Καλλιτεχνικοί συντελεστές:
μουσική: Vangelis
κοστούμια: Lala Huete (Pan's Labyrinth)
φωτογραφία : Άρης Σταύρου
Ταινία... υψηλών προθέσεων και...μεταφυσικού προβληματισμού. Μια εσάνς Μεγάλης Ιδέας για τα πλήθη, το σωστό άλλοθι του μέσου μπουζουκόβιου ότι ηρθε σε επαφή με την Τέχνη πριν ράνει με γαρύφαλλα το… λαϊκό του είδωλο.
Σίγουρα μια ταινία για όσους ευχαριστήθηκαν την « Πολίτικη Κουζίνα» δηλαδή για το σύνολο των Ελλήνων της τηλεοπτικής πραγματικότητας και του 80% στην πολιτική πρόθεση ψήφου.
Προσωπικά μια ταινία που βαρέθηκα αφάνταστα, θύμωσα αρκετά και έφυγα καγχάζοντας γιατί άλλο οι προθέσεις κι άλλο η κινηματογραφική πλοκή , οι διάλογοι, και η ιστορία . Ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με ερασιτεχνικά ψηφιακά εφφε.
Επαρκής ήταν μόνο ο Juan Diego Botto και για καθαρά συναισθηματικούς-προσωπικούς λόγους ο Σωτήρης Μουστάκας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν θα κάνει 1.000.000 εισιτήρια. Η μάλλον έγινε γι΄αυτό ακριβώς τον λόγο. Δεν είναι κακό αλλά θα προτιμούσα η υποστήριξη πανταχόθεν να δινότανε σε 10 νέους Έλληνες σκηνοθέτες κι ας έτρωγαν τα μούτρα τους. Όσο για τον κο Σμαραγδη, είμαι πολύ άσχετος να κρίνω τη σκηνοθετική του τεχνική, αλλά σαν δημόσιες σχέσεις έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Προβλέπω να γίνει ανάρπαστος στους συναφείς κύκλους.
Στο σάιτ της ταινίας το βιογραφικο του Σωτήρη Μουστάκα είναι τουλάχιστον υβριστικό να γράφει : "CV Coming Soon"
6 comments:
χαχα , δεν πολυδιαφωνούμε ρε συ έταλον , αλλά τι να κάνω που είμαι φαν του Γκρέκο και των ζωγράφων , και θέλησα να υποστηρίξω την ταινία γιατί αν μη τι άλλο επιμορφώνει τον μέσο ναρκωμένο Έλληνα. Αλλά δε διαφωνώ μ αυτά που λες, όντως έχει τη πατέντα της Πολίτικης κουζίνας όλο αυτό το σκηνικό. Αλλά ο ήρωας μας εδώ αξίζει πραγματικά, είναι αιώνιος καλλιτέχνης ο Γκρέκο .Και οι Ισπανοί κάναν κάτι με το Γκόγια αν θυμάμαι , για τον Μοντιλιάνι ...προστίθεται και αυτό για τους τεχνόφιλους .
Μετά τον επιεικώς απαράδεκτο Καβάφη του ιδίου, από τον Ελ Γκρέκο δεν περιμένω τίποτε άλλο παρά Κλασσικά Εικονογραφημένα.
Κι αποψε εκανα μια ολοκληρη παρεα να αναρρωτιεται γιατι δεν τους ακολουθησα στο σινεμα για να τη δουμε!
Για οσους λογους αναφερεις κι εσυ!
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων
έλα ρε. τόσο χάλια; γμτ με στενοχωρείς. πάντως θα πάω να την δω...
η μουσίκη του V ήταν καλή τουλάχιστον;
:-)
Και εγώ εκφράστηκα για το filmaki!
Τα λες μια χαρά, επίπεδη ρηχή κουβερτούρα δράματος! Δακρύβρεχτή μελό πλοκή και δυσφήμιση όποιας αλήθειας γύρω από την ζωή ενός μεγάλου καλλιτέχνη και μιας σπουδαίας προσωπικότητας!
Κρίμα γιατί αν και μετεωρίζεται σε καλλιτεχνικό-έμπορικό ύφος με τα δεδομένα των χρηματικών πόρων χάσαμε μια ευκαιρία να βγάλουμε κάτι καλό προς τα έξω.
Άλλοστε αυτός ο μετεωρισμός ίσως είναι και ο πιο ύπουλος, πείθει αυτό το 80% πως άγγιξε κάτι ανώτερο και καλεί και το άλλο 20% που όλο και κάποιον θα τσιμπήσει!
Μια ένσταση, μου άρεσε η Πολιτική κουζίνα. Για την ποιητική της εκδοχή , αν και soft. Νομίζω πως μιλούσε με αλήθειες χωρίς να θίγει την νοημοσύνη του θεατή...
Καιρό είχαμε να τα πούμε, ένθερμους χαιρετισμούς!
Συμφωνώ κι εγώ με τον έταλον. Τελικά ο ελληνικός κινηματογράφος είναι νεκρός.
Post a Comment