Friday, December 7, 2007

"Οδύσσεια"


Φοβάμαι
τη στιγμή που θα ξεθυμάνει
όλο αυτό
Που θα αρχίσουν τα αραιώματα
Οι αποστάσεις
Κι ενώ όλα πάνε καλά
Αυτή η νέα κακή σκέψη
Είναι αρκετή
Για να με δηλητηριάζει

Ταυτόχρονα
Είναι και το αλάνθαστο μέτρο
Της επιθυμίας μου για σένα

Πόσο πολύ τόσο κοντά κι από απόσταση
συνυπάρχουμε
Από μόνο του εμπεριέχει κάτι το τρομακτικό
Κάτι που δεν μπορεί να υπολογιστεί


Τα αφήνω εκεί
Ανεξέλεγκτο
Να με κυριεύει…

8 comments:

Provato said...

...πω πω... πως τα αναγνωρίζω αυτά που γράφεις... και πόσο τα αναγνωρίζω.

100% ταύτιση φάκτορ!

igkros said...

Πολύ ποίηση και μελαγχολία προχριστουγενιάτικη ρε εταλον! Τι τρέχει?

Aντώνης said...

Πάντως στη Οδύσσεια ο έρωτας αλλιώς τελειώνει...

ΩΣΗΕ said...

Έτσι, τ' αφήνουμε ανεξέλεγχτο να μας κυριεύει, να μας πληγώνει και να μας πορώνει... να είναι ηδύ και πικρό ταυτόχρονα... νέκταρ και άψινθος...

Καλημέρα

ολα θα πανε καλα... said...

Zήσε το όπως το ζεις τώρα κι άσε το μέλλον να έρθει όπως εκείνο σχεδιάζει.Έτσι κι αλλιώς,λίγα πράγματα μπορείς από μόνος σου να αλλάξεις.

candyblue said...

Ξεκίνημα

Αρκετά είδα .
Το όραμα αντάμωσα σε όλους τους αιθέρες .
Αρκετά πήρα .
Βόμβος των πόλεων , το βράδυ και στον ήλιο και πάντα .
Αρκετά γνώρισα .
Τις στάσεις της ζωής .
Ω Βόμβοι και οράματα .
Ξεκίνημα μέσα σε καινούργιες αγάπες και θορύβους .



Αρθούρος Ρεμπώ

Μεγαλοκοπέλα said...

ΟΧΙ στην ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

Stratos Bacalis said...

Υπέροχοι στίχοι....και τόσο αληθινοί...