Άλλη μια σημαντική απώλεια, επρόκειτο περί εξαιρετικού ηθοποιού. Αξίζει να τον προσέξεις (και) στην όχι και τόσο γνωστή διασκευή του Πύργου του Κάφκα από τον Χάνεκε.
@ilias dimopoylos αυτο το πρωιμον ειναι που με ταραξε πιο πολυ απ ολα που οι καλοι φευγουν νεοι
@identitycafe σου εχω ποσταρει σχετικα στο τοσο ανθρωπινο κειμενο σου
@cookie basher τι να πω? η αμηχανια ενος νεου μπροστα στον θανατο συγχωρει κι αυτο. Τι λες?
@Λογια του αέρα ποσο πολυ σ αγαπω. Ειδικα αυτο το ποιημα ειναι η απαντηση σε οσους θεωρουν τα γερμανικα σκληρη γλωσσα. Αντίθετα σε κατι τετοιες περιπτωσεις φαινεται ολοκαθαρα ποση ακριβη κι εκλεκτη ποιηση εμπεριεχεται στη γερμανικη γλωσσα σχεδον ιση με την ελληνικη.
@provato εχεις κι εσυ τα δικα σου, σε ταραζω κι εγω,συγγνωμη. Εισαι ομως αισθηματιας,διατι να το κρυβεις αλλωστε...
@mpoukatsas Συμφωνω απολυτως. Ο Πυργος ηταν τον περασμενο χειμωνα η cult ταινια που κυκλοφορησε σε ολη τη Θεσσαλονικη, απο χερι σε χερι χαρη στην ευγενικη διαθεση της neutrinas, η οποια εχει γραψει κι αυτη ενα υπεροχο ποστ για τον Ο.Μ.
Ελπίζω-εύχομαι, η αυτοσχέδια λίστα να σ’ έκανε να νιώσεις καλύτερα, έστω μια δυο στιγμές.
Αλλά σοβαρότερα τώρα:
Εκείνος που βιώνει έναν χωρισμό, ζει έναν κυριολεκτικό θάνατο. Τον θάνατο μιας σχέσης…
Και στο πένθος δε μπορούμε να πούμε πολλά, τουλάχιστον όσοι το ‘χουμε περάσει. Δε χωράει παρηγοριές τρίτων. Ούτε κανείς μπορεί να σου προτείνει λύσεις…
Αυτή την παράξενη στιγμή που έμεινα μόνος, δε σταμάτησα να σ’ έχω στο μυαλό μου, σα πόνο, σα σκοτάδι, σα μυρωδιά αγαπημένη που παραμένει….
Αλλά το πένθος/ο κρυφός ή φανερός θρήνος δεν επιδέχεται σκόρπια λόγια.
Θα ‘θελα να σ’ έχω εδώ δίπλα μου, να κοιταζόμαστε στα μάτια για ώρες, να σου παίζω μουσική, να λέμε λιγοστά πράγματα, να συνεννοηθούμε με το βαρύ άκουσμα της ανάσας του καθένα από μας.
Κι αν ίσως σ’ έβλεπα να μην γιατρεύεσαι στο παραμικρό, θα ‘θελα να σου πω δυο λόγια για τις δικές μου απώλειες. Γι αυτούς που έφυγαν με δική τους θέληση ή έλειψαν από την ίδια τη ζωή, δε βρίσκω διαφορά.
Θα ‘θελα να ‘μασταν περισσότερο φίλοι, να σου ‘κανα μόνο λίγη συντροφιά, τίποτ’ άλλο δε θα μπορούσα…
με τη βαθιά μου συμπαράσταση, ο γιάννης.
ΥΓ: Όποτε νιώσεις την ανάγκη μίλα μου. Δεν εξυπηρετώ σκοπιμότητες, έγινα blogger για ν’ αποκτήσω καινούργιους φίλους. Και η έννοια “φίλος” για μένα είναι μια ιδιότητα εντελώς συγκεκριμένη.
καλή σου νύχτα, ό,τι κι αν κάνεις…
ΥΓ: Αν θέλεις, σβήσε αυτό το μήνυμα από το μπογκ σου. Απλά ήθελα να το διαβάσεις…
8 comments:
Συλλυπούμαι φίλε μου, να υποθέσω από τις αναγραφές σου, πως ήταν αγαπημένος σου...
Δεν έχω προσωπική "καλλιτεχνική" γνώμη, πέραν του Funny Games, αλλά δεν παύω να συλλυπούμαι ιδίως για το πρώϊμον...
Δυστυχως! ελπιζω να σου αρεσει το ποστ του IC...
Γιατί ο τίτλος αυτού του άρθρου μου φαίνεται βλακωδέστατος;
http://www.movieworld.gr/cinema/prosexws/default.asp?ID=2771
Κι εγώ από το "Funny Games" τον γνωρίζω μόνο (νομίζω)
Γεια σου etalon.
