Friday, October 12, 2007

κυκλοι που κλεινουν, ζωες που ανοιγουν

Περιεργο
ενα τηλεφωνημα που τη σωστη στιγμη, δεν εγινε
μια ερωτηση
που απαντηθηκε ,με λαθος τροπο
μια υποσχεση,
για υπομονή
μια αλλη συναντηση
μια αλλη
χμ...

περιεργο
ποσο ευκολα
οταν δεν θελουν
δεν επικοινωνουν οι ανθρωποι
ποσο ευκολα δε σ ακουν
ποσο ευκολα λενε λογια

ποσο δυσκολα
κανουν εργα


'και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο'


δεν ειναι η πρωτη φορα
αλλα
σιγουρα
αυτη ειναι η τελευταια


τωρα περιμενω οι αλλοι να με πεισουν
-οχι οτι νοιαζομαι φυσικα-
κι οχι εγω να βρισκω επιχειρηματα
για να τους πεισω


η ειμαι ερμητικα κλειστος και πισω απ τη ζωη
η ειμαι πολυ μπροστα

το αποτελεσμα ειναι ιδιο


μοναξια

αλλα στη δευτερη περίπτωση
εχω ενα κερδος
ενα αβανταζ
ξερω
ΞΕΡΩ!


...κι εξακολουθω να επιλεγω το ...να αισθανομαι!

κι ας ξερω ...

το μονο που αναρωτιεμαι ειναι για ποσο ακομα θα εχω αυτο το περιθώριο?

5 comments:

Jirashimosu said...

Να 'ξερες μικρέ etalon πόσες φορές έχω παίξει ακριβώς τον ίδιο μονόλογο...

Οι τοίχοι μου είναι γεμάτοι αντίγραφα για να μην ξεχνιέμαι.

Μέχρι τατουάζ το έχω κάνει

Κι όμως κάθε φορά, είναι η πρώτη φορά.

Απλώς λόγω πείρας τα λέμε πιο πειστικά.

Όπως και να 'χει, κουράγιο.. Η μοναξιά είναι τόσο σχετική έννοια. Μπερδεύεται στις αποχρώσεις.

ramon said...

Μας έλειψες!!!

phoinix said...

ξέρεις.και η γνώση είναι δύναμη.και ίσως αυτό να είναι τώρα αρκετό.

anyone said...

νομίζω ότι αυτό το περιθώριο όταν το αποκτήσεις...δεν λέει να φύγει από πάνω σου...

σαν ρετσινιά που κόλλησε στο δέρμα και δεν φεύγει με τίποτε...

θα καταντήσει κουραστικό,μονότονο και ανιαρό...αλλά ακόμα κι όταν έχεις επιλογή..δεν θα τολμήσεις να επιλέξεις κάτι άλλο,κάτι λιγότερο απ'αυτό,αν κάτι μέσα σου δεν είναι σίγουρο...γιατί αυτό,είσαι εσύ...


μ'άρεσε πολύ το κείμενο σου...

Dee Dee said...

περιεργο
ποσο ευκολα
οταν δεν θελουν
δεν επικοινωνουν οι ανθρωποι
ποσο ευκολα δε σ ακουν
ποσο ευκολα λενε λογια


Με αγανακτει οταν συμβαινει αυτο, ακομα δεν μπορω να δεχτω ποσο ευκολα συμβαινει.

καλημερα!!