Tuesday, October 9, 2007

Η ΚΕΡΑΙΑ απο την Αργεντινή...


Με την πλέον παραμυθένια ατμόσφαιρα, σε ένα περιβάλλον ολοκληρωτικής σιωπής και συνεχών χιονοπτώσεων, οι μεγάλοι γερμανοί εξπρεσιονιστές του προπολεμικού κινηματογράφου, (Fritz Lang και Friedrich Murnau) γίνονται η αφορμή ,για μια γλυκιά, όσο και εντελώς σύγχρονη, έως απειλητική παραβολή μιας καθημερινότητας και της εξέλιξης της, που όλοι ζούμε αν και με δυσκολία παραδεχόμαστε.

Αυτό όμως που κάνει τούτη την ταινία σημαντική, είναι η ευχάριστη παρακολούθησή της. Οι όποιες μεγαλοστομίες της λέγονται με απολύτως διακριτικό τρόπο σε δεύτερο η παράλληλο επίπεδο από την ιστορία.
Ταυτόχρονα η κάμερα και το τελικό μοντάζ δημιουργούν έναν ρυθμό που στόχο έχει να σε παρασύρει σε μια δίνη παιδικής αφέλειας και αυτογνωσίας, με καθαρότητα και απλότητα.

Ένα σινεμά συναισθηματικό αλλά κι ακέραια πολιτικό.

Μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας στην Αργεντινή, που ξεδιπλώνοντας τους μύθους τις φοβίες και την ιστορία της χώρας, απλά μας θυμίζει ότι η παγκοσμιοποίηση μας αφορά όλους και κυρίως όσους θέλουν να εκφραστούν.

Μια σιωπηλή ταινία για την δύναμη του λόγου

Ένα οξύμωρο παραμύθι για το αύριο και το μέλλον.

6 comments:

philos said...

Πολύ Καλό ακούγεται...
Θα το εχω στα υπόψην!

Aντώνης said...

Εντάξει, προσκυνάμε κι εδώ!

ΠΑΥΛΟΣ said...

Φαίνεται ενδιαφέρον.

neutrino said...

ενταξει, το ξερεις οτι με εψησες. να ελπισουμε σε διανομη;

και, επιτελους, ποτε θα χασουμε τον ελεγχο παρεα;

γιάννης φιλιππίδης said...

Αναρωτιέμαι πόσες ταινίες
έχεις δει στη ζωή σου;
Πόσες;

Γλυκιά καληνύχτα

kat. said...

πιο καλό και από το καλύτερο!
ε;
νομίζω..