Saturday, December 1, 2007


περικυκλωμένος απο ευτυχια

νυχτα

ειμαι μονος

κι ειμαι μαζι


παραξενο κι αυτο


μια επιθεση πραγματικότητας

που με αποσυντονίζει

ενα "παιχνίδι"

που απανταει

σ 'οτι δεν προλαβαινω να ρωτησω

που δεν χρειαζεται μπαταριες

ουτε κουρντισμα

που αυτόνομα κι αναρχικα

εισβαλει και διεκδικει την αναγκαιότητα του...



μια επιθεση αγαπης


κι εγω

αμαθος απ αυτα

μηχανικα

χαμογελαω

διαβαζοντας

τα λογια

και τα αποσιωπητικα



δεν εχω αμυντικους μηχανισμους

κι αν ειχα

πανε

ξεχαστηκαν

"σε παραλια ερημικη"


αυτη η νεα κυκλωτικη ευτυχία

ετσι καθως ξημερωνει η ομιχλη

με παρασυρει

κι αφηνομαι

ξαναφηνομαι...


...και πεφτω μετα απο

-ποσο καιρο αλήθεια-

χαμογελοντας

να κοιμηθω....
...σε σεντόνια που μυρίζουν τραγουδια

3 comments:

tzotza said...

η τελευταια σκεψη ειναι απιστευτη..
σε τετοια σεντονια παντα να ξαπλωνουμε πανω..

πολυ ομορφο etalon..

καλο μηνα!
:)

ολα θα πανε καλα... said...

Αχ,αυτές οι επιθέσεις αγάπης...πόσο όμορφες είναι όταν μας συμβαίνουν!
Καλό απόγευμα!

anyone said...

τυλίξου.....!!!!