγώ γιατί όποτε έτυχε να φεύγω από Αθήνα είναι φίσκα και δεν έχει παγγάκι ούτε για δείγμα...;
Crap...
Αισθάνομαι τόσο ρηχός ώρες ώρες... :(
@dante
Αγαπητε μου, μαλλον το σωστο σημειο σας "χτυπησε" και πολυ
καλα κανετε και το μοιραζεστε
μαζι μας.
Τις μερες αυτες κυκλοφορουμε σε ναρκοπεδια επιθυμιων. Δεν ξερεις απο που θα σου ερθει.
Εσο ετοιμος. :))
Με μπέρδεψες λίγο...
Αλλά δεν πειράζει, καλύτερα.
"το βραδυ θα εισαι κι εκει εκει
και καπου κοντα εγω
θα φροβτισω οι αποστασεις ναναι ασφαλειας"
΄
Το διάβασα και σκέφτηκα πως ό,τι αποστάσεις κι αν κράτησα ποτέ, δεν ήταν αρκετές. Το σώμα και το μυαλό έχουν το δικό τους τρόπο να θυμούνται...
Καλώς σε βρήκα...
Άσχετο αλλά άκρως επίκαιρο: Έφυγε ο Ulrich Muehe.
Μιλάς για μέρη που έχω αγαπήσει...
και καταστάσεις που έχω αγαπήσει να μισώ...
Ποιό το πρόσωπο πίσω απ' όλα αυτά? ε etalon....ποιά η πηγή έμπνευσής σου?
@ny anna
"το βραδυ θα εισαι κι εσυ εκει
και καπου κοντα εγω
θα φροντισω οι αποστασεις ναναι ασφαλειας"
το σωστο.
Το σωμα και το μυαλο ε?
Πραγματικα τι υπουλα μετρανε την αποσταση...
σ ευχαριστω που ηρθες
ερχομαι κι εγω απο σενα...
@basik
μου ηρθε ξαφνικο. περιμενα να δω την ταινια με τον Χιτλερ που εκανε κι εμαθα απο σενα το μοιραιο. το μοιραστηκα αμεσα με οσους πιστευω πως τους νοιαζει. γιατι ξερεις πως υπαρχουν και πολλοι που δεν νοιαζονται η δεν μπορουν να χειριστουν την απωλεια...
ευχαριστω
@ανωνυμο
...πραγματικα ποιος μπορει να νοιαζεται γι αυτο?
@etalon
....εγώ
Post a Comment