Μπες εδώ (http://filboid-studge.blogspot.com/2007/06/hlfte-des-lebens.html) αν δεν το έχεις ήδη ακούσει. Θα σε ενδιαφέρει σίγουρα.
γαμώτο το έμαθα χτες το βράδυ το είπε η νετ στις ειδήσεις και κατασταναχωρήθηκα! μπεεεε κλαψ λυγμ!
:-(
Άλλη μια σημαντική απώλεια, επρόκειτο περί εξαιρετικού ηθοποιού. Αξίζει να τον προσέξεις (και) στην όχι και τόσο γνωστή διασκευή του Πύργου του Κάφκα από τον Χάνεκε.
@ilias dimopoylos
αυτο το πρωιμον ειναι που με ταραξε πιο πολυ απ ολα που οι καλοι φευγουν νεοι
@identitycafe
σου εχω ποσταρει σχετικα στο τοσο ανθρωπινο κειμενο σου
@cookie basher
τι να πω? η αμηχανια ενος νεου μπροστα στον θανατο συγχωρει κι αυτο. Τι λες?
@Λογια του αέρα
ποσο πολυ σ αγαπω. Ειδικα αυτο το ποιημα ειναι η απαντηση σε οσους θεωρουν τα γερμανικα σκληρη γλωσσα. Αντίθετα σε κατι τετοιες περιπτωσεις φαινεται ολοκαθαρα ποση ακριβη κι εκλεκτη ποιηση εμπεριεχεται στη γερμανικη γλωσσα σχεδον ιση με την ελληνικη.
@provato
εχεις κι εσυ τα δικα σου, σε ταραζω κι εγω,συγγνωμη.
Εισαι ομως αισθηματιας,διατι να το κρυβεις αλλωστε...
@mpoukatsas
Συμφωνω απολυτως. Ο Πυργος ηταν τον περασμενο χειμωνα η cult ταινια που κυκλοφορησε σε ολη τη Θεσσαλονικη, απο χερι σε χερι χαρη στην ευγενικη διαθεση της neutrinas, η οποια εχει γραψει κι αυτη ενα υπεροχο ποστ για τον Ο.Μ.
@ etalon
Ελπίζω-εύχομαι, η αυτοσχέδια λίστα να σ’ έκανε να νιώσεις καλύτερα, έστω μια δυο στιγμές.
Αλλά σοβαρότερα τώρα:
Εκείνος που βιώνει έναν χωρισμό, ζει έναν κυριολεκτικό θάνατο. Τον θάνατο μιας σχέσης…
Και στο πένθος δε μπορούμε να πούμε πολλά, τουλάχιστον όσοι το ‘χουμε περάσει. Δε χωράει παρηγοριές τρίτων. Ούτε κανείς μπορεί να σου προτείνει λύσεις…
Αυτή την παράξενη στιγμή που έμεινα μόνος, δε σταμάτησα να σ’ έχω στο μυαλό μου, σα πόνο, σα σκοτάδι, σα μυρωδιά αγαπημένη που παραμένει….
Αλλά το πένθος/ο κρυφός ή φανερός θρήνος δεν επιδέχεται σκόρπια λόγια.
Θα ‘θελα να σ’ έχω εδώ δίπλα μου, να κοιταζόμαστε στα μάτια για ώρες, να σου παίζω μουσική, να λέμε λιγοστά πράγματα, να συνεννοηθούμε με το βαρύ άκουσμα της ανάσας του καθένα από μας.
Κι αν ίσως σ’ έβλεπα να μην γιατρεύεσαι στο παραμικρό, θα ‘θελα να σου πω δυο λόγια για τις δικές μου απώλειες. Γι αυτούς που έφυγαν με δική τους θέληση ή έλειψαν από την ίδια τη ζωή, δε βρίσκω διαφορά.
«Χαρά μοιρασμένη» λένε,
«είναι διπλή χαρά. Και λύπη μοιρασμένη, μισή λύπη.»
Θα ‘θελα να ‘μασταν περισσότερο φίλοι, να σου ‘κανα μόνο λίγη συντροφιά, τίποτ’ άλλο δε θα μπορούσα…
με τη βαθιά μου συμπαράσταση, ο γιάννης.
ΥΓ: Όποτε νιώσεις την ανάγκη μίλα μου. Δεν εξυπηρετώ σκοπιμότητες, έγινα blogger για ν’ αποκτήσω καινούργιους φίλους. Και η έννοια “φίλος” για μένα είναι μια ιδιότητα εντελώς συγκεκριμένη.
καλή σου νύχτα, ό,τι κι αν κάνεις…
ΥΓ: Αν θέλεις, σβήσε αυτό το μήνυμα από το μπογκ σου. Απλά ήθελα να το διαβάσεις…
Post a Comment