Μια γεφυρα, ενα συνορο, ενα σημαδι, ακομα μια θρησκεία, ενα σχολείο, ενα τραγούδι καθοριζει τοσο και ομαδοποιει εναν ανθρωπο?
Κι ακόμα σκεφτομαι το παρελθον ,οταν κανεις δεν το αμφισβητει, ποσο μας ενδιαφερει πραγματικα στα σημερινα χρονια της αφασιας?
Στα χρόνια που το όνειρο εχει να κανει με λέφτα και μόνον...
Ποια ειναι η διαδικασία μίσους του αλλου? Οταν ακομα κι εσυ ο ιδιος στις προσωπικες ψυχαναλυτικες σου συνεδριες διαπιστώνεις πως δεν εισαι μονο ένα αλλα και πολλά αλλα μαζι ταυτόχρονα.
Πόση α-παιδεια χρειάζεται για να φανατιστείς?
Πόση ανασφάλεια για να ψαχνεις στο παρελθον της Ιστορίας τα σημάδια της καταγωγής?
Πόση αφέλεια να πιστεύεις πως ενα ποτάμι ειναι ικανο να σε χωρίσει τα χρόνια του Ιντερνετ?
Και ποιοι ειναι ολοι αυτοί που αναμοχλεύουν ανενόχλητοι τα παθη σε ανθρώπους φτωχους, πεινασμενους, απελπισμένους κι αγράμματους?
Ποιος πολιτισμενος κόσμος κανει πως δεν υπάρχει ΣΗΜΕΡΑ εμπολεμη κατασταση στα Βαλκάνια?
Ποσο αγραμματοι μπορουμε ακόμα να γίνουμε? Σε ποια χειμερια νάρκη πεφτουμε, αναβοντας λαμπιόνια κι Αι-βασίλιδες στους δρόμους και στα μπαλκόνια σα να μη τρεχει τίποτε?
Γιατι μας τρομάζει και μας ενοχλει να δουμε και να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια?
Πότε επιτέλους θα ενηλικιωθούμε?
(και λεγοντας αυτα με το μυαλό του, εβγαλε το διαβατήριο για να περάσει στην αλλη πλευρα της γεφυρας να πιει καφε στο πιο καλο το μαγαζι που κανει καλύτερο φρεντοτζίνο απο το καφε της αλλης πλευρας, τοσο απλα για ενα καφε, αλλαξε συνορο, αλλαξε χωρα, δινοντας το αλλοθι με τον τρόπο του να συνεχίσει αυτη η γελοια αντιπαραθεση)
Καλές γιορτές να εχουμε...
5 comments:
Πανέμορφες σκέψεις..Βαθιά αληθινές, αυτό που αρέσει στα κείμενα τους, η αλήθεια τους! "Ποσο αγραμματοι μπορουμε ακόμα να γίνουμε?" ..Ελα ντε..
"στα κείμενα σου", εννοούσα στο παραπάνω σχολιο..
Θα συμφωνησω επιφυλακτικα. Δεν θα κρεμασω ομως μαυρη πλερεζα στο μπαλκονι τα Χριστουγεννα για να δειξω οτι καταλαβαινω τι συμβαινει. Επειδη καταλαβαινω καποια πραγματα, οσα χωραει, οσα αντεχει το δικο μου μυαλουδακι αντιδραω αναποδα. Με χαμογελο δειχνω ποσο εκτιμαω αυτα που μου προσφερονται. Ο καθενας αντιδραει με τον τροπο του ή δεν αντιδραει, ειναι σταση ζωης του καθενος ο δρομος που θα ακολουθησει, ισως μεσα απο την γνωση, ισως μεσα απο την αγνοια. Μην εισαι σιγουρος ποτε για το τι ξερεις ο καθενας. Κι ευτυχως στις ψυχαναλυσεις που δεν υπαρχει μονο ενας μεσα μας, αλλα πολλα κυμματα κι ενας ωκεανος!
Καλημερα etalon, φτιαχνω κι εγω ωραιο φρεντοτσινο και καπουτσινο το χειμωνα. Μην ξενιτευεσαι, ελα επο μενα κερναω :)
@roadartist
Πιο πολυ με ποναει πως κι εγω ενας απο αυτους ειμαι...
@dee dee
Αν ειναι απο επιλογη ποιος ειμαι εγω που μπορω να κρινω. Ομως αισθανομαι πως οι περισότεροι για αλλη μια φορα βρισκουν ελαφρα τη καρδια την ευκαιρια να ξαναδειξουν τον αφελη εαυτο τους.Πηξαμε στα λαμπάκια!
Την προσκληση την κρατω για τις μερες της αφορητης απελπισιας. Σε ευχαριστω.
Μας χρειαζεται και η αφελεια, μην την υποτιμας καλε μου φιλε. Ειναι λιγακι ανουσιο να βγαζουμε την οργη και την θλιψη μας σε λαθος πραγματα. Αν βοηθουσε θα με διευκολυνε πολυ και μενα και τις τυψεις μου :)
Σημερα πρωι πρωι πηγα και αγορασα καινουρια λαμπιονια......μηπως να μη τα βαλω;; Θα τα βαλω, παλιμπαιδισμος που και να κανω παιδια θα φωταγωγω ολο το τετραγωνο :)
Για καφε να περνας οποτε θελεις!!!
Αντε παω στο απο πανω ποστ τωρα!
Post a Comment