Control

art work: http://www.myspace.com/atmosphair3

Επιτελους στους κινηματογραφους η πιο πολυαναμενομενη ταινια της χρονιας.

Η ασπρομαυρη ιστορια κι ο λευκος θανατος του Ιαν Κερτις. Ενα αγορι απο την αγγλικη επαρχία που εδωσε στο πανκ, ιδεολογια και βαθος. Πραγματα που κοντευουν να εκλειψουν πλεον. Το πιο ταραγμενο μυαλο, σε μια ταινια ,που απλα σε καθηλωνει. Σε βαζει μπροστα στα δικα σου διλημματα. Σε απογειώνει με ενα απολυτα μανιοκαταθλιπικο τροπο και σε παρασυρει αθελα σου, σε γωνιες που σε ευαισθητοποιουν περίεργα.

Ενας μεγαλος νεος πρωταγωνιστης που αγωνιζεσαι να μη ταυτιστεις μαζι του.

Ενα διαφορετικο αγορι που αφεθηκε να νομιστει οτι ηταν κανονικο.

Η πιο στοιχιωμένη ταινία της χρονιας που δεν ειναι θρίλερ.

Πολλοι νομισανε οτι ειναι μια μουσικη βιογραφια. Αυτο θα ηταν κατι ενδιαφερον. Ομως η ταινια αυτη ειναι κατι πιο ουσιαστικο απο αυτο. Ειναι μια cool ματια στο παρελθον για να επαναπροσιορίσουμε το παρον και το μελλον μας.

Τιποτε δεν ειναι ιδιο μετα.

Δεν θυμαμαι να εχω συγκλονιστει τοσο πολυ, τοσα βαθια απο μια ταινία.

Ακομα κι ενας λανθανων ομοφυλοφιλικος υπαινιγμός γινεται τοσο αόρατα που σε προβληματιζει για το" ειναι" και το "φαίνεσθαι".

Η πρωτη ταινια της φετινης σαιζόν που δεν πρεπει να χασει κανεις κι αξιζει να παει μονος του στο σινεμα για να τη δει. Μονος με τις σκεψεις του. Κι ας χασει τον έλεγχο...βρε αδελφε!