Thursday, December 6, 2007

Fernando Pessoa (Alvaro de Campos) 2 Τραγούδια


Το τραγούδι του Αισθησιασμού (αποσπάσιμα)

Με κάνω χιλιάδες κομμάτια
Έτσι μπορώ να με γνωρίσω
Για να καταλάβω εμένα θέλω να τα ζήσω όλα
απ όλες τις μεριές

Γέμισα. Λοιπόν με γνώση, ως απάνω
κι αφεθηκα να παρασυρθώ,
να ξεβρακωθώ
να παραδοθώ
Τόσο που σε κάθε σημείο της ψυχής μου
κι ένα κερί σε διαφορετικό Θεό ανάβω



Με τα χείλη μου βάζω να φιλιούνται
όλοι οι αγαπημένοι
Κι η καρδιά μου γέμισε
με μαντήλια αποχαιρετισμού

οι ματιές τους σαϊτιές ,
ερωτικές και πρόστυχες
και οι χειρονομίες να χτυπούνε
κατευθείαν
στο στερημένο
κι άνυνδρο κορμί μου
να πετυχαίνουν
κέντρο

κι εγώ να είμαι
όλοι οι μοναχικοί και ξεχασμένοι
όλοι οι μποέμ και οι ρακοσυλλέκτες
όλοι οι ανώμαλοι (μα όλοι εντελώς!)
σαν μια συνάντηση… σε κόκκινο και μαύρο
στο βάθος της ψυχής μου


μετάφραση από τα Γαλλικά etalon 2007

Το τραγούδι της Θάλασσας

Μαζί θέλω να φύγω!
Μαζί σας
Να φύγω
Μ’ εσάς όλους

Όπου πηγαίνετε
Μαζί σας κι εγώ

Μαζί σας στους κινδύνους σας κι εγώ, μπροστά, εκεί
Και τους αγέρηδες τους δυνατούς μαζί σας να τους νιώσω
Τι κι αν ρυτίδες σας γεμίσανε…

Μαζί σας να φιλήσω το θαλασσινό αλάτι που σας φίλησε
Κι ένα χεράκι μαζί σας να βάλω στις δουλειές σας
Να μοιραστώ μαζί μας τις ξαφνικές τις καταιγίδες μεσοπέλαγα
Κι άμποτε, σαν κι εσάς στα λιμάνια της ομορφιάς να ξεμπαρκάρω

Τις κοσμικότητες, τα περιττά ν αφήσω πίσω μου
Την όποια ηθική μου να την παρατήσω πίσω
Και κει στο μεσοπέλαγα να αισθανθώ μια άλλη μου διάσταση
Να πιω τις Νότιες θάλασσες μαζί σας
Και νέα, πρωτόγονα ένστικτα στη ψυχή μου να φωλιάσουν
Πνεύματα επαναστατικά να κάψουν τα μυαλά μου
Μαζί σας θέλω να φύγω
Μαζί σας
Να φύγω

Να τα πετάξω όλα ,
Τα ρούχα μου
Και την ηθική
Τους φόβους μου
Τις ενοχές
Την μέτρια ζωούλα μου
Αυτή την μίζερη, την «κανονική», την πρέπουσα περσόνα που μου δώσανε για ζωή
Όλα να τα πετάξω
Στη Θάλασσα
Στη θάλασσα
Στη θάλασσα
Στα πελαγίσια κύματα, και στους επτά ανέμους
Να πετάξω τη χθεσινή ζωή μου…

(μετάφραση από τα Γαλλικά etalon 2007 )




6 comments:

Jirashimosu said...

Αγαπημένος Pessoa, ξεκλειδωμένη μοναξιά.
Υπέροχη μετάφραση etalon.
Thanks που τον ξανάφερες στο πρωινό μου.

Dee Dee said...

Για το ποιημα του αισθησιασμου....μου θυμισε στην αρχη ενα αποσπασμα απο την Βαμβουνακη.....

" Γραφει πως βιωνουμε ενα μονο απ' τα πολλα προσωπα του εαυτου μας, προσωπο στο οποιο κατασταλλαξαμε, ή πιεσθηκαμε, ή συνηθισαμε να ονομαζουμε «εγω». Νιωθουμε στενοχωρα κι ασφυκτικα γιατι απ' τον πλατυ ωκεανο του εαυτου μας δεν ζουμε παρα ελαχιστες σταγονες του που επιμενουμε να τις λεμε «η ζωη μου».

Ο ανθρωπος, λεει, αποζητα την πληροτητα, ολακαιρο αυτο που ειναι. Στριμωγμενος σ'ενα μικρο του αποσπασμα, σε μια γωνιτσα του «ειναι» του, με θλιψη ατενιζει τη λαχταρα του κι αυτο θα πει, στενοχωρια. Ο στενος χωρος του ειναι που μονος του μπαινει κανεις κι αυτοφυλακιζεται"

" Με βελουδινα βηματα ο χρονος" - Μαρω Βαμβουνακη


Για το δευτερο ποιημα... παρτε με και μενα....... και φοβαμαι πολλες φορες αυτο που μας κραταει ειναι η αγαπη μας στα δικα μας ατομα, μια φυλακη που ειναι βασανιστικο και με γεμιζει τυψεις οταν σκεφτομαι οταν θα ηθελα να δραπετευσω!

Καλημερα ξανα μανα :)

Dee Dee said...

Να περνας και απο το μπλογκ της γητευριας, θα σου αρεσει http://ghteytria.blogspot.com/

maya said...

φερνάντο πεσσόα



όταν λες τραγούδια? μούκανε εντύπωση η θέρμη του για τους ανθρώπους εδώ σε αυτά που μας μετέφρασες...συνήθως ένοιωθε περισσότερη ανάγκη να φεύγει απο τους άλλους.
πολύ ενδιαφέρον...

μούρχεται τώρα μια ατάκα απο το θεατρικό του Ο Ναυτικός:

πρώτη κοπέλλα: γιατί πεθαίνουμε?
δεύτερη κοπέλλα: ίσως γιατί δεν ονειρευόμαστε αρκετά...


την καλημέρα μου :)
μπράβο για την μετάφραση!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.6-7 ποστ πίσω είχα κάνει μια ανάρτηση για τον 'αντίνοο' του πεσσόα. ίσως σε ενδιαφέρει όταν έχεις χρόνο..."η εξαίσια μελαγχολία του έρωτα" ο τίτλος.

APSOY said...

δεν τον ήξερα.
ευχαριστώ
:)

XρiStος said...

omorfo blog..omorfoi anthropoi, omorfes eikones, skepseis, omorfa logia.
vgazei mia esoteriki iremia (ti diki sou). entaxei trikumies stin epifaneia uparxoun..
se episkeptomai loipon siopira edo kai kairo! e kai tora den kratithika:) na mas ferneis pio polli thessaloniki, mas leipei!
voila loipon, un petit bisou de la grande pomme
X.

(oso gia to kosovo, hmm, se apasxolei --uparxei fusika kai i polu praktiki lusi tis dixotomisis. den katalavaino giati tosi emmoni se texnientos xaragmena kai exothen sunora...=i olo anexartito, i olo sti servia. mou thumizei to darfur, pou anikei se mia pantelos asxeti xora giati kapoioi apofasisan pano se ena kommati xarti oti ta sunora prepei na teleionoun ekei..pff)