Αρης Ρέτσος -Αρτυρ Ρεμπο "ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ" μια παρασταση

… Στην αρχή είναι η σιωπή και το σκοτάδι
Μετά η μορφή λες και ήρθε από τα φλεγόμενα προάστια του Παρισιού
Ανήσυχη και υπερκινητική
Μετά η φωνή
Κι ο αποδομημενος και επαναδομημένος λόγος του αιρετικού Ρεμπώ από ένα καυστικό ποίημα της εφηβείας έμπνευση σα κραυγή.
Χρόνια μετά, απίστευτα επίκαιρος και καυστικός.
Ο Άρης ρετσος νομίζω ότι έχει ξεπεράσει την ελληνική θεατρική πραγματικότητα, ανεβάζει τον πήχη ψηλά και εκπέμπει μια τέτοια ειλικρίνεια προθέσεων που η καιγόμενη μαρτυρία του-ερμηνεία του σε καθηλώνει τόσο που κάποιες φόρες ξεχνάς να αναπνεύσεις.
Μάστορας μοναδικός στην απεικόνιση μιας εσωτερικής ασφυξίας κι ενός μετά-λόγου καταφέρνει στο «Αίμα κακό» να ανακατασκευάσει την ουσία του θεατρικού λόγου, σε κραυγή πανανθρώπινη, μιας αλληγορίας ζωής.
Μιας ζωής που οι ίδιοι ζούμε, αλλά η καθημερινότητα μας εμποδίζει να την ονοματίσουμε με σωστές αναπνοές και οι σιωπές μας αφηρημένα μας προσπερνούν στο διάβα της.
Το ότι η παράσταση μου άρεσε είναι το λιγότερο. Η παράσταση με φώτισε. Άναψε το προσωπικό μου προβολέα για να αρχίσω τις εσωτερικές μου εκμυστηρεύσεις. Κι όχι μόνο αυτό. Η πυκνή ενέργεια στον χώρο είναι θεραπευτική. Μου πέρασε ο πυρετός και το συνάχι. Θεραπεύτηκα όπως οι παλιοί θεατές των Επιδαυρείων μετά την παράσταση που πήγαιναν στο ιατρείο του Ασκληπιού.
Ακραίο μα εντελώς αληθινό.
Μια θεατρική εμπειρία τόσο Ελληνική , τόσο παγκόσμια.