Monday, July 30, 2007

Παιζουν το τραγουδι μας...


(foto:http://www.myspace.com/crosshawk)
Λιγο πριν κλεισει η πόρτα
Μια τελευταια βαθια ανάσα

Σε λίγο μεσα στο σπίτι
Με το προσωπειο του καλου γιου
Σα να μη τρεχει τιποτε

Σαν μια εξοδος όπως κάθε φορα
Που βγαινεις με την παρεα
Και γυρνας
Για να μην ανησυχησουν

Όμως αυτή τη φορα
Δεν ειχες βγει με την παρεα
Αυτή τη φορα
Κατι τρεχει

Τρεχει το βλεμμα στο κορμι σου
Σα γαργαλητο
Τρεχει το βλεμμα μεσα στο βλεμμα
Την ωρα που επινες την μπυρα με το μπουκαλι
Τρεχει το βλεμμα στη πλατη σου
Την ωρα που μιλας με τον dj


Ένα βλεμμα που τρεχει
Ξανα και ξανα
Που σε κανει να ξεχνας τους αλλους…
Που βρισκεσαι…
Τι παιζει…


Ένα βλεμμα –τι παραξενο- που ειχες απολυτη αναγκη αλλα ποτε δεν το ειχες σκεφτει
Ένα βλεμμα προκλητικο και ντροπαλο συγχρονως
Ομιλιτικο κι απολυτα σιωπηλο
Μακρινο κι εντελως οικειο

Αυτό το βλεμμα
Που σε κανει
Με βαρια καρδια
Σπιτι να γυρισεις
Και πριν την παλια πορτα σου κλεισεις
Να ριξεις μια τελευταια ματια
Μηπως και σ ακολουθησε…

Όχι

Μια τελευταια μεγαλη και βαθια ανασα ακόμα

Να λιγοστεψει η θλιψη
Μα καλα τι είναι παλι αυτό?
Ουτε που μιλησατε
Δεν γνωριζοσατε καν
Μονο
Τα αυθαδικο βλεμμα που σου εριξε
Συγκρατησου
Προτρεχεις
Κι ενώ ηθελες να τρεξεις πιο πολύ
Εσυ το παιξες σκληρος κι αδιαφορος
Αχ αυτά τα χαζα σου…

Τελος βραδιας
Εφυγε ριχνοντας ένα τελευταιο βλεμμα
Σαν κατι να ελεγε
-Αυριο?
-Μονος?
_θαρθεις?
-Περιμενω?


Μια στιγμη να φορεσω ένα χαμογελο
Ναι αυτό το αθωο ,είναι μια χαρα
Γρηγορα να πιω ένα ποτηρι νερο
Να κλειστω στο δωματιο
-Ξυπνησε με στις 8
Και χωρις πυτζαμες
Το βλεμμα να αφησω να με σκεπασει
Και να με κοιμησει…


Αυριο στο ιδιο μερος
Ναι
Θα ειμαι εκει…
Μονος!


3 comments:

etalon said...

Regarde, il gèle
Là sous mes yeux
Des stalactites de rêves
Trop vieux
Toutes ces promesses
Qui s’évaporent
Vers d’autres ciels
Vers d’autres ports
Et mes rêves s’accrochent à tes phalanges
Je t’aime trop fort, ça te dérange
Et mes rêves se brisent sur tes phalanges
Je t’aime trop fort
Mon ange, mon ange

De mille saveurs
Une seule me touche
Lorsque tes lèvres
Effleurent ma bouche
De tous ces vents,
Un seul me porte
Lorsque ton ombre
Passe ma porte
Et mes rêves s’accrochent à tes phalanges
Je t’aime trop fort, ça te dérange
Et mes rêves se brisent sur tes phalanges
Je t’aime trop fort
Mon ange, mon ange

Prends mes soupirs
Donne-moi des larmes
A trop mourir
On pose les armes
Respire encore
Mon doux mensonge
Que sur ton souffle
Le temps s’allonge
Et mes rêves s’accrochent à tes phalanges
Je t’aime trop fort, ça te dérange
Et mes rêves se brisent sur tes phalanges
Je t’aime trop fort
Mon ange, mon ange

Seuls sur nos cendres
En équilibre
Mes poumons pleurent
Mon cœur est libre
Ta voix s’efface
De mes pensées
J’apprivoiserai
Ma liberté
Et mes rêves s’accrochent à tes phalanges
Je t’aime trop fort, ça te dérange
Et mes rêves se brisent sur tes phalanges
Je t’aime trop fort
Mon ange, mon ange

Aντώνης said...

Απ'τα τραγούδια της αμαρτίας υποθέτω..:)

Σμέμνιος Ναΐτης said...

(Σε λίγο μεσα στο σπίτι.. Σα να μη τρεχει τιποτε… ≠ Το βλεμμα να αφησω να με σκεπασει Και να με κοιμησει…)
Τι αντιφατικές εικόνες και συνάμα τι πάθος κρύβουνε οι λέξεις οι φράσεις και τα νοήματα που περιγράφουνε καταστάσεις.