Friday, July 27, 2007

Μέρες αδείας - Μέρες αργίας




Κοιμήσου.κοιμησου.να περνανε οι αργιες
Να μη καταλαβαίνεις
Μονο να αποφασίζεις
Αξιος
Αξιος…
Για φτυσιμο
Αυτοδιαψευδεσαι
Και δεν ξερω
Αν ποτε προλαβεις να σταθεις να δεις
Που εκανες λάθος
Που πιεσες αδικα
Καποιον που αποφασιζε
Αργα
Να αγαπησει
Κι όχι να ερωτευθει
Να ζησει μαζι
Κι όχι απλα να επιβεβαιωθει


Ποναω γαμοτο
Γιατι ολο αυτό
Δεν ξερω τι να το κανω
Και τελικα δεν το χρειαζομουν
Για μενα
Τοκανα για σενα
Για να ξεκολησεις από το βαλτοτοπι


Που κρυβοσουν
Να ‘βγεις
Να φανεις
Να σε δουν
Να σε γνωρισουν
Αξιζεις
Και το ξερα μονο εγω

Να φανεις
Δυνατος
Ανεξαρτητος



Βγηκες
Με απώλειες βέβαια
Με εκδορες
Με πονους πρωτογνωρους
Μα βγηκες
Και…

…και στον πρωτο επιδέξιο μαγκα
Που ειχε τα προσοντα προσομοιωσης
Επεσες
(λέμε τωρα)

Ηξερα το ενδεχομενο
Κι ηξερα ότι τοτε θα φανει αν ολο αυτό
Κατι αξιζε
Κι εσυ πνιγμένος από τον ελεγχο
Εφυγες οριστικα
Κι ανεξελεγκτα λευτερωθηκες
Ανασανες
Τοκανες
Οκ


Σκεψου σημερα αργια
Σκεψου
Ξεχνα τα αρνητικα και σκέψου
Που ησουν πριν ένα χρονο
Ποιος ησουν πριν ένα χρονο
Τι ησουν πριν ένα χρονο

Και τωρα
Ολομοναχος με τις φρικες σου
Που εχεις φτασει.


Την διαδρομη
Αλλα από την άλλη πλευρα
Αυτή που περναει πάντα από το μυαλό σου
Ταυτόχρονα

Λέω γι αυτές τις δυο ταυτόχρονες σκέψεις που είναι
Ομόροπες κι αντίθετες
Και που εισαι εσυ
Και δεν εισαι
Η δεν θελεις να’σαι πια

Σκέψου
Κι αν νομίζεις ότι κατι ψελλίζω άγαρμπα
Που όμως κατανοεις κι είναι σαν εσένα
Απάντησε σαν αντρας που ξέρει ότι τον αγαπουν
Κι όχι ότι τον διεκδικουν

Σκεψου
Σκεψου εστω σήμερα
Ανάλυσε
Μη τρερμεις
Δυναμωνεις με την σκέψη
Αδυνατίζειςμε την προσμονή
Αδειάζεις με τις φρίκες
Ξεκόλα

Όλα εισαι εσυ
Εσυ είσαι όλα

Σκέψου
Ανάλυσε
Μη τρεμεις
Και πες μου
Ναι
Όχι
Ισως
Ποτε ποτε
Δωσε χρονο
Θα φανει
Δεν ξερω


Πες κατι
Καθαρο
(εκτος από σαπούνι)
……………………
……………………
……………………
…και μ’ αυτό ο πρίγκηψ σιώπησε.
Γιατι εκτός από σαπούνι
Ήθελε και σκοινι για να κρεμαστει.


Επιλογος:

-Δεν απαντας. Δεν εχω μονάδες
Δεν απαντας, Δεν εχω τσιγαρα
Δεν απαντας Δεν εχω ζωη

-Δεν…

-Δεν λέει
Μη σε κραταω λοιπον


-Καλός ανθρωπος
Καλός
Αδικημενος

Μεγαλα λόγια και ποζες και καμώματα
Απαντηση καμιά
Καλά.

Αρκουμαι στο ενδιαφερον των ανωνυμων
Περαστικων

Αλλα τι να πεις που να μην ακουστει προβλεψιμο
Όταν η πλεον προβλεψιμη κινηση
Γινεται μονο
Για να πληγωσει?

7 comments:

Anonymous said...

Πολύ εκτιμώ έναν χρήστη Καβάφη στο πρωινό

celsius33 said...

Τί ωραίο που ήτανε , οδυνηρό , αλλά το διάβασα με ανακούφιση , σαν να με ξέπλυνε από παλιότερα τραύματα . Σαλονίκη αγαπημένη ...

kat. said...

και μόνο που το έγραψες θα πρέπει να αισθάνθηκες πολύ καλύτερα, έτσι;

γιάννης φιλιππίδης said...

Δεν υπάρχουν λάθη,
μόνο πράξεις υπάρχουν
και ζωή
κι αισθήματα δυνατά
που ξεφεύγουν
από την απλή καταγραφή
γίνονται λόγος
λόγος δυνατός,
σου κόβει τα πόδια
η αλήθεια σου κόβει τα πόδια,
ζαλίζει, επαναπροσδιορίζει,
αποτυπώνεται,
και στα πιο δύσκολα,
καταλήγει σε τέχνη
η αλήθεια είναι η τέχνη, λάθος την αντιλαμβάνονται
οι περισσότεροι…
η αλήθεια είναι η τέχνη…

Πονάω και χαίρομαι μαζί
τα λοιπά τα ‘παμε,
τουλάχιστον εγώ…

Μείνε στη νύχτα δυνατός
το αξίζεις…

Aντώνης said...

"Aπάντησε σαν άντρας που ξέρει ότι τον αγαπούν κι όχι ότι τον διεκδικούν"...δεν θα κάνω σχόλιο, αρκούμαι στο ότι το είδα γραμμένο τόσο όμορφα.

Κώστας said...

και τα λάθη στην πληκτρολόγηση το έκαναν ακόμα πιο αυθεντικό και σπαρακτικό!

Anonymous said...

Από τα καλύτερα που διάβασα τις τελευταίες μέρες σε blog. Αληθινό, ωμό και σκληρό. Με μια λέξη: ζωή.