Tuesday, October 30, 2007
Ματιά
Περιμένοντας τα μάτια σου
Καθώς περνούν οι στάσεις
Επόμενος σταθμός: Κατολίσθηση
Επόμενος σταθμός: Ματαίωση
Επόμενος σταθμός: Σιωπή
Κι άλλοι σταθμοί , ανώνυμοι
τυφλές στάσεις
ψευδαισθήσεις μεταφοράς
έτσι για ξεκάρφωμα
να επιτείνουν τον μαρασμό
το πρωί…
…όσο κι αν προσέχω το κενό
Μεταξύ συρμού και αποβάθρας
Τόσο αυτό μεγαλώνει
Απλώνω διασκελισμό
Δε φτάνω πια
Είναι μακριά…
Μεγαλώνει το κενό σε κάθε στάση
Και τα μάτια σου γέφυρα σωτηρίας
Αργούν
Να πέσουν πάνω μου
Να μικρύνουν το κενό
Να αποφασίσω
Μαζί στη σωστή στάση
Να κατέβω
Μαζί σου
Για πάντα…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
τελικά έχει αρχίσει να μου αρέσει το blogging. ενώ παλίώτερα νόμιζα οτι θα κρύβει τίποτα τύπους με σπυριά και ματομπούκαλα, κρύβει ακόμα και ποιητές.
:)etalon
Μια καλησπέρα.
τι να σου γράψω
δεν ξέρω,
το σβήνω…
σου αφήνω λίγο τη σιωπή μου
μέχρι την επόμενη στάση…
Post a Comment