Thursday, July 19, 2007

Ημουν κι εγω εκει...



Η Tori Amos μια γοργόνα στη σκηνή με ένα υπέροχο κοστούμι που παραπλήσιο είχα να δω από μια αλκοολική βραδιά στο Ακρόαμα της Θεσσαλονίκης που φορούσε η Κλειώ Χατζηστεφάνου κι έλαμπε ολόκληρη. Η Tori δεν έλαμπε αλλά καθήλωνε με την κίνηση και τη φωνή της. Ο ήλιος ήταν ακόμη ψηλά ,η ζέστη αρκετή και τα μαύρα γυαλιά ηλίου έστελναν τις ακτίνες του σαν αντανακλάσεις αισθημάτων στα απέναντι πρόσωπα.
Ο πόλεμος του…νερού είχε ήδη αρχίσει με απέραντες ουρές για ένα μπουκάλι.
Το καλωσόρισμα της Μαριάννας, αύριο φεύγει για τα νησιά, Ο Πάνος από τη Θεσσαλονίκη, και μετά η Ράνια, κι η Μυρτώ και η Ελένη.
Μπροστά μπροστά ο Δημήτρης με την Μάγδα ήδη ούρλιαζαν ψηλοί και όμορφοι, αλλά κυρίως αγκαλιασμένοι και μαζί.
Σκάει μύτη κι ο Θοδωρής με την Σ. πλακώνουν οι θαυμάστριες αλλά ουρλιαχτά, πήγαμε λίγο πιο κει με την Δάφνη, παραήταν κοσμικά για μας.
Πέσαμε πάνω στην Μαίρη Ι. με τον σταθερό της και το Αμελίστικο χαμόγελο της nonstop από τη στιγμή που οι Air σκασανε μύτη. Άσπροι Μαύροι. Ουδόλως κατατονικοί.( Πάρτο πίσω Μαριάννα μου. Το πήρες λίγο αργότερα όταν μούσκεμα απ το χορό μας άφηνες για την παρέα του Ηλία που κάπου στους VIPs στεκότανε λίγο cool. Τα γνωστά.)
Κι όταν ξεκίνησαν οι James, και η κραυγή Say Something βγήκε σαν λυτρωτική επίκληση από όλους…τότε …και μετά…εγώ χάθηκα!
Δεν ήξερα ποιον αγκάλιαζα, ποιος με πατούσε, ποιου την μπύρα έπινα, με ποιον τραγουδουσα,για ποιον τραγουδούσα γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω έστω να πάρω μια ανάσα.
Ποιας θρησκείας ιεροφάντης είναι αυτός ο Tim Boοth που με την φωνή, με το στίχο και κυρίως μ’αυτη την απίστευτη ,αεικίνητη και εντελώς πηγαία κίνησή του σε παρασύρει σε άγνωστες και πρωτόγνωρες εκδηλώσεις….
Μια από τις καλύτερες ζωντανές συναυλίες που έχω ζήσει, με έναν παλμό nonstop
Πάνω και κάτω. Με τις ομορφότερες φάτσες της Θεσσαλονίκης, παραδομένες στην έκσταση του Αττικού τοπίου(λέμε τώρα ότι έμεινε άκαφτο).
Πέρασα καλά…
Στην επιστροφή η Δάφνη κοιμόταν στον ωμό μου.
Στο σπίτι έσβησα κάποια πεζά μηνύματα στο κινητό που μου ρθανε και ξάπλωσα να ονειρευτώ….
….τώρα χαράματα το ομολογώ.
Επιτέλους ονειρεύτηκα! Κι έχω σκοπό να μείνω στο όνειρο αυτό όσο πιο πολύ μπορώ…

12 comments:

Jirashimosu said...

ένα δάκρυ στο κατώφλι σου

:*(

Anonymous said...

Στην Αθηνα πιστευουν καιπεριμενουν σαν γεγονος του καλοκαιριου το σόου του...Γιώργου Μιχαήλ. Δεν ξέρω πόσοι θα ταξιδευαν 504 km για να τον δουν, οπως πολυ σοφά εκαναν οι ορδες των Σαλονικιων που γεμισαν την αρενα για τους Air & τους James.
Η Ιστορία παντως εχει καταγραψει οτι το μουσικο γουστο των Βορείων ειναι άπαιχτο. Οσο απαιχτες ειναι οι δημόσιες σχέσεις και το δηθεν κοσμικο υφακι των Νοτίων. Φυσικά υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Δεν το γραφω για να ανάψω φωτιές. Το γραφω ως γεγονός που βιώνω χρόνια τώρα.
Ακου vips σε συναυλία. Τσου ρε...

candyblue said...

υπέροχα αυτά τα ξέφωτα της ζωής....
Εδώ είμαι ακόμα.Σε λίγο θα ονειρεύομαι την θάλασσα να μου γλύφει τα πόδια
σε λίγο

neutrino said...

κι εγω ελεγα κατι για κατατονικους air αλλα το παιρνω πισω. cool οπως ειπε ενας γνωστος μου, με πολυ καλο ρυθμο και ωραια ξεσπασπασματα.
για τους James τι να πω; ειλικρινα, out of nowhere, ενα απο τα καλυτερα live της ζωης μου. τους παρατησα ολους και χωμενη καπου αναμεσα σε αγνωστους να βιωνω ΤΗΝ εκσταση. Πως να μην παθιαζεσαι οταν βλεπεις αυτο το πλασμα πανω στη σκηνη να τα δινει ολα; Να χορευει, να ξεσπαει, να χτυπιεται, να τραγουδαει με αυτη τη διαπεραστικη καθαρη χαμογελαστη φωνη του.. Θα μπoρουσα να μιλαω για παντα, αλλα θα χασω το πλοιο.
Tim Booth is on fire with passion and love!
πολλα φιλια εταλον (ειμαι σιγουρη πως θα ησουν εναν απο τους τρελοχορευταραδες που ανεβασε πανω εεε;)

neutrino said...

this was not a reunion, this was a rebirth.
να συμπληρωσω..
αυτο εδω
ετσι ακριβως, κατεβηκε απο τη σκηνη και σκαρφαλωσε πανω μας (ημουν απο τους τυχερους..). δεν προλαβαινω να ανεβασω τα χτεσινοβραδινα, αλλα για να παρετε μια γευση..!

celsius33 said...

Τόσο ωραία ήτανε λοιπόν στο live ε? Και να σκεφτείς ότι μένω 500 μέτρα από κεικαι δεν πήγα , και εσείς ήρθατε κομβόι από τη Θεσσαλονίκη . Μπράβο παιδιά πάντα τέτοια.Είχε κόσμο ? Ο χώρος εκεί στις αψίδες λειτούργησε καλά ? Ax αυτοί οι εναλλακτικοί Θεσσαλονικείς, far better than athenians !

celsius33 said...

Και ο jirashimosu κλαίει γοερά απότι βλέπω :)

Anonymous said...

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ LIVE ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.

nanakos said...

H αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν λόγια για ν περιγράψεις την Tori Amos. Εγώ είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.

(Ναι, Εταλόν! μην σου κάνει εντύπωση: ήμουν κι εγώ εκεί και ήταν...!)

:-)

Anonymous said...

χαιρομαι που επιτελους μπορεις να ονειρευσαι και να ζεις σε αυτο το ονειρο... καταλαβες οτι με το να διαγραψεις αυτα τα πεζα μηνυματα διαγραφεις αυτο που σε εμποδιζε να ονειρευτεις...και καλα εκανες..εισαι ελευθερος τωρα...ζησε νοιωσε αγαπησε....ονειρεψου....Καλη Τυχη...σε σενα σε μενα σε ολους!

kinezos said...

σε μισώ σε μισώ σε μισώ

Κώστας said...

Τι ωραία που τα είπες.. Μου έρχεται να σβήσω το ποστ μου.